Οι νησίδες Ανατολικά και Δυτικά Ίμια, είναι αναμφισβήτητα τμήμα της Ελληνικής Επικράτειας, όπως και εκατοντάδες άλλα νησιά, νησάκια, βραχονησίδες και βράχοι στο Αιγαίο, για τα οποία οι Τούρκοι από το 1996 με αφορμή τα Ίμια, κατασκεύασαν τη θεωρία των "γκρίζων ζωνών" και παντοιοτρόπως τα διεκδικούν, από τη Σαμοθράκη (Ζουράφα) μέχρι την Κρήτη (Γαύδο).
Οι θέσεις – επιχειρήματα της Ελληνικής πλευράς για την ελληνικότητά τους, διατυπώθηκαν επίσημα και έγκαιρα στην Τουρκική πλευρά, με την αριθ.155/3/50/9-1-1996 Ρηματική Διακοίνωση του Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, απάντηση στην αριθ.DHGY-II/29-12-1995 Ρηματική Διακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας σύμφωνα με την οποία ‘Με αφορμή το ατύχημα στο τουρκικό φορτηγό πλοίο Figen Akat σας επαναλαμβάνουμε ότι οι βράχοι Kardak αποτελούν τμήμα της τουρκικής επικράτειας, είναι εγγεγραμμένοι στο κτηματολόγιο του χωριού Karakaya, της επαρχίας Mugla, της Νομαρχίας Bodrum’’.
Είναι πάρα πολλά τα στοιχεία που αποδεικνύουν την ελληνικότητα των Ιμίων. Είναι οι Συμφωνίες, οι Συνθήκες, τα Πρωτόκολλα, η διπλωματική αλληλογραφία κ.α. Στο παρόν παρουσιάζεται μόνο ένα, οι ναυτικοί χάρτες, οι οποίοι και κράζουν για την ελληνικότητά τους.
Είναι οι χάρτες - ναυτιλιακά βοηθήματα – που βοηθούν τους πλοιάρχους και αξιωματικούς γεφύρας, σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, αφενός να επιλέξουν τον ασφαλέστερο - συντομότερο πλου και αφετέρου, σύμφωνα με το άρθρο 16 της «Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσα - UNCLOS 1982», να εξασφαλίζουν την ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας ως προς τα θαλάσσια όρια των παράκτιων κρατών και τα δικαιώματα αυτών μέσα στην αιγιαλίτιδα ζώνη τους.
Εδώ να υπενθυμίσουμε ότι η Τουρκία είναι μια από τις ελάχιστες χώρες που δεν έχει υπογράψει την UNCLOS 1982 η οποία αποτελεί το νομικό πλαίσιο που διέπει όλες τις δραστηριότητες στη θάλασσα. Και εύλογα τίθεται το ερώτημα, είναι δυνατόν η Τουρκία να συζητήσει ποτέ στη βάση ενός νομικού πλαισίου που η ίδια δεν το αποδέχεται ;
Για να επιτευχτεί η ομοιομορφία και η αξιοπιστία των εκδιδομένων παγκοσμίως ναυτικών χαρτών, το 1921 ιδρύθηκε το Διεθνές Υδρογραφικό Γραφείο (το 1970 έγινε Διεθνής Υδρογραφικός Οργανισμός - I.H.O). Τη δεκαετία του 80’ εμφανίστηκαν και οι πρώτοι ηλεκτρονικοί χάρτες που είναι ακριβή ψηφιοποιημένα αντίγραφα των παραδοσιακών έντυπων ναυτικών χαρτών και εκδίδονται από τις Υδρογραφικές Υπηρεσίες, συμφώνα µε τις οδηγίες του ΙΗΟ.
Με τη συνθήκη της Λοζάνης (24-7-1923) η Τουρκία παραχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία (άρθρο 15) παραιτούμενη οριστικά παντός δικαιώματος επί των κατεχομένων υπό της Ιταλίας νήσων και των υπ’ αυτών εξαρτημένων νησίδων. Η περιοχή που βρίσκονται τα Ίμια αναφέρεται ρητά και ειδικά στην Ιταλοτουρκική Συμφωνία (04-01-1932) και στο Πρακτικό της Άγκυρας, που ακολούθησε (28-12-1932).
