Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρούμε πως η Τουρκία,προτάσσοντας τον μεγάλο σε μέγεθος στρατό της και την ραγδαία αναπτυσσόμενη αμυντική της βιομηχανία, επιχειρεί να μπεί στον πυρήνα του υπό διαμόρφωση αμυντικού βραχίονα της ΕΕ, αξιώνοντας και την ένταξή της στο κλάμπ των Βρυξελλών.
Ωστόσο αν και ο πρώτος τουρκικός στόχος συγκεντρώνει υποστηρικτές στους κόλπους της ΕΕ, όπως ο Πολωνός Πρωθυπουργός Τούσκ, δεν συμβαίνει το ίδιο με την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαίκή οικογένεια, γεγονός που κάνει Τούρκους... τους Τούρκους.
Η Τουρκία καταγγέλει την ΕΕ -"Θέλουν το στρατό μας αλλά λένε όχι στην ένταξή μας"
σε σχετικό άρθρο του επισημαίνει πως "Η ΕΕ θέλει τον τουρκικό στρατό αλλά όχι την ένταξη της χώρας σε αυτήν, κάτι που συνιστά υποκρισίας", αναφέροντας:
Όταν λέμε υποκρισία της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την Τουρκία, δεν αναφερόμαστε στην πρόταση του Πολωνού πρωθυπουργού Ντόναλντ Τουσκ προς τον Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν στην Άγκυρα στις 12 Μαρτίου.
Ο Τουσκ θέλει η Τουρκία να αναλάβει ηγετικό ρόλο στις συνομιλίες Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά αυτό δεν είναι μόνο στα χέρια της Πολωνίας, η οποία κατέχει την εκ περιτροπής προεδρία της ΕΕ, ούτε στα χέρια της Τουρκίας, η οποία μέχρι στιγμής ήταν σε θέση να διατηρήσει ισορροπημένες σχέσεις τόσο με την Ουκρανία όσο και με τη Ρωσία παρά το γεγονός ότι είναι μέλος του ΝΑΤΟ.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είναι εκείνος που προσπαθεί να πείσει την Ουκρανία και τη Ρωσία σε κατάπαυση του πυρός μέσω συνομιλιών στη Σαουδική Αραβία.
Η υποκρισία, η οποία φαίνεται να προκαλεί διαφορές απόψεων και μεταξύ των χωρών της ΕΕ, εκδηλώνεται με την αλαζονεία του να θέλει κανείς να δει την Τουρκία στην υποθετική «νέα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική ασφάλειας» από τη μια και να αισθάνεται άβολα με την Τουρκία να θέτει ακόμη και το θέμα της ένταξης από την άλλη.
Στην εποχή του Ντόναλντ Τραμπ, οι σχέσεις Τουρκίας-ΕΕ είναι παγιδευμένες σε ένα τρίγωνο αμερικανικής πίεσης, φόβου για τη Ρωσία και σε ένα συνονθύλευμα «Ευρώπη των Αξιών».
Οι παραδοσιακές κεντρικές δυνάμεις της ΕΕ θέλουν οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις να τις υποστηρίζουν ενάντια στη Ρωσία, όχι να μιλήσουν για ένταξη.
Αυτό είναι υποκρισία.
Η Ευρώπη των αξιών;
Η Ευρώπη των Αξιών ήρθε στο προσκήνιο με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και τα Κριτήρια της Κοπεγχάγης που εγκρίθηκαν το 1993 εξασφάλισαν ότι η ΕΕ έγινε η νούμερο ένα «ήπια δύναμη» στον κόσμο για περίπου 20 χρόνια. Τ
α βήματα της τουρκικής μεταρρύθμισης στις αρχές της δεκαετίας του 2000 με την ελπίδα της ένταξης στην ΕΕ βασίστηκαν επίσης στα κριτήρια της Κοπεγχάγης.
Αυτό το όνειρο τελείωσε όταν η Ελλάδα εκβίασε τη Γερμανία να ασκήσει βέτο στην ένταξη της Πολωνίας και εξασφάλισε την ένταξη στην ελληνοκυπριακή κυβέρνηση που απέρριψε το σχέδιο επανένωσης στην Κύπρο.
Η ΕΕ έφτασε στο αποκορύφωμα της υποκρισίας στην πολιτική της στην Τουρκία το 2004.
Η μεταρρυθμιστική εποχή στην Τουρκία άρχισε επίσης να παρακμάζει μετά από αυτό.
Μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 2016, αυτά τα βήματα άρχισαν να αντιστρέφονται. Από τον Οσμάν Καβάλα και τη Δίκη Γκεζί, μέχρι τον Σελαχατίν Ντεμιρτάς και τον διορισμό διαχειριστών σε εκλεγμένους δήμους, την πίεση στην ελευθερία του Τύπου και την ελευθερία της έκφρασης, η ζημιά στο κράτος δικαίου και τον εκδημοκρατισμό έχει αυξηθεί.
Ο αριθμός των βημάτων που πρέπει να κάνει η Άγκυρα έχει αυξηθεί ξανά.
Από την άλλη, η Ευρώπη των Αξιών είναι διάτρυτη από πολλές πλευρές. Η ξενοφοβία, η ισλαμοφοβία, ο φετιχισμός του σιωνισμού και οι τάσεις του έθνους-κράτους έχουν αποδυναμώσει τον υπερεθνικό χαρακτήρα της ΕΕ, μετατρέποντας τα Κριτήρια της Κοπεγχάγης σε λόγο που γίνεται σχεδόν αποκλειστικά επίκληση όταν πρόκειται για την Τουρκία.
Οι ομοιότητες Τουρκίας-Πολωνίας
Η Πολωνία και η Τουρκία έχουν αρκετές ομοιότητες. Η Πολωνία βρίσκεται στο ανατολικό μέτωπο του ΝΑΤΟ, η Τουρκία στο Νότιο μέτωπο, και οι δύο γειτνιάζουν με τη Ρωσία.
Η Τουρκία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χερσαία δύναμη του ΝΑΤΟ ,μετά τις ΗΠΑ και η Πολωνία η τρίτη.
Το ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης του στρατηγικού αμυντικού έργου US-NATO Missile Shield βρίσκεται στην Τουρκία και οι πύραυλοι βρίσκονται στην Πολωνία ,μαζί με τη Ρουμανία και την Ισπανία.
Και οι δύο χώρες έχουν γνώση για τις στρατιωτικές δυνατότητες της άλλης.
Πριν από την άφιξη του Τουσκ στην Άγκυρα, στις 11 Μαρτίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε κάλεσε την ΕΕ να συνεργαστεί πιο στενά με την Τουρκία για να εκμεταλλευτεί τις αμυντικές της ικανότητες.
Οι πρόσφατες τουρκικές πρόοδοι στη στρατιωτική τεχνολογία και παραγωγή, και η εμπειρία μάχης του τουρκικού στρατού στον αγώνα κατά του PKK, έχουν προσελκύσει τους Ευρωπαίους, στη στάση τους εναντίον της Ρωσίας.
Εδώ όμως αρχίζει η υποκρισία.
"Πυρ ομαδόν" κατά Γαλλίας- Γερμανίας
Ειδικά οι ηγετικές δυνάμεις της ΕΕ, κυρίως η Γαλλία και η Γερμανία, λένε ότι η αμυντική συνεργασία με την Τουρκία είναι άλλο πράγμα, αλλά η ένταξη της Τουρκίας είναι άλλο.
Με άλλα λόγια, θέλουν η Τουρκία να χρησιμοποιήσει τη στρατιωτική της ικανότητα για να αντιμετωπίσει τον φόβο της Ευρώπης για τη Ρωσία, αλλά όχι να ενταχθεί στην ΕΕ.
Ναι στον στρατό, όχι στην ένταξη
Η υποκρισία δεν τελειώνει εκεί.
Για παράδειγμα, όταν οι Τούρκοι πολιτικοί λένε «Δεν μας αφήνουν να μπούμε γιατί είμαστε μουσουλμάνοι», αυτό εκνευρίζει την ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πρόκειται για εκατομμύρια μουσουλμάνους εργατικού δυναμικού, ειδικά στη Γαλλία και τη Γερμανία.
Σκορπίζουν επίσης απαισιοδοξία για την επερχόμενη πενταμερή διάσκεψη για την Κύπρο στη Γενεύη στην οποία η ΕΕ δεν θα είναι συμβαλλόμενο μέρος.
Μέχρι τώρα, η πολιτική ελίτ της ΕΕ υπόσχεται στους ψηφοφόρους της ευημερία με την περικοπή των στρατιωτικών δαπανών. Τώρα ο Τραμπ βγήκε και τους είπε να βάλουν τα χέρια στις τσέπες αν θέλουν την προστασία των ΗΠΑ από τη Ρωσία. Αυτό έχει πυροδοτήσει τους φόβους για τη Ρωσία στην Ευρώπη και έχει ακυρώσει τα παιχνίδια εξουσίας της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ, με την ακροδεξιά να βρίσκεται σε άνοδο.
