Με παρέμβαση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, η ευρωβουλευτής της ΝΔ, Ελεονώρα Μελέτη, ανέδειξε τη δραματική κατάσταση των γυναικών και κοριτσιών στο Αφγανιστάν, όπου ακόμη και μπροστά σε μια φυσική καταστροφή, τους στερείται το δικαίωμα στη βοήθεια, τη ζωή και την αξιοπρέπεια.
Η Ελεονώρα Μελέτη κατήγγειλε το καθεστώς των Ταλιμπάν, το οποίο στερεί από τις γυναίκες θεμελιώδη δικαιώματα, επιβάλλοντας απαγορεύσεις στη μόρφωση, στην ελευθερία λόγου και στην ίδια τη ζωή τους, καθώς ακόμη και η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας εμποδίζεται.
Τόνισε την απουσία διεθνούς κινητοποίησης και έθεσε το ερώτημα «εμείς τι κάνουμε;», μιλώντας με την ιδιότητά της ως εισηγήτρια του ΕΛΚ για την ευρωπαϊκή πολιτική ανθρωπιστικής βοήθειας σε περιοχές κρίσεων, όπως η Γάζα και το Αφγανιστάν.
Η ευρωβουλευτής του ΕΛΚ υπογράμμισε ότι, παρά τις διεθνείς καταδίκες και κυρώσεις, τα αποτελέσματα παραμένουν ανεπαρκή, επισημαίνοντας τη σημασία της στρατηγικής προσπάθειας για ένα πιο ειρηνικό Αφγανιστάν, χωρίς να αναγνωρίζεται το καθεστώς των Ταλιμπάν.
«Δεν γίνεται να υπάρξει ειρήνη εκεί που δεν υπάρχουν γυναίκες» δήλωσε χαρακτηριστικά, καλώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα κράτη-μέλη να συνεργαστούν για την εξεύρεση λύσης που δεν θα νομιμοποιεί το καθεστώς, αλλά θα συμβάλει στην κατάργησή του και στην αποκατάσταση των θεμελιωδών δικαιωμάτων των γυναικών και κοριτσιών της χώρας.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της παρέμβασης:
«31 Αυγούστου. Αφγανιστάν. 6.2 Ρίχτερ και πάνω από έξι χιλιάδες νεκροί και τραυματίες. Στη πλειοψηφία τους γυναίκες και κορίτσια που πεθαίνουν γιατί απαγορεύεται να τους παρασχεθεί βοήθεια. Στο Αφγανιστάν. Εκεί όπου τα ανήλικα κοριτσάκια εκβιάζονται σε γάμους από τα 9, οι γυναίκες απαγορεύεται να μιλούν σε δημόσιους χώρους, να τραγουδούν, να βλέπουν με τα δύο τους μάτια, να σπουδάζουν.
Δεν θα ρωτήσω, βεβαίως, "πού είναι οι ακτιβιστές;", "γιατί δεν γίνονται πορείες για το Αφγανιστάν;", "πού είναι η Γκρέτα;". Θα ρωτήσω, όμως, εμείς τι κάνουμε; Και το ρωτάω ως εισηγήτρια για τη διαμόρφωση πολιτικής για την ανθρωπιστική βοήθεια σε περιοχές κρίσεων, όπως είναι η Γάζα αλλά όπως είναι και το Αφγανιστάν. Εμείς λοιπόν κάνουμε αυτό που προβλέπεται: καταδικάζουμε και επιφέρουμε κυρώσεις.
Η προσπάθεια μας, όμως, δυστυχώς δεν έχει αποτέλεσμα. Το ξέρουμε καλά. Μας τιμά το γεγονός ότι το παλεύουμε, ακόμα και το ότι συζητιέται το ενδεχόμενο μιας ελεγχόμενης συνεργασίας με τους Ταλιμπάν, η οποία σε καμία περίπτωση, βεβαίως, δεν θα συνιστά αναγνώριση του καθεστώτος, αλλά μία στρατηγική προσπάθεια για ένα πιο ειρηνικό Αφγανιστάν. Δεν γίνεται όμως να υπάρξει ειρήνη εκεί που δεν υπάρχουν γυναίκες.
Κυρία Επίτροπε, είστε γυναίκα. Πρέπει όλοι μας να συνεργαστούμε για να βρούμε επιτέλους εκείνη τη λύση που δεν θα μας βάλει στο ίδιο τραπέζι με το καθεστώς, αλλά τη λύση εκείνη που θα απαγορεύσει να υπάρχει το καθεστώς».
