« ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ [ὑμῖν] εὐαγγελίζηται παρ᾽ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» ( προς Γαλάτας 1, 8)

Δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία της Ελλάδος να στηρίζει και να υποτάσσεται σε ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, που αυτή την στιγμή εμπλέκεται στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας μαζί με τα μεγάλα αφεντικά του. Το έγκλημα του υποχρεωτικού εμβολιασμού που θα επιφέρει πάνω από πενήντα εκατομμύρια θανάτους όπως προβλέπουν ειδικοί επιστήμονες. Ακόμη χειρότερα, δεν είναι δυνατόν η Εκκλησία της Ελλάδος να συμπράττει με ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που επιχειρεί τον διωγμό των Ελλήνων αλλά και του Χριστού και της Εκκλησίας του από την Ελλάδα. Διότι, πώς είναι δυνατόν να λέμε πως αληθινά πιστεύουμε και αληθινά αγαπάμε τον Χριστό και συγχρόνως να φοβούμεθα τον θάνατο και τον κορωνοϊό; Πώς είναι δυνατόν να λέμε πως αγαπάμε αληθινά, πιστεύουμε αληθινά στον Χριστό και συγχρόνως να συμβάλουμε στον ισλαμικό εποικισμό της Ελλάδος ή να κλείνουμε τις εκκλησίες του Χριστού, να σταματάμε τις Θείες Λειτουργίες του, να απολυμαίνουμε τις εικόνες του, να σταματάμε και να απαγορεύουμε την Θεία Κοινωνία; Πως μπορούμε να πιστεύουμε αληθώς πως ο Χριστός αναστήθηκε εκ νεκρών και πως είναι τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος και πως νίκησε όντως δια του θανάτου τον Θάνατο, όταν αποδεχόμεθα πως η Εκκλησία μπορεί να μεταφέρει ασθένειες και θάνατο;

Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μόνη Αληθής Εκλησία. Είναι το Όλον και το Περιέχον. Όχι το μέρος και το περιεχόμενο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η βάση για την αληθή δημοκρατία και την φιλάνθρωπη πολιτειολογία τοπικά εθνικά αλλά και παγκόσμια. Τα μέτρα του κορωνοϊού στρέφονται σαφώς και αμέσως εναντίον του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Σαφώς δεν μπορούμε να παραμείνουμε αδρανείς και αδιάφοροι-ψυχροί παρατηρητές όταν εκδιώκεται εκ του κόσμου ο Χριστός και η Εκκλησία του. Σαφώς δεν μπορούμε να υπακούμε σε μια πολιτεία που εκδιώκει από τον κόσμο καιτην ιστορία τον Χριστό. Ο επικίνδυνος εναγκαλισμός και η αδικαιολόγητα μονόπλευρη φιλία εκκλησιαστικής ιεραρχίας και πολιτείας, οδηγεί σε διχασμό μέσα στο σώμα της εκκλησίας, αφού η πολιτεία σαφώς έχει αποστασιοποιηθεί από τον Ελληνικό λαό, στρεφόμενη εναντίον του με ποικίλους τρόπους. Σήμερα στην Ελλάδα και στην Εκκλησία της Ελλάδος συμβαίνει κάτι πολύ άσχημο, πολύ λάθος, και πολύ επικίνδυνο: Ο αδικαιολόγητος στενός εναγκαλισμός των ιεραρχών και της διοικούσας εκκλησίας με μια πολιτεία δεξιόστροφη η αριστερόστροφη, αλλά σίγουρα άθεη, αυταρχική, ρατσιστική αντιδημοκρατική, αντιχριστιανική, που περιφρονεί το πρόσωπο του Χριστού και μισεί ότι ελληνικό και ορθόδοξο. Μια πολιτεία δηλαδή, που έχει πλήρως συνταχθεί με την απάνθρωπη αντιχριστιανική αντιδημοκρατική και φασιστική παγκοσμιοποίηση, η οποία με μνημόνια λαθρομετανάστευση κορωνοϊούς, έμφυλες ταυτότητες τρίτο φύλο και ό,τι άλλο εκδιώκει από την Ελλάδα τους Έλληνες και τον Χριστό. Συγχρόνως και εντελώς περιφρονητικά στο πρόσωπο του Χριστού και στο γεγονός της Αναστάσεως του, ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος περιφέρονται με μάσκες και μεταφέρουν στον λαό τον φόβο και την τρομοκρατία που θέλει η μισάνθρωπη παγκοσμιοποίηση να επιβάλλει στην παγκόσμια ανθρωπότητα. Επιπλέον και ακόμη χειρότερα, υποτάσσονται μέσω συμπροσευχών και άλλων κοινών τελετών, σε μια άνωθεν επιβαλλόμενη ένωση με τον Πάπα και λοιπές αιρετικές δυτικές η άλλες θρησκευτικές παραδόσεις. Έτσι, η ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος βαθμιαία αποκόπτεται από τις ιερές παραδόσεις των Πατέρων της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας όσον αφορά το μυστήριο του Τριαδικού και Τρισυπόστατου Θεού αλλά και από το διαχρονικό Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Σώμα του ελληνικού λαού.

Η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία είναι η Μόνη Αληθής Εκκλησία του Χριστού που περιμένει με ανοικτές αγκάλες όλη την ανθρωπότητα για να σωθεί από κάθε θάνατο και κάθε ασθένεια. Μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και την Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία ο άνθρωπος, εάν θέλει, μπορεί να αποκτήσει το Άγιο Πνεύμα, όπως διδάσκουν οι Θεοφόροι πατέρες και όπως ο Θεάνθρωπος Χριστός μας υποσχέθηκε πως δεν θα μας αφήσει ορφανούς. Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, όπως και αμέτρητοι σύγχρονοι και αρχαίοι  άγιοι της Εκκλησίας, θεράπευε ανίατες ασθένειες. Ο άγιος Νικόλαος Πλανάς έγλειφε την Θεία Κοινωνία από τα καταφαγωμένα από την λέπρα χείλη των ασθενών. Ομοίως άλλοι σύγχρονοι Άγιοι της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η σύγχρονη φυσική επιστήμη αποκαλύπτει πως όλος ο υλικός κόσμος είναι διαρκώς υλοποιούμενη εκ του μηδενός έλλογος πληροφορία. Τίποτε κτιστό δεν υφίσταται αυτόνομα ως νεκρό αντικείμενο. Τα πάντα έρχονται στο είναι από το μη ον και το μηδέν,  ευρίσκονται και ζωοποιούνται, ζουν και υπάρχουν ζωοποιούμενα διαρκώς, μέσα στην Άκτιστο Ενέργεια και στην Άκτιστο Αγκαλιά του Θεού Λόγου και όλης της Αγίας Τριάδος. Τα όντα είναι κίνηση μέσα σε κίνηση και λόγοι μέσα σε λόγους, όπως μας αποκαλύπτουν οι θεοφόροι πατέρες και το Άγιο Πνεύμα. Η ασθένεια και ο θάνατος είναι απολύτως μέσα στον διαρκή έλεγχο του Θεού και της Τελείας αγάπης Του για τον κτιστό και δημιουργημένο κόσμο. Ο Χριστός με τον θάνατο του και την Ανάσταση του επανέφερε τον πτωτικό και νεκρό κόσμο στην Νέα και Αιώνια Ζωή. Η Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλει να μαρτυρεί αυτήν την Χαρμόσυνο Αλήθεια του Χριστού σε όλη την ανθρωπότητα. Για αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι θρησκεία. Οι Ορθόδοξοι επίσκοποι και ιεράρχες αμαρτάνουν θανάσιμα όταν προσεύχονται με άλλους ανθρώπους σε άλλους θεούς και σε άλλο θεό πέραν του Μόνου Αληθούς και Ζώντος Θεού του Θεανθρώπου Χριστού. Για αυτό η Ορθόδοξη πίστη προηγείται από κάθε πτωτική επιστήμη και κάθε πτωτική λογική. Οι Ορθόδοξοι ιεράρχες που υποτάσσουν την Ορθόδοξη  Εκκλησία και τα Μυστήριά της στους πολιτικούς, τους επιστήμονες και τους ανθρώπινους οργανισμούς προδίδουν και αρνούνται τον Χριστό.  Η ευκολία με την οποία η ιεραρχία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος, στην πλειοψηφία της, αποδέχθηκε τους απαράδεκτους και αντισυνταγματικούς νόμους για το κλείσιμο των ναών και την απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας, εξαιτίας του κορωνοϊού, μας βάζει όλους, κλήρο και λαό, σε πρωτόγνωρη ανησυχία και μας αναγκάζει να δούμε το συνολικό εκκλησιαστικό πρόβλημα. Διότι η στάση αυτή είναι εντελώς προσβλητική και περιφρονητική για το πρόσωπο του Χριστού, ως Ζώντα Θεού. Όχι πως δεν πρέπει να παίρνονται μέτρα προστασίας της υγείας των ανθρώπων από ασθένειες και πανδημίες. Όμως, όταν κλείνουν οι εκκλησίες, ενοχοποιούνται οι εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων, ενοχοποιείται η Θεία Λειτουργία ακόμη και η Θεία Κοινωνία, τότε έχουμε μέγιστο ζήτημα. Τότε αναγκαστικά μπαίνουμε σε κατάσταση διωγμού του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Το να προστατέψουμε τους ασθενείς και αδύνατους και πρέπει και είναι δίκαιο. Να περιφρονούμε όμως τον Ζώντα Θεό αυτό είναι άδικο και επικίνδυνο.  Κακό λακτίζειν προς κέντρα. Είμαστε επιστήμονες και πιστά μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας που ποτέ δεν φανταστήκαμε τους εαυτούς μας να ασκούν κριτική σε ιεράρχες. Όμως, σήμερα βιώνουμε κάτι εντελώς αντίθετο από όσα έχουμε διδαχθεί να ισχύουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Κάποιοι διεθνείς οργανισμοί υγείας, κάποιες μεγάλο-φαρμακευτικές εταιρείες και κάποιοι πολιτικοί, δίδουν εντολές στην εκκλησιαστική ιεραρχία, που αναιρούν την Ορθόδοξη Πίστη και Εκκλησία. Η Ορθόδοξη Εκκλησία οφείλει να συγκαλέσει παγκόσμια σύνοδο και να αποφασίσει τον δρόμο του Μαρτυρίου και της Αλήθειας. Το Μυστήριο της Εκκλησίας δεν υπόκειται στην δικαιοδοσία των πολιτικών των επιστημόνων, των διεθνών οργανισμών. Αντιθέτως αυτό το Μυστήριο, εάν το σεβαστούμε, θα σώσει και τους πολιτικούς και τους επιστήμονες και όλο τον κόσμο, όπως συνέβη πολλάκις και στο παρελθόν.