Τα θαλάσσια όρια για την οροθέτηση της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των Μικρασιατικών ακτών και της Δωδεκανήσου, ορίστηκαν επί των ναυτικών χαρτών αριθ. 236, 872 και 1546 του Βρετανικού Ναυαρχείου (British Admiralty).
Στη Συμφωνία διαλαμβάνονται 37 σημεία. Στο σημείο 30 αναφέρεται ρητά ότι η συνοριακή γραμμή περνά από το μέσο της απόστασης μεταξύ των βραχονησίδων Κardak (Ίμια) και Κato (Ανατόλια).
Με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων (1947) μεταξύ Συμμαχικών Δυνάμεων και Ιταλίας, η Ελλάδα διαδέχτηκε την Ιταλία στα Δωδεκάνησα (άρθρο 14).Τα Δωδεκάνησα και οι παρακείμενες νησίδες προσαρτηθήκαν στο Ελληνικό Κράτος από 28ης Οκτωβρίου 1947.
Στο Νόμο 518/1948 «Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα » (ΦΕΚ 7Α/9-1-1948) περιγράφεται η γραμμή των συνόρων μεταξύ της Δωδεκανήσου και της Τουρκίας η οποία διέρχεται από 51 συγκεκριμένα αριθμημένα σημεία. Η γεωγραφική θέση των σημείων αναφέρεται στους ναυτικούς χάρτες αριθ. 236, 872 και 1546 του Βρετανικού Ναυαρχείου (British Admiralty).
Το σημείο 44, είναι ‘’το μέσον της γραμμής της ενούσης τας βραχανησίδας Kardak- Ίμια(Ελλάς) με την νησιδα Kato(Τουρκία) - ΧΒΝ 1546‘’. Το σημείο 45, είναι ‘’το μέσον της γραμμής της ενούσης τον φάρον της νήσου Καλόλιμνος (Ελλάς) με την Νοτίαν άκραν της νήσου Ponticusa ( Buyuk kiremit adasi) (Τουρκία) ‘’ .
Μια απλή ματιά στους χάρτες αυτούς αλλά και σε αυτούς που αναφέρονται παρακάτω, αρκεί για να διαπιστωθεί ότι τα Ίμια ανήκουν στην Ελληνική επικράτεια.
Σε επιτελικούς χάρτες του Ιταλικού Στρατιωτικού Γεωγραφικού Ινστιτούτου με τίτλο ‘ITALIAN ISLANDS IN THE AEGEAN SEA’ (απόσπασμα F.O 925/41402) πριν την Ιταλοτουρκική συμφωνία της 4-1-1932 τα Ίμια αναφέρονται ως “Isolotti Immia” δηλ νησίδες Ίμια και φαίνονται ως Ιταλικά εδάφη. Συνεπώς μετά τη διαδοχή τους από την Ελλάδα (Άρθρο 14 Συνθήκης των Παρισίων - 1947) είναι ελληνικά.
Σε χάρτες του Τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών έκδοσης 1953 και 1962 (EGE ADALARI – Νησιά του Αιγαίου αριθ. 2342) τα Ίμια αναφέρονται ως Ελληνικά.
Σε στρατιωτικό Τουρκικό χάρτη του 1969 τα Ίμια σημειώνονται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων και με το ελληνικό τους όνομα ‘Immia adalari’ δηλ νησιά Ίμια
Σε απόσπασμα γερμανικού επιτελικού χάρτη της Ελλάδας και της περιοχής του Αιγαίου (Militargeschichtliches Forschungsant) με ημερομηνία 29 Φεβρουαρίου 1944, αναφέρονται ως ιταλικά εδάφη και συνεπώς μετά τη διαδοχή τους από την Ελλάδα (Άρθρο 14 Συνθήκης των Παρισίων - 1947) είναι ελληνικά.
