Γύρω στα τέλη του 1891, το αγγλικό φαλαινοθηρικό πλοίο «Star of the East» έπλεε κοντά στα νησιά Falkland του Ατλαντικού Ωκεανού, ψάχνοντας για φάλαινες.

Το αγγλικό σκαρί είχε περίπου δεκαπέντε ημέρες που σεργιάνιζε σ’ εκείνα τα νερά, δίχως να συναντήσει ούτε ένα θαλάσσιο κήτος, όταν, ξαφνικά, ένα απόγευμα, ο ναύτης που είχε βάρδια στην πλώρη, ειδοποίησε τους υπόλοιπους πως είχε φανεί επιτέλους μια φάλαινα, σε απόσταση τριών μιλίων από το καράβι.

Αμέσως ο πλοίαρχος διέταξε να κατεβάσουν στη θάλασσα δυο βάρκες με δυο ναύτες στην καθεμιά και να τραβήξουν καταπάνω της. Επρόκειτο, πράγματι, για ένα θηλαστικό εξαιρετικού μεγέθους. Οι δυο βάρκες την πλησίασαν και οι εμπειρότατοι ναύτες εξακόντιζαν καμάκια εναντίον της.

Έπειτα από πολλές ανεπιτυχείς προσπάθειες, ένας απ’ αυτούς κατόρθωσε να την πλήξει με το καμάκι του θανάσιμα. Τότε, οι δυο βάρκες πλησίασαν ακόμη πιο κοντά, χτυπώντας τη με μένος, ώστε να την αποτελειώσουν.

Όμως, η πελώρια φάλαινα, εξαγριωμένη από τους πόνους των πληγών της, χτυπούσε με την ουρά της τα νερά με τέτοια δύναμη, που άνοιξε μια ολόκληρη άβυσσο πίσω της. Έτσι, η μια βάρκα αναποδογύρισε και οι δυο ναύτες της βρέθηκαν μέσα στα ανταριασμένα ύδατα του ωκεανού. Ο ένας πνίγηκε σχεδόν αμέσως. Ο άλλος, όμως, που τον έλεγαν James Bartley, έγινε άφαντος!

Οι ναύτες της άλλης βάρκας, που δεν μπορούσαν, φυσικά, να ψάχνουν επ’ άπειρον μέσα στον απέραντο Ατλαντικό για να βρουν τον χαμένο τους σύντροφο, αφού αποτελείωσαν τη φάλαινα, την έδεσαν με δυνατά παλαμάρια στη βάρκα τους και σιγά-σιγά την τράβηξαν προς το φαλαινοθηρικό.

Εκεί, οι άντρες του πληρώματος, με τα ειδικά μαχαίρια και τα άλλα σύνεργά τους, ξεκίνησαν να την κομματιάζουν. Δούλεψαν έτσι όλο το απόγευμα και το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας. Έπειτα, έδεσαν ό,τι απέμεινε από τη φάλαινα στα πλευρά του πλοίου και πήγαν να κοιμηθούν, αφού άφησαν στο κατάστρωμα έναν βαρδιούχο, ώστε να επιβλέπει την πορεία του καραβιού, όπως συνηθιζόταν.

Την άλλη μέρα, όταν ξημέρωσε, το πλήρωμα του ιστιοφόρου άρχισε και πάλι τη δουλειά του. Ξεχώρισε από το υπόλοιπο σώμα του κήτους το στομάχι του και το τράβηξε προς τα πάνω, για να το ανεβάσει στο κατάστρωμα και να το επεξεργαστεί.

Αλλά, μόλις το απόθεσαν στο ξύλινο πάτωμα, οι ναύτες είδαν κατάπληκτοι ότι μέσα στο στομάχι του υπήρχε ένα παράξενο εξόγκωμα. Με δικαιολογημένη περιέργεια άρχισαν να το κόβουν προσεκτικά και τότε βρήκαν μέσα του τον σύντροφό τους, τον νεαρό James Bartley, ο οποίος είχε εξαφανιστεί με το αναποδογύρισμα της μιας βάρκας και τον έψαχναν εναγωνίως για ώρες πολλές.

Ρίχνοντας πάνω του άφθονο θαλασσινό νερό, κατάφεραν να συνεφέρουν τον λιπόθυμο ναύτη, που είχε εγκλωβιστεί στην κοιλιά του κήτους, σαν άλλος, σύγχρονος Ιωνάς. Ο άτυχος άντρας χαροπάλευε για δύο ολόκληρες εβδομάδες, βρισκόμενος μεταξύ ζωής και θανάτου.

Την τρίτη εβδομάδα, όμως, η κατάστασή του άρχισε να καλυτερεύει, ώσπου έγινε εντελώς καλά. Εν τω μεταξύ, το φαλαινοθηρικό πλοίο «Star of the East» είχε επιστρέψει στην Αγγλία, όπου η απίστευτη αυτή περιπέτεια του Bartley έγινε γνωστή σε όλους και προξένησε αληθινό πάταγο. Μάλιστα, πολλοί από τους σπουδαιότερους ιατρούς και φυσιολόγους της χώρας έσπευσαν να τον δουν και να τον ρωτήσουν για τις λεπτομέρειες της ασύλληπτης περιπέτειάς του και για την επιβίωσή του μέσα στο στομάχι του τρομερού κήτους.

Ο James Bartley τους διηγήθηκε πως μόλις βρέθηκε μέσα στην κοιλιά της πελώριας φάλαινας, κατάλαβε αμέσως τι του είχε συμβεί και από τον φόβο του, έχασε τις αισθήσεις του. Εν τούτοις, αισθανόταν ότι ανέπνεε κανονικά και δεν ένιωθε καμιά έλλειψη οξυγόνου. Είπε πως πίστευε πως θα μπορούσε να ζήσει εκεί, ώσπου να εξαντληθεί τελείως από την πείνα.

Τρεμάμενος και με πολύ κόπο, ο τυχερός ναύτης δήλωσε:

Η απίστευτη περιπέτεια του ναύτη James Bartley, που σαν ένας νέος Ιωνάς επέζησε από την κοιλιά της τεράστιας φάλαινας που τον είχε καταπιεί, είχε συγκλονίσει ολόκληρη την Αγγλία απ’ άκρη σ’ άκρη και ο ίδιος είχε γίνει ένας ζωντανός θρύλος για τον κόσμο των ναυτικών.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΜΠΟΥΚΕΤΟ», στις 07/02/1929…