Για τους λόγους αυτούς, δεν θα επιτρέψουμε ως πιστός και Ορθόδοξος Λαός η Εκκλησία να καταστεί μέρος της παγκοσμιοποίησης και να χάσει τον σωτηριώδη και θεοειδή χαρακτήρα της. Θα εμείνουμε στην δισχιλιετή πείρα της Εκκλησίας, πως τα μυστήρια της Εκκλησίας δεν μεταδίδουν ασθένειες αλλά αντιθέτως θεραπεύουν τις ασθένειες. Μια Εκκλησιαστική Ιεραρχία τρομοκρατημένη από τον κορωνοϊό προσβάλει εντελώς το Μυστήριο της Εκκλησίας και το Μυστήριο του Χριστού και εκπέμπει προς τους ανθρώπους πολύ λανθασμένο και ψευδές μήνυμα περί της Εκκλησίας.  Διότι Η Εκκλησία εργάζεται με Άκτιστους προπτωτικούς νόμους και δεν εγκλωβίζεται στους πτωτικούς κτιστούς νόμους. Η Εκκλησία μαρτυρεί πως ο Χριστός αναστήθηκε και ελευθέρωσε την ανθρωπότητα από την πτωτική της φυλακή και τον θάνατο. Μαρτυρεί πως ο θάνατος και ο φόβος του θανάτου έχουν νικηθεί από τον Σωτήρα Χριστό. Τον Ένα της Τριάδος ο οποίος γενόμενος άνθρωπος ελευθέρωσε τον άνθρωπο από κάθε θάνατο, θανάτω θάνατον πατήσας.

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε κ. Ιερώνυμε,

Άγιοι ιεράρχες της Ορθόδοξου Εκκλησίας της Ελλάδος,

Σήμερα χτυπιέται η ουσία της Εκκλησίας. Επιχειρείται να διαλυθεί το σώμα της εκκλησίας. Αναστέλλεται η βασική έννοια και η ουσιώδης πηγή ζωής της Εκκλησίας. Δηλαδή αναστέλλεται η Θεία Λειτουργία και η Θεία Κοινωνία. Πρέπει να σημάνει συναγερμός σε όλο το σώμα της Εκκλησίας. Το πονηρό πνεύμα στοχεύει να θανατώσει την Εκκλησία χτυπώντας το κέντρο της. Την Θεία Λειτουργία και την Θεία κοινωνία. Δηλαδή να εκδιώξει τον Χριστό από το σώμα της Εκκλησίας. Έτσι δεν θα έχουμε ζώσα εκκλησία αλλά νεκρό σώμα. Θα έχουμε αίρεση και κομμάτιασμα. Δεν θα έχουμε το Όλον του Θεού και το Όλον του ανθρώπου. Έτσι περνάμε εν τοις πράγμασι στην αίρεση. Αφού στοχοποιείται και ενοχοποιείται ο Χριστός, ως Θεία Λειτουργία και ως Θεία κοινωνία. Όσο πραγματικός ο κορωνοϊός, όσο πραγματικοί οι θάνατοι των ανθρώπων όπως και οι ασθένειες των, όμως ουδόλως αυτά  επιτρέπεται να αναστέλλουν  το μυστήριο της παρουσίας του Χριστού στην Εκκλησία του στην Θεία Λειτουργία της Εκκλησίας η στους ναούς. Αυτά ουδόλως μπορούν να μας βλάψουν, εάν εμείς δεν εκδιώξουμε τον Χριστό όπως οι Γαδαρηνοί. Ουδεμία ασθένεια μπορεί να αναστείλει την Θεία Λειτουργία και την Θεία Κοινωνία. Ούτε να γελοιοποιήσει μπορεί την Εκκλησία με μέτρα φόβου και τρομοκρατίας μετατρέποντας τους ιερείς και τον λαό σε μασκοφόρους των καρναβαλιών. Όπου δυο και τρεις στο όνομα μου και εγώ εν μέσω αυτών. Άρα κάθε φόβος και κάθε τρομοκρατία μέσα στην Εκκλησία αλλά και έξω είναι απιστία και άρνηση. Είναι προδοσία του Χριστού. Δια του Χριστού και εν τω Χριστώ και εν τη Εκκλησία Του θα νικήσουμε κάθε ασθένεια κάθε θάνατο κάθε φόβο. Και την ιατρική θα εφαρμόσουμε και τους ασθενείς θα προστατέψουμε  και η Εκκλησία θα λειτουργήσει απρόσκοπτα και όχι με τρομοκράτηση των πιστών. Το Χριστός Ανέστη δεν είναι συμβολική ακίνδυνη συναισθηματική έκφραση, αλλά οντολογική πραγματικότητα, Θείο Μυστήριο και απτή πραγματικότητα.  Εάν οι επίσκοποι και όσοι ιερείς φοβούνται και βάζουν την επιστήμη πάνω από την πίστη μάλλον δεν έχουν θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ας μετακομίσουν όπως ο Βησσαρίων στην Δύση και στον Πάπα, ο οποίος έφθειρε το όλο σώμα και το όλο ήθος της Ορθόδοξης Χριστιανοσύνης. Διότι η Ορθόδοξη Πίστη είναι υπέρτερη της επιστήμης και του λογικού. Εάν θέσουμε την επιστήμη ως βάση της ζωής μας, τότε εκδιώκουμε τον Χριστό και την Πίστη της Εκκλησίας στο Θείο Πρόσωπο Του. Η Εκκλησία και οι χριστιανοί επί δυο χιλιετηρίδες ζουν δια της πίστεως και όχι δια της επιστήμης και της λογικής.  Όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις. Είναι ψευδής και ανυπόστατος η άποψη πολλών ιεραρχών πως δεν πρέπει να πειράζουμε τον Θεό και να αθετούμε την επιστήμη και την λογική. Το αντίθετο ισχύει όταν πρόκειται για την μαρτυρία της Εκκλησίας και των Μυστηρίων της. Δηλαδή πειράζουμε και εκδιώκουμε τον  Χριστό από την Εκκλησία και τον κόσμο όταν βάζουμε την επιστήμη και την λογική μέσα στο Μυστήριο της Εκκλησίας και του Χριστού.  Μάλιστα δε για να είμεθα δίκαιοι προς την επιστήμη και την λογική, εσείς σήμερα παραβιάζετε την αληθή επιστήμη και υποτάσσεστε στην άλογη απαίτηση των πολιτικών της παγκοσμιοποίησης. Διότι πληθαίνουν γύρω μας οι φωνές διεθνούς κύρους επιστημόνων, πως η παρούσα πανδημία είναι το φιάσκο του αιώνα και η παγκόσμια απάτη των ΜΜΕ, των διεθνών οργανισμών και των πολιτικών που υπακούουν στη δαιμονικότητα της παγκοσμιοποίησης και των λίγων μεγιστάνων του χρήματος και της πληροφορίας, που βάλθηκαν να ελέγξουν την παγκόσμια κοινωνία, τον παγκόσμιο πληθυσμό, την σκέψη, τα σώματα και τις ψυχές των ανθρώπων παγκόσμια, μέσω του φόβου του κορωνοϊού και να επιβάλλουν την παγκόσμια δικτατορία των. Όλοι γνωρίζουμε πως είναι εντελώς ψευδές το ενδιαφέρον και τα κροκοδείλια δάκρυα για την ανθρωπότητα του Μπιλ Γκέιτζ και των πολυεθνικών, που αυτός και η παρέα του ελέγχουν. Η επιστήμη και η λογική σήμερα στα πρόσωπα μεγάλων επιστημόνων και όσων άλλων μη διαπλεκόμενων ανθρώπων φανερώνει το ψεύδος του κορωνοϊού, που ευτυχώς και από Θεία Πρόνοια, δεν είναι άλλο από μια μορφή γρίπης, που δημιουργεί, όπως και η γρίπη, επιπλοκές μόνο σε επιβαρυμένους από άλλες ασθένειες και σε γερασμένους ανθρώπους. Σήμερα ζούμε τον επιβαλλόμενο παγκόσμιο παραλογισμό και το επιβαλλόμενο παγκόσμιο ψεύδος των ελεγχόμενων επιστημόνων και οργανισμών από τους πολιτικούς και των μεγιστάνες του χρήματος και των ΜΜΕ. Ονομάζουν πανδημία μια ασθένεια που δεν φονεύει κάθε υγιή άνθρωπο, όπως είναι ο ορισμός της πανδημίας, αλλά ελάχιστο ποσοστό ήδη πολύ αρρώστων και γερασμένων ανθρώπων, όπως θα έκανε και κάθε άλλη μορφή εποχιακής γρίπης.  Για τους λόγους αυτούς και όσους άλλους αναλύουμε ακολούθως επιβάλλεται η ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος να επανέλθει στην Ορθόδοξη συνοδικότητα, όπου Εκκλησία δεν είναι μόνο οι επίσκοποι αλλά όλος ο λαός του Θεού, όλοι οι βαπτισμένος στο όνομα της Αγίας Τριάδας. Διότι η θεμελιώδης βάση της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας, πως δεν υφίσταται εκκλησία χωρίς τον επίσκοπο, δεν ισχύει και αντιστρόφως, πως εκκλησία δηλαδή είναι μόνο ο επίσκοπος. Αυτό ισχύει στην παπική αίρεση όπου εκκλησία είναι μόνο ο Πάπας, ο οποίος ίσταται, όχι μόνο πάνω από τους λοιπούς ανθρώπους λαϊκούς και ιερωμένους, αλλά πάνω και από τον ίδιο τον Χριστό. Εμείς εδώ κλήρος και λαός, επίσκοποι και λαϊκοί, είμαστε ο λαός και το σώμα του Χριστού. Δεν είμαστε κρυφή η φανερή Ουνία. Η εκκλησιαστική ιεραρχία οφείλει να αφουγκράζεται εν Σοφία τον Ορθόδοξο Λαό αλλά και να βλέπει τα σημεία των καιρών και όχι να επιβάλλεται αυταρχικά, όπως κάνουν οι αφελληνισμένοι και από αποχριστιανοποιημένοι πολιτικοί της Ελλάδος.