Στο στρατιωτικό μέτωπο, υπάρχει μια άλλη υποκρισία, που είναι να παίρνουν δύναμη από την Τουρκία για να ελαφρύνουν λίγο τα έξοδά τους και να μην δίνουν τίποτα στην Τουρκία.
Τα τουρκικά στρατεύματα να έρθουν, αλλά οι Τούρκοι πολιτικοί να μην ζητήσουν ένταξη;
Οι δηλώσεις Ερντογάν
«Εάν η ΕΕ θέλει να αποτρέψει και ακόμη και να αναστρέψει την απώλεια ισχύος , μπορεί να το κάνει μόνο με την πλήρη ένταξη της Τουρκίας», δήλωσε ο Πρόεδρος Ερντογάν σε συνέντευξη Τύπου με τον Τουσκ, λέγοντας προηγουμένως ότι «μια ευρωπαϊκή αμυντική αρχιτεκτονική χωρίς την Τουρκία είναι αδιανόητη».
Η Άγκυρα αισθάνεται προδομένη για άλλη μια φορά από την ΕΕ με τη συμφωνία για τους μετανάστες το 2016 και δεν θέλει να δει ξανά την ίδια ταινία, αυτή τη φορά με κόστος μια ρήξη με τη Ρωσία.
Ωστόσο, η Τουρκία θέλει να χρησιμοποιήσει τη γεωπολιτική της δύναμη για να έρθει πιο κοντά στην ΕΕ.
Επιτακτική ανάγκη η βελτίωση της Δημοκρατίας στην Τουρκία
Ο Ερντογάν γνωρίζει ότι η στρατιωτική ισχύς και η γεωπολιτική σημασία από μόνες τους δεν θα οδηγήσουν στην ένταξη στην ΕΕ.
Δεν είναι σημαντικό μόνο για εμάς, τους Τούρκους πολίτες, αλλά και για τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας η τουρκική κυβέρνηση να βελτιώσει επειγόντως την ποιότητα της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Το να υποστηρίζει κανείς το αντίθετο είναι να παρηγορείται η Τουρκία, κάτι που είναι υποκρισία από την τουρκική πλευρά. Εάν η Τουρκία καταφέρει να αναγκάσει το PKK να απορρίψει τον ένοπλο αγώνα του επί μισό αιώνα και να υιοθετήσει νομική πολιτική, αυτό θα ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας.
Η στάση Ελλάδας-Κύπρου
Το ζητούμενο για τη χώρα μας είναι ποιά στάση θα κρατήσουν στους δύο (2) τουρκικούς στόχους, δηλαδή στην ένταξη της Τουρκίας στον υπό διαμόρφωση στρατιωτικό Ευρωπαϊκό βραχίονα και στην ένταξη της χώρας στην ΕΕ.
Αναφορικά με τον πρώτο, η τυχόν ένταξη της Τουρκίας στον υπό διαμόρφωση στρατιωτικό Ευρωπαϊκό βραχίονα, θα έχει ως αποτέλεσμα ο Ερντογάν να έχει πρωτεύοντα λόγο και ρόλο στην άμυνα της Ευρώπης, διαμορφώνοντας τις αποφάσεις των Βρυξελλών.
Αυτό θα δημιουργήσει σχέσεις αλληλεξάρτησης Τουρκίας-ΕΕ σε θέματα ασφαλείας, με αποτέλεσμα την απόπειρα χειραγώγηση της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ και των κρατών της από τους Τούρκους, προκειμένου να προωθήσουν τις θέσεις-διεκδικήσεις τους σε βάρος Ελλάδας-Κύπρου, σε Αιγαίο-ΝΑ Μεσόγειο-Κυπριακό.
Από την άλλη η τυχόν ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ συναντάει ήδη σθεναρή αντίσταση από τον Γαλλο-Γερμανικό άξονα, οπότε Ελλάδα και Κύπρος δεν χρειάζεται στην παρούσα φάση να φανούν αρνητικές.
Άποψή μας είναι πως θα πρέπει να καθήσει η σκόνη, από τις κινήσεις Τράμπ-Πούτιν και την ειρήνευση του πολέμου στην Ουκρανία, εάν και όταν επέλθει, προκειμένου να δούμε τι μας συμφέρει.
Μέχρι τότε απαιτείται εγρήγορση και στενή παρακολούθηση των τουρκικών κινήσεων.
