O άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία. Όταν το 198 μ.Χ. ο Σεβήρος εξαπέλυσε διωγμό κατά των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανός συνέλαβε τον Άγιο και του ζήτησε να αρνηθεί την πίστη του. Μάταια όμως. Ο Λουκιανός τότε εξοργίστηκε και παίρνοντας ο ίδιος σιδερένια νύχια, προσπάθησε να πληγώσει το σώμα του Αγίου. Ως εκ θαύματος όμως, τα χέρια του κόπηκαν και έμειναν κρεμασμένα πάνω στο σώμα του Αγίου, ο οποίος ωστόσο παρακάλεσε το Θεό να αποκαταστήσει την αρτιμέλεια του επάρχου. Τότε, δύο από τους δήμιους, ο Πορφύριος και ο Βάπτος, βλέποντας το θαύμα, ομολόγησαν πίστη στο Θεό. Ο Λουκιανός, αν και γιατρεύτηκε, έμεινε πεισματικά στην απιστία του και διέταξε τον αποκεφαλισμό και του ιερομάρτυρος Χαραλάμπους και των δύο δημίων, οι οποίοι μ’ αυτό τον τρόπο αξιώθηκαν του αμαράντινου στεφάνου της αγιότητας και της παρρησίας ενώπιον του Τριαδικού Θεού.
Αυτή την εμπειρία αναφωνούμε μαζί με τον υμνογράφο, να πρεσβεύει και να θεραπεύει τον πονεμένο άνθρωπο: «Μεγαλομάρτυς Ἀθλητὰ τοῦ Χριστοῦ, Χαράλαμπες γενναιότατε, σὺ ῥωμαλέῳ φρονήματι, τὸν ὄντως Θεὸν μεγαλοφώνως ἐν σταδίῳ ἐκήρυξας, τῶν παρόντων καταφρονήσας ὡς προσκαίρων. Καὶ νῦν ἐν οὐρανοῖς ἐπαγαλλόμενος, σὺν τοῖς χοροῖς τῶν Ἀγγέλων, ἀπαύστως τὸν Χριστόν, ὃν Υἱὸν Θεοῦ παρρησίᾳ ὡμολόγησας, ἱκέτευε εἰρηνεῦσαι τὸν κόσμον, καὶ τὴν πανώλεθρον λοιμικὴν νόσον ἐξ ἀνθρώπων ποιῆσαι, ἐκ κινδύνων λυτρούμενον, ἡμᾶς παντοίων ἀεί, τοὺς ἐν πίστει καὶ πόθῳ … τὴν ἁγίαν σου μνήμην ἑορτάζοντας» (Εἰς τὴν Λιτήν, Στιχηρὰ Ἰδιόμελα. Δοξαστικόν. Ἦχος πλ. α’)
Επιπρόσθετα, στο απολυτίκιό του, ο Άγιος Χαράλαμπος ονομάζεται «στύλος ακλόνητος της Εκκλησίας του Χριστού και λύχνος που φωτίζει πάντα την οικουμένη». Κυριολεκτικά, «έλαμψε στον κόσμο με το μαρτύριό του και διέλυσε το σκοτάδι των ειδώλων», γι’ αυτό και τον παρακαλούμε να μεσιτεύει στο Χριστό και για τη δική μας σωτηρία.
Σήμερα, πανηγυρίζουν οι ναοί που είναι αφιερωμένοι στον Άγιο Χαράλαμπο, μεταξύ άλλων στην Κοντέα, στο Νέο Χωρίο Κυθρέας, στο Αγριδάκι, στην Αυτοστέγαση Γερίου, στο Λεπροκομείο στη Λάρνακα, στο Νοσοκομείο Αθαλάσσας καθώς και ο νεόδμητος ναός στην Αγλαντζιά, τον οποίον οικοδόμησαν οι πρόσφυγες του κατεχόμενου Νέου Χωρίου Κυθρέας.
Επίσης, σήμερα οι ταχυδρόμοι τιμούν όλως ιδιαιτέρως τον προστάτη Άγιο Ζήνωνα, ο οποίος επιτελούσε το έργο του ταχυδρόμου, με ζήλο και αφοσίωση.