Με κάθε σεβασμό επομένως στα σεπτά  πρόσωπα της εκκλησιαστικής ιεραρχίας  και πλήρη αίσθηση της  αμαρτωλότητας μας, αλλά συγχρόνως με πλήρη επίγνωση των προβλημάτων και πειρασμών  που αντιμετωπίζει σήμερα η Ορθόδοξος Εκκλησία της Ελλάδος, αλλά και όλη η ελληνική κοινωνία, σας απευθύνουμε αυτή την κριτική επιστολή, προκειμένου ως επιστήμονες να συμβάλλουμε  έστω κατ’ ελάχιστον και στα  μέτρα των δυνατοτήτων μας, στην αντιμετώπιση των.  Διότι είμαστε  πεπεισμένοι πως η Εκκλησία είναι το Όλον και το Περιέχον και όχι το μέρος και το περιεχόμενο. Επίσης γνωρίζουμε πολύ καλά, πως σήμερα, η λύση των μέγιστων προβλημάτων του Ελληνικού Λαού περνά μέσα από την Εκκλησία της Ελλάδος. Διότι, εάν σήμερα υφίσταται Ελληνικός και Ορθόδοξος Λαός, αλλά και η  Ελλάδα η ιδία ως ελεύθερο κράτος, αυτό οφείλεται μόνο στην Ορθόδοξη πίστη και στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Δηλαδή στο τιμημένο Ορθόδοξο ράσο των επισκόπων, των ιερέων και των μοναχών.

Στην ελληνική κοινωνία και στον ελληνικό λαό συσσωρεύονται διαρκώς προβλήματα επί προβλημάτων και τον ουρανό της Ελλάδος τον γεμίζουν σύννεφα βαριά, που θα επιφέρουν μεγάλη μπόρα. Βεβαίως μας παρηγορεί ο λόγος του Αγίου Παϊσίου και άλλων νεοφανών Αγίων, πως μετά την μπόρα την δαιμονική θα έχουμε λιακάδα θεϊκή.

 Η Εκκλησία της Ελλάδος γίνεται η ιδία μάρτυρας όλων αυτών των προβλημάτων και υπόκειται σε αυτά. Εάν η Εκκλησία της Ελλάδος λειτουργήσει ορθοδόξως, τότε και η Ελλάδα θα διασωθεί στον τόπο της ορθοδοξίας και της ελληνικότητας.

Είναι σαφές πως από την εποχή των σταυροφόρων ξεκίνησε ο δυτικός πόλεμος και η προσπάθεια δυτικοποιήσεως της ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Όταν οι Φράγκοι κατέκτησαν την δυτική Ρωμανία αντί να ακολουθήσουν τον ορθόδοξο και ρωμαΐικο δρόμο δημιουργώντας, ορθόδοξη Φραγκοσύνη, όλως αντιθέτως, δημιούργησαν την δυτική των φραγκική αίρεση και την δυτική των εκτροπή της δυτικής χριστιανοσύνης, εισάγοντας θεμελιώδεις αιρέσεις, όπως το Φιλιόκβε, την άρνηση των Ακτίστων Θείων και Θεοποιών Ενεργειών, τον άγαμο κλήρο κλπ. Αφού βεβαίως καθυποτάξαν και εξαφάνισαν την δυτική Ορθόδοξη Ρωμανία, όπως τώρα επιχειρούν να υποτάξουν και να εξαφανίσου την Ανατολική Ορθόδοξη Ρωμανία.

Όλη αυτή την δυτική εκτροπή την περιγράφει και την αναλύει σε βάθος  ο μεγάλος σύγχρονος στοχαστής και Φιλοσοφίας Σπύρος Κυριαζόπουλος στο βιβλίο του «Η καταγωγή του τεχνικού πνεύματος», αλλά και ο μεγαλύτερος ίσως ορθόδοξος θεολόγος και δογματολόγος  της σύγχρονης ανατολικής ορθοδοξίας, π. Ιωάννης  Ρωμανίδης.  Μάλιστα ο καθηγητής Ρωμανίδης μιλά σαφώς για το σχέδιο δυτικοποιήσεως της Ορθοδοξίας μέσω διωγμού του ορθόδοξου μοναχισμού, όπως συνέβη επί εποχής Όθωνος αλλά και αργότερα. Διότι ο Ορθόδοξος Μοναχισμός είναι θεμέλιο και πυλώνας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αφού όλες οι αιρέσεις ανατρέπονται από τον ορθόδοξο μοναχισμό. Και αυτό είναι προφανές, αφού στον ορθόδοξο μοναχισμό, όπως κατ’ επέκταση και σε όλο τον ορθόδοξο κόσμο, σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, όπως πολύ σαφώς περιγράφει ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ στον διάλογο του με τον μαθητή του

Μοτοβίλωφ. Ύστερα από αυτά έρχομαι στα δικά μας ζητήματα.