Σε χάρτη στην ετήσια αναφορά του Βρετανού Στρατιωτικού Διοικητή Δωδεκανήσου, για το έτος 1946, τα Ίμια περιλαμβάνονται στα Δωδεκάνησα (απόσπασμα F.O 371/67024).
Σε χάρτη της Αμερικανικής Υδρογραφικής Υπηρεσίας με αριθ. 54418 έκδοσης του 1950 και κλίμακα 1:45.000, τα Ίμια αναφέρονται ως limnia – Greece, δηλαδή Ελληνικά σε αντίθεση με την τουρκική βραχονησίδα Cavus, που συνοδεύεται από τη λέξη Turkey.
Σε υδρογραφικό χάρτη της Ρωσίας με αριθ. 32208, έκδοσης 1974 και κλίμακα 1:275.000, τα Ίμια αναφέρονται ως Ελληνικά. Στο χάρτη αυτό διακρίνεται το τουρκικό υποβρύχιο καλώδιο που έχουν ποντίσει οι Τούρκοι ανατολικότερα των Ιμίων να διέρχεται εντός της ζώνης των τριών μιλίων από τις ακτές της Μικράς Ασίας (Τουρκίας). Επίσης στο χάρτη αυτό τα Ίμια ονομάζονται με το Ελληνικό τους όνομα.
Στο χάρτη της Υδρογραφικής Υπηρεσίας του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού αριθ. 4511 που εκδόθηκε το Σεπτέμβριο του 1992 αναφέρονται με τη συντομογραφία ‘Νες Ίμια’, δηλαδή νησίδες Ίμια.
Σε αναλυτικό χάρτη της Γενικής Διοίκησης Χαρτογράφησης του τουρκικού υπουργείου Άμυνας του 1994 με κλίμακα 1:500.000, που εκδόθηκε σε συνεργασία με γερμανικό χαρτογραφικό οίκο, στην επίμαχη θαλάσσια περιοχή των Ιμίων, στις τουρκικές βραχονησίδες, υπήρχε η συντομογραφία «Ad» (Adalari = Νήσος) και για τις ελληνικές, η συντομογραφία «N» (N = Νήσος). Τα Ίμια αναγράφονταν ως «N. Limnia» (που είναι η μη παραφθαρμένη φωνητικά, ελληνική ονομασία).
Το 1997, ο χάρτης επανεκδόθηκε με μοναδική αλλαγή την αντικατάσταση του «N. Limnia» σε «Kardak Ad.». Βάφτισαν δηλαδή τα ελληνικά Ίμια σε Kardak και έτσι τα έκαναν τούρκικα. Τόσο απλά !!!
Οι τούρκικοι χάρτες αυτοί (του 1994 και του 1997) και μόνο, τεκμηριώνουν την, εκ μέρους της Τουρκίας, αποδοχή του καθεστώτος των Δωδεκανήσων και των παρακείμενων αυτών νησίδων που προσαρτηθήκαν στο Ελληνικό Κράτος, με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, από 28ης Οκτωβρίου 1947 και συγχρόνως προδίδουν το καινοφανές και παράνομο των τουρκικών διεκδικήσεων για τις ελληνικές νησίδες Ίμια που προέκυψε από το τέλος του 1995 και μετά.
Πηγές :
Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών, Υπόμνημα περί των νησίδων «Λιμνιά - Ίμια », Αθήνα, Νοέμβριος 1996, 2η Έκδοση, συμπληρωμένη.
Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 21 Ιουλίου 2001
Κ. Σβολόπουλου - Ε. Χατζηβασιλείου. ‘Νέα ντοκουμέντα για τα Δωδεκάνησα’.
Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 30 Ιανουαρίου 2017
Σταύρου Σταθουλόπουλου. ‘ Ίμια, το παρασκήνιο του 1996 και ο χάρτης ντοκουμέντο’.
