Το πάρκο της Κρήτης, ένας τυπικός υπαίθριος και δημόσιος χώρος στον δήμο Θεσσαλονίκης, «χάνει» τα όρια ενός κλασικού πάρκου με χωροταξικές οριοθετήσεις από τους δρόμους, τα πεζοδρόμια και τα κράσπεδα, αναβαθμίζεται, μεταμορφώνεται, επεκτείνεται και φτάνει μέχρι τις γύρω πολυκατοικίες, αποτελώντας ουσιαστικά την αυλή τους.
Στο μεταξύ, ένα τρένο ταξιδεύει στον κόσμο, με 13 βαγόνια που φιλοξενούν τα στάδια του κύκλου της τροφής, διαδίδουν την ιδέα του «slow food» και του γαστρονομικού τουρισμού, με συμμέτοχους επιβάτες, που μπορούν να ανέβουν και να κατέβουν κατά βούληση, και να συμμετάσχουν σε γαστρονομικά φεστιβάλ σε κάθε στάση.
Πρόκειται για δύο ιδέες που υλοποίησαν φοιτητές του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΑΠΘ, στο πλαίσιο των διπλωματικών τους εργασιών (2016 - 17), με τις οποίες κέρδισαν το πρώτο και το τρίτο βραβείο, αντίστοιχα, στο διεθνή διαγωνισμό "ISARCH Awards". Ο διαγωνισμός έχει διάρκεια ενός έτους, και στην ανάδειξη των βραβευμένων έργων συμμετέχει κατά 80% επιτροπή διακεκριμένων αρχιτεκτόνων και κατά 20% διαδικτυακή ψηφοφορία. Στο διαγωνισμό συμμετείχαν 168 προτάσεις φοιτητών από όλο τον κόσμο.
Το πρώτο βραβείο απέσπασε ο απόφοιτος του τμήματος Αρχιτεκτόνων του ΑΠΘ, Σοφοκλής Κοντάκης, με την εργασία του «Επαναπροσδιορίζοντας το δημόσιο χώρο: Ρευστοποίηση ορίων», υπό την επίβλεψη της καθηγήτριας, Μαρίας Βογιατζάκη. «Ο δημόσιος χώρος στην Ελλάδα είναι ένας χώρος παραμελημένος, όπου κανείς δεν μπορεί να απολαύσει και να περάσει εκεί τη μέρα του. Η επιλογή του πάρκου Κρήτης είναι μία τέτοια περίπτωση δημόσιου χώρου και για αυτό την επέλεξε ο Σοφοκλής» δήλωσε η κ. Βογιατζάκη.
Στην εργασία του, ο βραβευμένος φοιτητής καταργεί τα κλασικά όρια που χωροθετούνται συνήθως από τους δρόμους και τα πεζοδρόμια, και φέρνει τα όρια του πάρκου μπροστά στις κατοικίες. «Το χώμα και το πράσινο φτάνει μέχρι τις πολυκατοικίες, και έτσι το πάρκο γίνεται ουσιαστικά η προέκτασή τους ή αυλή τους. Το αποτέλεσμα είναι να διαμορφώνεται ένας χώρος ευέλικτος, ανοιχτός, ασφαλής, που να σέβεται το φυσικό περιβάλλον. Είναι ένα πάρκο που δεν έχει τίποτα από τα τυπικά κομμάτια που συνθέτουν αρχιτεκτονικά τα σημερινά πάρκα» εξήγησε η καθηγήτρια.
Χωμάτινοι δρόμοι που καταλήγουν από τις κατοικίες στο κεντρικό πάρκο, πίστα ρόλερς, ανισόπεδες επιφάνειες με σκάμματα και φυτά στις κοιλότητες, αμφιθέατρο, ενσωματωμένα στο χώρο παγκάκια, παρτέρια με λουλούδια και δέντρα, κάνουν το πάρκο να θυμίζει περισσότερο την αυλή ενός αγροτόσπιτου και φέρνουν τους κατοίκους σε συνύπαρξη με το χώρο, όχι απλά θεατές και περαστικούς.
FoodRail: Τροφοδοτώντας το ταξίδι
Αυτός είναι ο τίτλος της εργασίας που εκπόνησαν οι φοιτήτριες του τμήματος Αρχιτεκτόνων, Μαρία Κοϊνίδου και Ελένη Παπαντωνίου, με την επίβλεψη του καθηγητή τους, Σταύρου Βεργόπουλου και του λέκτορα, Απόστολου Καλφόπουλου, και απέσπασαν το τρίτο βραβείο.
Οι φοιτήτριες σχεδίασαν ένα τρένο που ταξιδεύει ανά τον κόσμο, διαδίδοντας ταυτόχρονα την ιδέα του Slow Food και του γαστρονομικού τουρισμού, στο πλαίσιο της διπλωματικής τους εργασίας. Από κάθε τόπο που επισκέπτεται, το τρένο έχει τη δυνατότητα να προμηθευτεί ιδιαίτερες πρώτες ύλες αλλά και επιβάτες, που μπορούν να επιβιβαστούν ή να αποβιβαστούν από αυτό.
Η βασική δομή του αποτελείται από 13 τύπους βαγονιών, που φιλοξενούν τα στάδια του κύκλου της τροφής: καλλιέργεια, αρχική επεξεργασία, αποθήκευση, προεργασία, μαγειρική, κατανάλωση, ανακύκλωση. Πρόκειται για ένα σύστημα που λειτουργεί τόσο με κάποιο μόνιμο προσωπικό, όσο και με τη συμμετοχή ταξιδιωτών που επιθυμούν να συμμετάσχουν στη διαδικασία παραγωγής τροφής. Κατά διαστήματα, το τρένο κάνει στάση για να διοργανώσει υπαίθρια ή και στεγασμένα γαστρονομικά φεστιβάλ, που περιλαμβάνουν, επίσης, αγορά προϊόντων από παραγωγούς και άλλα events.