Ορθόδοξη Εκκλησία και Ορθόδοξη Θεολογία

Είμαστε υποχρεωμένοι ως επιστήμονες και ως θεολόγοι να παραδεχθούμε πως η μόνη συνεπής ερμηνεία του Ευαγγελίου είναι η Ορθόδοξη Θεολογία της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ακόμη, ως ερευνητές, είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχθούμε, πως η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Μόνη Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Προσευχόμεθα στον Ζώντα Θεό να δώσει να ενωθούν όλοι οι Χριστιανοί επιστρέφοντας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, από όπου απομακρύνθηκαν και έπεσαν σε ποικίλες αιρέσεις. Η δε παπική αίρεσις είναι παναίρεσις που ανακεφαλαιώνει όλες τις παλαιές αιρέσεις.

Όσα δε συνέβησαν τους τελευταίους μήνες εξαιτίας του κορωνοϊού, αποτελούν ύβρη και περιφρόνηση του ίδιου του Χριστού και της Εκκλησίας Του. Διότι αναιρούν όλο το ευαγγέλιο και την εμπειρία του Χριστού, που περιέχεται σε όλη την εκκλησιαστική υμνολογία και την μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας με κορύφωση το γεγονός ότι θανάτω θάνατον πατήσας.

Όλο το ευαγγέλιο και όλη η επι γης ζωή του Χριστού, είναι ακριβώς αυτή η άρσις των πτωτικών νόμων του θανάτου και των συνεπειών της πτωτικής ανθρώπινης φύσης, που παρέσυρε όλη την κτήση στον θάνατο και η οποία περιμένει την ελευθερία των τέκνων του Θεού για να επιστρέψει και η ίδια στην προπτωτική της χαριτωμένη κατάσταση. Μικρό παιδί, σε ένα ξεχασμένο χωριό ενθυμούμαι πως οι άνθρωποι θεωρούσαν πως τα εικονίσματα στο σπίτι δεν έχουν αξία αν δεν έχουν επί σαράντα ημέρες λειτουργηθεί στην Εκκλησία.

Το ερώτημα που τίθεται επί τάπητος με τον κορωνοϊό είναι πολύ σαφές. Φέρει ή δε φέρει όλος ο ναός και το περιεχόμενο του την Αγιαστική Θεία Χάρη, που τον ξεχωρίζει από όλη την υπόλοιπη φύση και επομένως τον καθιστά τόπο θεραπείας κάθε ασθένειας του λαού; Φέρουν ή δεν φέρουν τα Άγια λείψανα, επί των οποίων θεμελιώνεται κάθε ναός την αγιαστική Θεία και Άκτιστο Χάρη, ώστε να καθιστούν τον ναό τόπο Άγιο και Τόπο Θεού; Εάν αυτό συμβαίνει και όντως έτσι συμβαίνει, τότε όλα όσα έχουν συμβεί μέχρι σήμερα εξαιτίας του κορωνοϊού, είναι ύβρις προς τον Χριστό, προς το Άγιο Πνεύμα και προς όλη την Αγία Τριάδα. Είναι ύβρις προς την Παναγία, τους Αποστόλους και τους λοιπούς Αγίους μάρτυρες και πατέρες της Εκκλησίας. Είναι ύβρις προς το Άγιο Πνεύμα που αγιάζει τον ναό τις εικόνες, τα ύδατα το Θείον μύρο και όλα όσα σχετίζονται με τον μυστήριο της Εκκλησίας. Εάν αυτό δεν είναι έτσι, τότε ματαία η πίστη μας. Μάταια η Αποστολική διαδοχή, μάταια η Θεία Λειτουργία, ματαία η Ορθόδοξη θεολογία. Μάταιοι οι αγώνες και τα μαρτύρια των Αποστόλων, όλων των πιστών και φίλων του Χριστού. Τότε δεν χρειαζόμαστε την Εκκλησία και τους επισκόπους της και τους ιερείς της και τους ασκητές της και τους Αγίους της και όλα όσα σχετίζονται με αυτήν. Τότε μας αρκεί η Επιστήμη. Μας αρκούν οι πολιτικοί και επιστήμονες που δήθεν μας νοιάζονται τόσο πολύ να μην αρρωστήσουμε και πεθάνουμε. Όμως σαφώς αυτό είναι ψευδές. Ουδείς μας νοιάζεται αληθινά να μην πεθάνουμε. Για αυτό ο Χριστός είπε άφετε τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς.

Εάν όμως συμβαίνει το αντίθετο, όπως ακριβώς συμβαίνει, τότε μάλλον έχουμε σοβαρή εκτροπή από την Ορθόδοξη Πίστη και Αλήθεια. Διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν εξυπηρετεί κάποιες κοινότυπες  θρησκευτικές ανάγκες των ανθρώπων, όπως κάθε θρησκεία, αλλά θέλει να αλλάξει τα πάντα. Διότι εδώ είναι ο Τόπος του Ζώντος Θεού ο οποίος μας βεβαιώνει πως  Ἰδού καινά ποιῶ τά πάντα» (Ἀποκαλύψεως 21, 5) καιἸδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδὲν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ(Λουκ.ί 16-21).

Εάν αυτά αληθεύουν, τότε όλα όσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μας και εντός των ναών, μάσκες γάντια αντισηπτικά, κόκκινες απαγορευτικές ταινίες και ό,τι άλλο, όλα αυτά, είναι περιττά και προσβάλουν και υβρίζουν την πίστη του Χριστού. Είναι άρνησις του Χριστού.

Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να πειράζουμε και να δοκιμάζουμε την δύναμη του Θεού είτε εντός είτε εκτός των ναών. Και αν υγιαίνω και αν αρρωστήσω, όλα είναι ένα θαύμα της αγάπης του Θεού. Ούτε θα πανικοβληθούμε ούτε θα κάνουμε ευτράπελα πράγματα, όπως αυτά που τώρα γίνονται εντός των ναών, ούτε θα κλείσουμε τους ναούς ούτε θα πειράζουμε τον Θεό. Τους ανθρώπους που είναι άρρωστοι και ασθενείς θα τους φυλάξουμε, θα τους προστατέψουμε, όχι πως ο Θεός δεν μπορεί να τους προστατέψει και να μην αρρωστήσουν, αλλά από αγάπη και σεβασμό στον Θεό και στον άνθρωπο, δεν θα τους εκθέσουμε σε κίνδυνο. Ούτε όμως θα καταργήσουμε την Θεία Λειτουργία ούτε θα κλείσουμε τους ναούς ούτε θα καταστήσουμε τις εκκλησίες τόπο τρομοκράτησης των ανθρώπων. Και κυρίως, δεν θα δεχθούμε να προσβάλλεται και να υβρίζεσαι το Μυστήριο της Εκκλησίας, δεχόμενοι πως η Εκκλησία οι εικόνες και ότι άλλο σχετίζεται με αυτήν ότι μπορεί να προκαλέσει αρρώστια και θάνατο.    

Μέτρα για τον κορωνοϊό και αναίρεση της Εκκλησιαστικής Συνοδικότητας.

