Παρά τη διάψευση των δηλώσεων – «βόμβα» που έκανε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν υποστηρίζοντας ότι το ΔΝΤ απαιτεί εγγυήσεις και από τη ΝΔ, η υπόθεση περιεπλάκη τόσο από τον σχετικό «χρησμό» που χρησιμοποίησε ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε όσο και από τον καβγά που άναψε στην Αθήνα με τις αλληλοκατηγορίες ανάμεσα στην Πειραιώς και στο Μαξίμου.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών μπορεί να μην συμμερίστηκε ευθέως την άποψη του ομολόγου του από τη Γαλλία, ίσως και διότι είχε μεσολαβήσει η διάψευση του ΔΝΤ, αλλά η διατύπωση που χρησιμοποίησε έδειξε τη βούληση της ευρωπαϊκής ηγεσίας να «κλειδώσει» τα σκληρά μέτρα που πρόκειται να ληφθούν ώστε να μην αμφισβητηθούν από την επόμενη κυβέρνηση.
«Θα πρέπει οι αποφάσεις να διατυπωθούν νομοθετικά με τέτοιο τρόπο, ώστε να παραμένουν ανεξάρτητες από τα εκλογικά αποτελέσματα», δήλωσε ο κ. Σόιμπλε και πρόσθεσε: «Αυτό έχει γίνει με επιτυχία στο παρελθόν σε άλλα κράτη αλλά και στην Ελλάδα».
Και ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση επανέλαβε με κατηγορηματικότητα ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει τα μέτρα και επέκρινε την κυβέρνηση ότι ζητεί έξωθεν βοήθεια, προκαλώντας την οξεία αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου –που έκανε λόγο για «υποκριτική και εθελόδουλη στάση του κ. Μητσοτάκη»-, το ζήτημα που ανέκυψε δεν έδειξε να κλείνει, αφού τα ερωτήματα που το συνόδευσαν όχι μόνον δεν απαντήθηκαν, αλλά μάλλον πλήθυναν:
*Ποιος και γιατί έθεσε στο τραπέζι το ζήτημα της συνυπογραφής των μέτρων από την αντιπολίτευση σε μια στιγμή που βρίσκονται στην κρισιμότερη, ίσως, καμπή οι διαπραγματεύσεις για την πρόοδο των οποίων οι έλληνες υπουργοί παρέμειναν στις Βρυξέλλες;
*Ποια σκοπιμότητα είχε ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών όταν έκανε τις επίμαχες δηλώσεις και γιατί δέχθηκε εν συνεχεία τη διάψευση των λεγομένων του από το ΔΝΤ;
*Πόσο εφικτή μπορεί να είναι η προσδοκία –στο ΔΝΤ, στους Ευρωπαίους ή σε όποιον άλλο- ότι θα συναινέσει η Νέα Δημοκρατία να μετατραπεί σε κυβερνητικό «δεκανίκι» όταν ο αρχηγός της Κυριάκος Μητσοτάκης έχει από καιρό ξεκαθαρίσει ότι προτίθεται να καταψηφίσει και τα μέτρα και τα αντίμετρα;
*Η όλη συζήτηση που άνοιξε, διευκολύνει την υιοθέτηση από την κυβερνητική πλειοψηφία των μέτρων -για περικοπή συντάξεων και αφορολογήτου και νέες επώδυνες αλλαγές στα εργασιακά- ή, αντιθέτως, δημιουργεί την αίσθηση ότι είναι τόσο σκληρά που δεν μπορεί να τα σηκώσουν μόνοι τους οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ;
*Η παραδοχή, εξάλλου, του γεγονότος ότι η προέκταση του προγράμματος δεσμεύει την επόμενη κυβέρνηση, μήπως, εν τέλει, ανοίγει τον δρόμο για εκλογές αφού η σημερινή πλειοψηφία δεν έχει πολιτική νομιμοποίηση για να δεσμεύσει τη χώρα για μετά το 2019;
