O Άγιος Τρύφων καταγόταν από τη Λάμψακο της Φρυγίας και έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Γορδιανού (238-244), Φιλίππου (244-249) και Δεκίου (249-251). Προερχόταν από φτωχή οικογένεια και στη παιδική του ηλικία, έβοσκε χήνες για να ζήσει. Είχε χαριστεί σε αυτόν το χάρισμα να θαυματουργεί.

Ο αυτοκράτορας Γορδιανός, έμαθε για τις θαυματουργικές ικανότητες τού Τρύφωνα και τον παρακάλεσε να θεραπεύσει την άρρωστη κόρη του. Έτσι και έγινε. O αυτοκράτορας πρόσφερε στον Άγιο αξιώματα και χρήματα, από ευγνωμοσύνη, όμως ο Τρύφων δεν τα δέχθηκε.

Ο Δέκιος, εξαπέλυσε άγριο διωγμό κατά των Χριστιανών, όταν έγινε αυτοκράτορας. Το 250 μ.Χ. ο Άγιος συνελήφθη από κάποιον στρατιωτικό που ονομαζόταν Φρόντων και οδηγήθηκε ενώπιον των επάρχων της Ανατολής, Τιβέριου Γράγχου και Κλαυδίου Ακυλίνου στη Νίκαια της Βιθυνίας. Ο μάντης Πομπηϊανός τον παρουσίασε στους ηγεμόνες. Ο Άγιος Τρύφων ομολόγησε με θάρρος την πίστη του. Τότε υποβλήθηκε σε φρικτά βασανιστήρια. Λίγες ημέρες μετά ο έπαρχος κάλεσε τον Άγιο και τον ρώτησε αν τα βασανιστήρια τον έπεισαν να θυσιάσει στους θεούς. Ο Άγιος και πάλι αρνήθηκε.
Ο Μάρτυρας παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό δια αποκεφαλισμού.
Οι Χριστιανοί παρέλαβαν το τίμιο λείψανο του Μάρτυρος και το απέστειλαν στην πόλη της Λαμψάκου κατά την επιθυμία του.

Ναό αφιερωμένο στον Άγιο Τρύφωνα έκτισε ο Ιουστινιανός στην τοποθεσία του Πελαργού Κωνσταντινουπόλεως.