Είτε αλήθεια είτε ψέμα ο κορωνοϊός και η περίφημη πανδημία του, μέχρι σήμερα δεν έχει ακόμη συγκληθεί σύνοδος όλων των επισκόπων για να αποφανθούν  περί της ορθότητας η μη των μέτρων που ελήφθησαν μέχρι σήμερα σχετικά με τον κορωνοϊό. Όταν μάλιστα για πρώτη φορά στα δυο χιλιάδες χρόνια εκκλησιαστικής πρακτικής αποφασίζεται από την πολιτεία το κλείσιμο των ναών, αντίθετα μάλιστα από τις αρχικές θέσεις της ΔΙΣ, αυτό είναι μείζον θέμα, για το οποίο  θα έπρεπε να έχει αποφανθεί όλη η εκκλησιαστική ηγεσία και όχι μια μικρή ομάδα επισκόπων γύρω από τον αρχιεπίσκοπο. Μάλιστα για ένα μείζον θέμα όπως η απόφαση κλειστών ναών, απαγόρευση προσκύνησης των εικόνων, η δυνατότητα μετάδοσης ή μη, ασθενειών στον ναό και ό,τι άλλο αυτή τη στιγμή ταλανίζει την εκκλησία και τους πιστούς, αυτό θα έπρεπε να είναι θέμα προς συζήτηση όλης της ιεραρχίας. Ακόμη περισσότερο, θέμα όλης της εκκλησίας, ιερέων, μοναχών και λαϊκών. Διότι η Ορθόδοξη Εκκλησία, έχει εμπειρία δυο χιλιετηρίδων και μπορεί με άκρως επιστημονικό, δηλαδή εμπειρικό τρόπο να αποφανθεί για τα ζητήματα αυτά. Το εάν η πολιτεία θέλει ή δε θέλει να διδαχθεί, να σεβαστεί και να ακολουθήσει την Εκκλησία, αυτό είναι άλλο θέμα και άλλο θέμα η Αλήθεια της Εκκλησίας, η οποία σαφώς υπερβαίνει την αλήθεια των ανθρώπων και της πολιτείας, χωρίς να αντιφάσκει με την αμερόληπτη επιστήμη.  Επιπλέον, προβληματίζει κάθε σκεπτόμενο πιστό το γεγονός πως η ελλαδική Εκκλησία, αλλά και η ελληνική πολιτεία, δεν ακολούθησαν άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, οι οποίες διαχειρίστηκαν εντελώς διαφορετικά την κρίση αυτή της αμφιλεγόμενης πανδημίας.

Υποκρισία αγάπης και από την πολιτεία και από την εκκλησιαστική ηγεσία

Όσο και αν ακούγεται βαρύς ο χαρακτηρισμός περί υποκρισίας αγάπης, δυστυχώς τα γεγονότα αποδεικνύουν την αλήθεια του. Διότι ούτε η εκκλησιαστική ηγεσία και πολύ περισσότερο ούτε η πολιτεία έχουν δείξει αγωνία για τα βάσανα της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία δέκα μνημονιακά  χρόνια. Σχεδόν είκοσι χιλιάδες μόνο  αυτοκτονίες, ανεργία, έλλειψη περίθαλψης και  φαρμάκων, δυσβάστακτοι φόροι, διωγμός ενός εκατομμυρίου νέων στο εξωτερικό, δημογραφική κατάρρευση, κατάρρευση της εθνικής οικονομίας, ισλαμικός εποικισμός, ξυλοδαρμοί σε πολίτες που διαμαρτύρονται για εθνικά θέματα όπως το μακεδονικό,  κατάργηση ελληνικής και ορθόδοξης παιδείας, εισαγωγή έμφυλων ταυτοτήτων ακόμη και στο νηπιαγωγείο, διάλυση του θεσμού της οικογένειας και όσα άλλα, δείχνουν πως το τωρινό ενδιαφέρον για τον κίνδυνο του κορωνοϊού είναι εντελώς πλασματικό και υποκριτικό. Αυτή η διαπίστωση ενισχύεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός πως τα ακραία μέτρα  για τον κορωνοϊό προβλέπεται πως θα προκαλέσουν πρωτοφανή οικονομική ύφεση, φτώχεια πρωτόγνωρη, όπως ο ίδιος ο ΟΗΕ προβλέπει,  μολυσματικές πανδημίες πραγματικές λόγω της οικονομικής κατάρρευσης, καταστάσεις οι  οποίες  θα επιφέρουν πολλαπλάσιουςθανάτους και αυτοκτονίες  από τα εκατό περίπου θύματα του κορωνοϊού. Που και αυτά κατά την επίσημη δήλωση του κ. Τσιόδρα δεν είναι πραγματικά αλλά πλασματικά. Άρα η εκκλησιαστική ηγεσία συνηγορεί έμμεσα και άθελα της σε ένα εθνικό έγκλημα, που συντελείται πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού. Ενώ οι πιστοί εμποδίζονται ακόμη να εισέλθουν στους ναούς αν δεν φορούν μάσκες και γάντια και τους απαγορεύεται να προσκυνούν τις εικόνες και σε λίγο να κοινωνούν όπως στην Γερμανία και αλλού, συγχρόνως η πολιτεία και συστημικές πολιτικές ομάδες  οργανώνουν φιέστες με χιλιάδες ανθρώπους χωρίς να ισχύει ουδέν μέτρο και απαγόρευση, όπως στα πρόσφατα εγκαίνια στο συντριβάνι της Ομόνοιας.  Η ακόμη χειρότερα στις νέες ισλαμικές πόλεις που δημιούργησε η πολιτεία όταν οι Έλληνες έμεναν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Πέραν αυτών η υποκρισία της πολιτείας αλλά και της εκκλησιαστικής ηγεσίας φαίνεται ακόμη πιο τραγικά από το γεγονός πως οι θάνατοι λόγω κορωνοϊού ακόμη και αν όλοι είναι πραγματικοί, διότι έχουμε μαρτυρίες για πλαστογράφηση και παραποίηση των δεδομένων,  είναι εντελώς ασήμαντοι σε σχέση με θανάτους από άλλες ασθένειες μεταδοτικές η μη και από άλλα αίτια.

Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικούς αριθμούς. Νεκροί από την αρχή του 2020 και μέχρι σήμερα(22-5-2020) από ασθένειες και εν γένει μη φυσικούς θανάτους.

Κορωνοϊός: 335,636,

Λοιπές μεταδοτικές ασθένειες: 5,074,365.

Δηλαδή από τους 15 ανθρώπους που πεθαίνουν από μεταδοτικές ασθένειες, ο ένας μόνο πεθαίνει από κορωνοϊό. Άρα αδιαφορούμε για τους 14 και ενδιαφερόμαστε μόνο για τον ένα επιλεκτικά. Αυτό και αν είναι δείγμα υποκρισίας. Προχωράμε στους αριθμούς.

Ελονοσία: 383,421,

Καρκίνος:  3,210,392,

AIDS:  657,123,

Θάνατοι παιδιών κάτω από 5 ετών:  2,971,263

Εκτρώσεις:  16,620,669

Θάνατοι από κάπνισμα: 1,954,158 

Θάνατοι από αλκοόλ: 977,695

Αυτοκτονίες:  419,188 

Θάνατοι από τροχαία: 527,692

Εποχιακή γρίπη: 190,343

Επίσης στην Ελλάδα οι θάνατοι λόγω εποχιακής γρίπης αποκαλύπτουν σαφώς το φιάσκο και την πολιτική εκμετάλλευση του κορωνοϊού.

Αναλυτικότερα για την Γρίπη στην Ελλάδα έχουμε:

2013-14  308 νεκροί, 2014-15  4.161 νεκροί, 2015-16   974 νεκροί, 2016-17   3.544 νεκροί, 2017-18   518 νεκροί 2018-19  1.071 νεκροί.

Οι αριθμοί αυτοί στην Ελλάδα και παγκόσμια μας φανερώνουν την απάτη του κορωνοϊού στην Ελλάδα και παγκόσμια.

Διότι  από τα 35 περίπου εκατομμύρια μη φυσικών θανάτων, μόνο οι  335,846  προήλθαν από τον κορωνοϊό, αν δεχθούμε πως δεν έχουν παραποιηθεί τα νούμερα, όπως πολλές πληροφορίες δείχνουν. Δηλαδή λιγότερο από 1% των μη φυσικών θανάτων προήλθαν αυτόν τον χρόνο από τον κορωνοϊό. Άρα η υποκρισία όσων παίρνουν αφύσικα μέτρα εναντίον της Εκκλησίας και που καταστρέφουν την παγκόσμια οικονομία και μετατρέπουν όλη την γη σε φυλακή και στρατόπεδο συγκέντρωσης και όσα αλλά πρόκειται να ακολουθήσουν, που θα τα αναλύσουμε ακολούθως, με αποτέλεσμα εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρών όπως υπολογίζεται, είναι καταφανής και τα δάκρυα κροκοδείλια. Για αυτό η Εκκλησία της Ελλάδος οφείλει να συγκαλέσει άμεσα σύνοδο επισκόπων, να καλέσει επιστήμονες πέραν των κρατικών οργάνων να ενημερώσουν το σώμα των επισκόπων και να επαναπροσδιορίσει της σχέση της με την πολιτεία και τον κορωνοϊό. Διότι είναι μεγάλη υποκρισία να κλαίμε τον έναν νεκρό και να ξεχνάμε τους 99 ή να αδιαφορούμε για τα δεκάδες η και εκατοντάδες εκατομμύρια νεκρών που θα προκαλέσουν παγκοσμίως τα αφύσικα, αντισυνταγματικά και απάνθρωπα μέτρα του κορωνοϊού.

