Του Μάνου Χατζηγιάννη

“Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ’ όλους τους σωτήρες· αυτή ‘ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;” ρωτούσε ο Καζαντζάκης… Και εμείς γεμίσαμε σωτήρες! Σωτήρες με αποχρώσεις γαλάζιες, σωτήρες με αποχρώσεις κόκκινες και ολίγον σωτήρες με αποχρώσεις πράσινες.

Απίστευτη γκεμπελική προπαγάνδα και από τις δύο πλευρές!

Οι μεν έφτασαν στο σημείο να τάζουν λαγούς με πετραχήλια.

Οι δε ξέθαψαν από τα πιο τρομακτικά παραμύθια δράκους και μάγισσες που θα κατασπαράξουν την Ελλάδα αν ψηφίσει…λάθος.

Και όλοι μαζί έπαιξαν με το χόμπι του Έλληνα, τον διχασμό! Εκεί που έπρεπε να θυμηθούμε αυτό που έλεγε ο Τσώρτσιλ, δηλαδή “Αν οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα, αλίμονο μας”, εκεί που έπρεπε να αντιληφθούμε πως όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο φόβο και να πούμε “Φοβάμαι που φοβάσαι αυτό που φοβάμαι!” εμείς χωριστήκαμε πάλι σε Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες όπως πάντα!

Τι κι αν γλιτώσαμε στο τέλος μιας και το δηλητήριο ήταν ψεύτικο; Με την πρώτη ευκαιρία θα μοστράρουμε πάλι την βλακεία μας για ανωτερότητα και θα ξεσπαθώσουμε κατά όσων διαφωνούν μαζί μας χαρακτηρίζοντάς τους και “ζώα”. Αυτό μας άφησε κουσούρι η ρημάδα η Τουρκοκρατία, θα βρει κάποιος την εύκολη δικαιολογία. Λες και οι αρχαίοι ήταν καλύτεροι; Αυτοί που υποτίθεται πρέσβευαν την απόλυτη δημοκρατία και κατέληξαν να εξοστρακίζουν με υστεροβουλία του πολιτικούς τους αντιπάλους με ένα όστρακο;

Κι όπως έγραφε και ο Ραφαηλίδης “αν ένας λαός όπως οι αρχαίοι Έλληνες δημιουργεί έναν μεγαλειώδη πολιτισμό, αυτό δεν οφείλεται στο φανταστικό άθροισμα, που ονομάστηκε δολίως και σκοπίμως, “Εθνική ιδιοφυΐα”, προκειμένου να παράξει ιδεολογική κάλυψη ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΑΤΗ, διάσπαρτη σε τούτον τον Νεοελληνικό τόπο, αλλά στην ιστορική συγκυρία, καθώς και στην γεωγραφική θέση όντος της οποίας τελείται η ιστορική συγκυρία, σε μια δεδομένη στιγμή του ιστορικού χρόνου”.

Έχουν γραφτεί ύμνοι για τον Έλληνα και την Ελλάδα. Φιλόσοφοι, ποιητές, συγγραφείς από κάθε γωνιά του πλανήτη προσκύνησαν το ελληνικό πνεύμα. Εννoούσαν όμως πως η Ελλάδα είναι μια πνευματική και πολιτιστική έννοια. Φευ λοιπόν ούτε στιγμή μην θεωρήσουμε τους εαυτούς μας έστω κατά τι άξιους να σηκώσουν το βάρος αυτών των ύμνων.

Εμείς αντί να αξιοποιήσουμε την μέγιστη παρακαταθήκη που μας δόθηκε μετατραπήκαμε σε τρωγλοδύτες μιας αξιολύπητης ζήσης. Aυτην κληροδοτούμε στα παιδιά μας και ζητάμε και τα ρέστα!

Πόσοι γνωρίζουν αλήθεια πως χρειάστηκε διπλωματικός αγώνας πολλών ετών, για να πειστεί ο εκδότης του πολύ έγκυρου γαλλικού εγκυκλοπαιδικού λεξικού “Λαρους”, να δώσει μια λιγότερο προσβλητική ερμηνεία στο λημα “Έλληνας”, όπου κάποτε γραφόταν πως η λέξη “Έλληνας”, είναι συνώνυμο του δόλιου και του απατεώνα;

Πολλοί Ευρωπαίοι δυστυχώς παρασυρμένοι ασφαλώς εν μερει και από την προπαγάνδα των κυβερνήσεών τους τείνουν ξανά να επιστρέψουν στην ερμηνεία Λαρους…Και ποιός φταίει για αυτό; Ε, δεν μπορεί να φταίνε για όλα οι “κουτόφραγκοι”….

Ας μην κλείσουμε με μεμψιμοιρία κι ας αναλογιστούμε αυτό που έλεγε ο Καμύ, πως καμία ήττα δεν είναι παντοτινή! Άλλωστε και ο Φοίνικας που αναγεννάται από την τέφρα του δική μας…πατέντα είναι!