Γίνεσθε φρόνιμοι ως οι όφεις και ακέραιοι ως οι περιστερές.

Κατάργηση της θρησκευτικής και πολιτικής ελευθερίας των πολιτών, κλίμα τρομοκράτισης  και αστυνόμευσης με άλλοθι τον κορωνοϊό.

Η στοχευμένη επίθεση κατά της Ορθόδοξης  Εκκλησίας και των μυστηρίων της συνεχίζεται ακόμη και μετά την άρση των μέτρων. Θεολόγοι, ακόμη και ορθόδοξοι, δημοσιογράφοι και άλλοι χειραγωγοί της κοινής γνώμης, στο ελληνικό αλλά και στον διεθνή χώρο, έχουν επιστρατευθεί να διασύρουν την Θεία Κοινωνία και τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Στην Ελλάδα προετοιμάζεται το έδαφος για πλήρη κατάργηση της Ορθόδοξης Λειτουργίας, του μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας και όλης της Μυστηριακής Υπόστασης της Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει στην Γερμανία και αλλού. Βιβλία επιστημονικής φαντασίας και ταινίες του Χόλιγουντ περιγράφουν με σκανδαλώδη ακρίβεια τα σημερινά γεγονότα τεχνητής και δήθεν  πανδημίας  κορωνοϊού και παγκόσμιας αστυνόμευσης της ανθρωπότητας,  15-30 χρόνια πριν.  Είναι σαφές πως ο κορωνοϊός είτε όντως θανατηφόρος όπως θα μπορούσε να είναι, είτε ακίνδυνος όπως φαίνεται εκ των υστέρων, όντως είναι το άλλοθι εφαρμογής ενός δαιμονικού σχεδίου που θέλει να μετατρέψει όλη την ανθρωπότητα σε μια αγέλη όρθιων ζώων και ανθρωποειδών, χωρίς ελευθερία και χωρίς αυτεξούσιο.  Ο διεθνής οργανισμός Υγείας ΠΟΥ, κατηγορείται πως καθυστέρησε να ενημερώσει τις κυβερνήσεις για την μεταδοτικότητα του κορωνοϊού. Μεγιστάνες του χρήματος που έχουν εξαγοράσει όλες τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες και έχουν  θέσει υπό την εξουσία των εταιρειών των τον ΠΟΥ και την διοίκηση του μιλούν για μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού αλλά και για υποχρεωτικό εμβολιασμό όλης της ανθρωπότητας. Ήδη επιστήμονες και δημοσιογράφοι διεθνούς κύρους καταγγέλουν πως ο υποχρεωτικός εμβολιασμός θα στοιχίσει πάνω από 50 εκατομμύρια νεκρούς σε όλη την ανθρωπότητα. Αυτό είναι πρωτάκουστο και μας φέρνει πίσω στις εποχές των απάνθρωπων, Ναζισμού και Σοβιετισμού. Ιδιωτικά φιλανθρωπικά ιδρύματα μεγιστάνων του χρήματος και άλλοι ιδιωτικοί η δημόσιοι φορείς με προκλητική προφητικότητα έξι εβδομάδες πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού, μιλούσαν με ύποπτη ακρίβεια και προσομοίωναν ως πιθανό γεγονός μια πανδημία κορωνοϊού και όσα μετά ακολούθησαν. Τα ΜΜΕ χρηματοδοτήθηκαν για να τρομοκρατήσουν την ανθρωπότητα και να επιβάλλουν εγκλεισμό των ανθρώπων και κατάργηση όλης της ζωής. Επίσης ιδιωτικά ιδρύματα χρηματοδοτούσαν ερευνητικά προγράμματα σχετικά με τους κορωνοϊούς στην Αμερική στην Αγγλία και στην Κίνα. Ο ΠΟΥ ενώ αρχικά καθησύχαζε την ανθρωπότητα μετά μιλά για πανδημία και πρότεινε ακραία μέτρα χωρίς να έχει επιστημονικά τεκμηριωμένες θέσεις. Αντίθετα, οι πρώτες συστηματικές μελέτες έδειξαν πως ο κορωνοϊός είναι μια μορφή γρίπης και η θνησιμότητα από αυτόν είναι ίδια η και μικρότερη από την θνησιμότητα λόγω γρίπης η άλλων μορφών κορωνοϊών. Η ανθρωπότητα προετοιμάζεται για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς αλλά και για υποχρεωτική εμφύτευση μικροτσίπ για προληπτικές μετρήσεις  βιομετρικών δεδομένων. Και ακολούθως κατάργηση της ενχρήματης οικονομίας. Δηλαδή πλήρης και απάνθρωπος έλεγχος της ανθρωπότητας.  Όσο και αν θέλουμε να αποφύγουμε τον πειρασμό της συνωμοσιολογίας τα γεγονότα δείχνουν πως κάτι φοβερό και δαιμονικό ετοιμάζεται πίσω από την πλάτη των λαών. Όλα δείχνουν πως αυτά που δεν πέτυχε ο Χίτλερ με τα τανκ τώρα οι επίγονοι του, τα πετυχαίνον με την απάτη του κορωνοϊού. Διακεκριμένοι επιστήμονες διεθνούς κύρους μιλάνε για φιάσκο και για αδικαιολόγητα  υπέρμετρα και αφύσικα μέτρα δήθεν προστασίας των ανθρώπων  από τον κορωνοϊό. Την στιγμή μάλιστα που έχουμε σοβαρές ενδείξεις για εργαστηριακά κατασκευασμένους κορωνοϊούς. Μετά δε τον covid19 μας ετοιμάζουν ακόμη πιο δραστικούς κορωνοϊούς που ήδη όπως λένε κάποιοι ειδικοί είναι έτοιμοι στα επιστημονικά εργαστήρια.  Αντί να ενδυναμωθούν τα συστήματα υγείας και να προστατεύονται οι ευπαθείς ομάδες και οι άρρωστοι, Αντ’ αυτού, στοχοποιούνται οι υγιείς ως πιθανοί φορείς ασθένειας και συγχρόνως δοκιμάζεται σε παγκόσμια κλίμακα το αστυνομικό κράτος και ο πλήρης και αμείλικτος εξατομικευμένος έλεγχος των ανθρώπων. Αναπτύσσεται συγρόνως για τον σκοπό αυτό  και επιβάλλεται η κατά πως φαίνεται επίσης θανατηφόρα τεχνολογία 5g, η οποία εκτός την πρόκληση ανιάτων ασθενειών, επιτρέπει τον πλήρη έλεγχο για κάθε πολίτη. Διότι ειδικοί επιστήμονες προειδοποιούν πως η υψηλή ηλεκτρομαγνητική συχνότητα μικροκυμάτων  που χρησιμοποιεί η τεχνολογία αυτή  και η πυκνή κατανομή των κεραιών της μετατρέπει τις πόλεις και το περιβάλλον σε έναν θανατηφόρο φούρνο μικροκυμάτων. Τώρα οι φούρνοι του Αουσβιτς θα ωχριούν στον παγκόσμιο φούρνο 5g που ετοιμάζουν οι φιλάνθρωποι μας που νοιάζονται να μειώσουν τον πληθυσμό της γής. Επιπλέον, η ίδια ακτινοβολία δρα κατευθείαν με ηλεκτρομαγνητικό συντονισμό στο αναπνευστικό και στο ανοσιοποιητικό σύστημα και στο DNA των έμβιων όντων. Είναι προκλητική η συσχέτιση περιοχών με ανεπτυγμένη τεχνολογια 5g, Κίνα, Ιταλία, Ισπανία, Αγγλία, Αμερική κλπ. με την υψηλή εμφάνιση θυμάτων κορωνοϊού. Πρόσφατες επιστημονικές εργασίες δείχνουν θνησιμότητα λόγω κορωνοϊού πολύ κάτω από το 1%. Αυτό ενισχύει την άποψη πως οι πολλοί θάνατοι που καταγράφονται σε ανεπτυγμένες χώρες πρέπει να σχετίζονται με αλλά αίτια και όχι από τον κορωνοϊό. Επίσης η θνησιμότητα λόγω κορωνοϊού είναι μηδενική για νέους ανθρώπους  και για παιδιά. Αυτό σημαίνει πως δεν έχουμε μια κλασσική πανδημία, που όταν προσβάλει έναν άνθρωπο τον φονεύει ανεξαρτήτως ηλικίας. Σε παλαιότερη μελέτη μας είχαμε επισημάνει πως και κλεισμένοι στο σπίτι αργά ή γρήγορα θα μας επισκεφθεί ο κορωνοϊός. Αλλά και ο εγκλεισμός εμποδίζει την φυσική μόλυνση που είναι αναγκαία διότι αποτελεί φυσικό τρόπο ανάπτυξης αντισωμάτων. Ο Θεός έφτιαξε με Σοφία τον κόσμο του και δεν χρειάζεται ο μαζικός εμβολιασμός που θα αφανίσει τον πλανήτη και θα τον μετατρέψει σε κρανίου τόπο. Άρα πρέπει να αναζητήσουμε άλλα μέτρα, όπως πρόληψη ‘ενίσχυση του ανοσιοποιητικού, διατροφή και κατάσταση αισιοδοξίας. Τα μέτρα φόβου ακόμη και μέσα στις εκκλησίες προφανώς ενισχύουν παρά επιλύουν το πρόβλημα. Για αυτό απαιτείται δραστική επανατοποθέτηση της Εκκλησίας στο όλο ζήτημα και όχι πλήρης ταύτιση και υποταγή στην πολιτεία. 

Όμως πέραν αυτών γνωρίζουμε πως η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η μόνη δυνατή κιβωτός σωτηρίας της ανθρωπότητας. Για αυτό η αχρήστευση της εκκλησιαστικής ζωής και η στοχοποίηση των ναών, αποτελεί μέρος του σεναρίου για απόλυτο έλεγχο της ανθρωπότητας. Η αποδοχή από την εκκλησιαστική ηγεσία πολιτικών μέτρων, που στοχοποιούν και ενοχοποιούν τους ναούς και την εκκλησιαστική ζωή με την διάδοση ασθένειας και πανδημίας, είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Διότι αχρηστεύεται η δυνατότητα ψυχικής αντίστασης των ανθρώπων απέναντι στον φόβο και την τρομοκράτηση. Ο φόβος και η κατάθλιψη αποδομούν και αναστέλλουν το ανοσιοποιητικό σύστημα του ανθρώπου και τον καθιστούν ευάλωτο σε κάθε μορφή ασθένειας. Έτσι ο κορωνοϊός ήταν η καλύτερη ευκαιρία μετατροπής όλης της ανθρωπότητας σε ένα πειραματόζωο για την επιβολή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης που τόσο έχουν εκθειάσει πολιτικοί και άλλοι σε Ανατολή και Δύση. Η ιατρική είναι δώρο Θεού. Τα εμβόλια στο παρελθόν έχουν σώσει ζωές ανθρώπων. Όμως η σημερινή κατάσταση, όπου η υγεία της ανθρωπότητας γίνεται αντικείμενο κέρδους και αντικείμενο ενδιαφέροντος βαθύπλουτων και μεγιστάνων του χρήματος είναι πολύ ύποπτη. Η υγεία και η ιατρική όπως το οξυγόνο το νερό, η τροφή αλλά και η τεχνολογία, πρέπει να υπόκεινται σε κοινωνικό έλεγχο και να αποκλειστεί η κερδοσκοπία βάσει αυτών των αγαθών. Η Εκκλησία έχει λόγο να μιλήσει και να προειδοποιήσει προστατεύοντας τους ανθρώπους και τις κοινωνίες και όχι να καταστεί μέσο εκφοβισμού για ιδιωτικοποίησης της ζωής και της υγείας. Πολύ περισσότερο, η Εκκλησία δεν μπορεί να καταστεί συνένοχος σε μια εγκληματική προσπάθεια παγκόσμιου ελέγχου της ανθρωπότητας μέσω του φόβου και του ψυχολογικού εξαναγκασμού των ανθρώπων.

Εκκλησία  και Πολιτεία. Σχέση υποτέλειας και δουλικότητας

Αν η Εκκλησία κάνει τυφλή υπακοή στην πολιτεία τότε αρνείται τον εαυτό της. Η ελληνική πολιτεία σαφώς έχει χάσει κάθε ελληνικό και ορθόδοξο χαρακτήρα ιδίως τις τελευταίες δεκαετίες αφού σαφώς υπακούει σε ξένα κέντρα παγκόσμιας εξουσίας.  Η ελληνική πολιτεία με τις δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις έχει περιφρονήσει εντελώς τον ελληνικό λαό την ιστορία και τον πολιτισμό του. Μάλλον ακόμη χειρότερα μισεί ότι ελληνικό και ότι ορθόδοξο. Μισεί τους Έλληνες και την Εκκλησία. Όλες οι αποφάσεις των τελευταίων χρόνων αποδεικνύουν περίτρανα αυτό το μίσος των Ελλήνων πολιτικών προς τον ελληνικό λαό και την περιφρόνηση των προς κάθε έννοια, ελληνικότητας, εκκλησιαστικότητας, δημοκρατικότητας και συνταγματικότητας. Εάν η εκκλησιαστικη ιεραρχία συνεχίσει να υπακούει στην παγκοσμιοποιημένη ελληνική πολιτεία τότε θα χάσει κάθε λαϊκό της έρεισμα. Επιπλέον εάν η εκκλησιαστική ιεραρχία σύρεται σε μέτρα εναντίον της Ορθόδοξης Πίστης, όπως αυτά που έλαβε προσφάτως με τον κορωνοϊό και συνεχίζει να λαμβάνει ακόμη, θα χάσει την αξιοπιστία της ως θεματοφύλακας της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας και της Ορθόδοξης Θεολογίας.  Ήδη οι ορθόδοξοι επίσκοποι απώλεσαν σε μεγάλο βαθμό το  ορθόδοξο κύρος του επισκοπικού των αξιώματος, όταν δέχθηκαν να συμμετέχουν σε μια σύνοδο χωρίς να έχουν ψήφο. Έτσι, παραβίασαν την θεμελιώδη υφή του αξιώματος των που δεν είναι άλλο από την Αποστολική Διαδοχή των και την βασική αρχή της Αποστολικής και Εκκλησιαστικής  Συνοδικότητας, πως όλοι οι επίσκοποι είναι ίσοι μεταξύ ίσων. Ενώ ο πατριάρχης ή ο αρχιεπίσκοπος είναι πρώτος μεταξύ ίσων.

Σήμερα, καλείται η εκκλησιαστική ιεραρχία να σώσει στην Ελλάδα την Δημοκρατική και Συνταγματική αρχή του Ελληνικού Πολιτεύματος. Δηλαδή την αρχή της ισοπολιτείας. Η Εκκλησιαστική Ιεραρχία θα πρέπει να υπηρετήσει την Ορθόδοξη Πίστη, τον Ορθόδοξο Λαό και την Ορθόδοξη Θεολογία και Εκκλησιολογία, αρνούμενη να υπακούει σε μια πολιτεία που έχει μετακινηθεί προς την κομματική δικτατορία και φεουδαρχία. Ας θυμούνται οι ορθόδοξοι ιεράρχες την εποχή των ψευδοσυνόδων και της ψευδοένωσης της Φλωρεντίας και της Φερράρας, όπου όλη η εκκλησιαστική ιεραρχία εκτός του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού και ελάχιστον άλλων ιεραρχών, είχε συρθεί από τον αυτοκράτορα στην πλέον προσβλητική για το επισκοπικό αξίωμα των υπογραφή υποταγής της Ορθοδοξίας στον Πάπα. Η παρούσα ανεκτική στάση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας απέναντι σε προσβλητικές για την Ορθόδοξη Πίστη αποφάσεις της ελληνικής πολιτείας, όπως στην νομιμοποίηση των εκτρώσεων, την  κατάργηση της ορθόδοξης θεολογίας από τα σχολεία, την κατάργηση των φυσικών ανθρωπίνων φύλλων και νομιμοποίηση στο σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων, την νομιμοποίηση υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια, την ανήθικη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, η οποία από-ιεροποιεί το σώμα και το μυστήριο του γάμου, ακόμη και στο νηπιαγωγείο όλα αυτά δείχνουν πως υπάρχει σήμερα έλλειμα ορθόδοξης αυτοσυνειδησίας στην εκκλησιαστική ιεραρχία. Αλλά και η εκκλησιαστική διευκόλυνση μέσω εκκλησιαστικών ΜΚΟ εγκατάστασης και νομιμοποίησης στο όνομα δήθεν της αγάπης εκατομμυρίων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στην ελληνική ενδοχώρα, δείχνουν ακόμη περισσότερο την υποτέλεια της εκκλησιαστικής ιεραρχίας στην σύγχρονη ελληνική  πολιτεία.

Εκκλησιαστική ιεραρχία και λαός

Εάν η εκκλησιαστική ιεραρχία έχει ζωντανή σχέση με τον πιστό λαό, τότε δεν έχει ουδεμία ανάγκη τους πολιτικούς. Μπορεί να αναγκάζει τους πολιτικούς να πειθαρχούν στο το σωστό και το δίκαιο.

Εάν όμως έχει απωλέσει την ζωντανή της σχέση με τον πιστό λαό, τότε καθίσταται θεραπαινίδα της κοσμικής εξουσίας και εκπίπτει από το δικό της ουσιώδες έργο ζωοποίησης και ευαγγελισμού του λαού και της κοινωνίας.

Σήμερα η εκκλησιαστική ιεραρχία τείνει να απωλέσει τον ποιμαντικό της  χαρακτήρα απέναντι στον λαό και τείνει να ταυτίσει τον εαυτό της με μια εξουσιαστική δομή προέκταση της Δημόσιας Διοίκησης. Ο επίσκοπος λειτουργεί περισσότερο ως κρατικός ή εκκλησιαστικός αξιωματούχος και λιγότερο ως πατέρας. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό από την ως επί το πλείστον νεωτεριστική πρακτική, νέα και καλοπροαίρετα εν αρχή παιδιά, να γίνονται άγαμοι κληρικοί δίπλα σε επισκόπους, με συχνά λανθάνοντα και υποσυνείδητο σκοπό να εξελιχθούν και τα ίδια σε επισκόπους και αρχιεπισκόπους κατά το πρότυπο  της δυτικής παπικής εκκλησίας.

Αντίθετα η Ορθόδοξη Ανατολική εκκλησιαστική  πρακτική είναι εντελώς διαφορετική.

Οι νέοι άνθρωποι που επιλέγουν να υπηρετήσουν τον Χριστό και την Εκκλησία φεύγουν και ασκούνται στην μοναχική πολιτεία επί πολλά έτη, όχι στο διαμέρισμα των γονιών των, αλλά μέσα σε μοναστικές αδελφότητες. Εκεί ασκούνται στην υπακοή στην νοερά προσευχή στην εγκοπή του ίδιου θελήματος, στη μελέτη των βίων των Αγίων και κυρίως στην μίμηση των Αγίων. Δηλαδή ασκούνται  στην απόκτηση του ανιδιοτελούς και κυρίως στην απόκτηση του Θείου Έρωτος προς τον Χριστό. Μάλιστα οι άνθρωποι που έχουν αποκτήσει τις προϋποθέσεις να μπορούν να υπηρετήσουν σε υψηλά εκκλησιαστικά αξιώματα, είναι αυτοί που ουδόλως τα επιθυμούν ή τα ορέγονται και ουδόλως έχουν ανάγκη της αυτοβεβαίωσης των μέσα από αυτά τα αξιώματα. Διότι επιθυμούν και έχουν αποκτήσει την αυτοβεβαίωσή των ως ανθρώπινα όντα από την ένωση των με τον Χριστό. Για αυτό δεν έχουν ουδεμία ψυχολογική ανάγκη να εξουσιάζουν άλλους ανθρώπους, αλλά έχουν αποκτήσει μόνο την θεμελιώδη και ουσιώδη ανάγκη να υπακούουν στην Εκκλησία και να  υπηρετούν τον Χριστό.

Σήμερα δυστυχώς παρατηρείται το επικίνδυνο φαινόμενο η Εκκλησία να αποτελεί σε μεγάλο βαθμό  χώρο δημοσίων σχέσεων, κομματικών ομαδοποιήσεων, ανταγωνισμών και ικανοποίησης παθολογικών εξουσιαστικών αναγκών και αναγκών ψυχολογικής αυτοβεβαίωσης.

Δημιουργώντας ομάδες και κόμματα, λειτουργεί άτυπη προεκλογική καμπάνια για την ανέλιξη σε εκκλησιαστικά αξιώματα αρχιεπισκόπων η πατριαρχών. Επιβάλλεται ως επίσκοπος σε μια επισκοπή η μητρόπολη κάποιο εκκλησιαστικό πρόσωπο που ουδόλως έχει σχέση με τον λαό της, όπως ακριβώς διορίζεται κάποιος ανώτατος κρατικός υπάλληλος από την πολιτική ηγεσία. Δηλαδή η Εκκλησία μιμείται ατύπως την αυταρχική και κομματική πολιτεία. Όμως το πλέον επικίνδυνο φαινόμενο είναι πως οι επίσκοποι, ως επί το πλείστον, λειτουργούν ως απλοί αξιωματούχοι και ελάχιστα ως ποιμένες και πατέρες του λαού, τηρώντας κάποια στερεότυπα εκκλησιαστικά πρότυπα. Έτσι ζουν αποστασιοποιημένοι από τον λαό μέσα στο στενό εκκλησιαστικό τους περιβάλλον ως πρίγκηπες και ως υπουργοί, που αδυνατούν να συνάψουν προσωπικές σχέσεις με τον απλό λαό. Για αυτό παρατηρούνται όλα τα επικίνδυνα φαινόμενα υποταγής και δουλικότητας της εκκλησιαστικής ιεραρχίας προς την πολιτεία.

 Για τους λόγους αυτούς απαιτείται η Εκκλησία να επανεξετάσει και να αξιολογήσει την σχέση της ιεραρχίας με τον λαό και την πολιτεία. Θα πρέπει να επανέλθουν παλιότερες εκκλησιαστικές πρακτικές, όπου ο επίσκοπος επιλέγεται από τις μοναστικές αδελφότητες και δεν εκκολάπτεται σε περιβάλλοντα που έχουν ως κύριο γνώρισμα να παράγουν επισκόπους. Επιβάλλεται ακόμη και η επαναφορά εκκλησιαστικών πρακτικών, όπου η πρώτη επιλογή υποψηφίων προσώπων για επισκοπικά ή Αρχιεπισκοπικά αξιώματα γίνεται με την συμμετοχή όλου του λαού, ενώ η τελική επιλογή γίνεται από όλη την Σύνοδο των επισκόπων της Εκκλησίας. Επίσης, απαιτείται πλήρης διαχωρισμός του επισκοπικού αξιώματος από τα οικονομικά της Εκκλησίας. Η οικονομική διαχείριση καθώς και λοιπές διοικητικές λειτουργίες, πρέπει να γίνεται διαφανώς με ευθύνη και συμμετοχή  ενάρετων λαϊκών, με αναφορά στον πιστό λαό  και υπό την επίβλεψη των επισκόπων. Ο επίσκοπος πρέπει να έχει ως κύριο έργο την προσευχή την κατήχηση την διαπαιδαγώγηση κλήρου και λαού και όχι την οικονομική και διοικητική διαχείριση. Οι απόστολοι το είπαν σαφώς όταν προέκυψε το πρόβλημα. Ότι δικό τους έργο δεν είναι να υπηρετούν τράπεζες, αλλά η προσευχή, η κατήχηση η διδασκαλία του λαού και η διάδοση του Ευαγγελίου. Δηλαδή, ο επίσκοπος είναι ως η μάνα και ως ο πατέρας του λαού και αναθέτει πρακτικά λειτουργήματα σε αξιόπιστα μέλη της τοπικής κοινότητας του πιστού λαού. Δεν αναλώνεται ο ίδιος όλη την εβδομάδα σε διοικητικά πρακτικά θέματα και η μόνη σχέση του με τον λαό να είναι ένα απλό κήρυγμα  κυριακάτικο από άμβωνος. Ο επίσκοπος οφείλει να είναι διανυκτερεύουν φαρμακείο και η ψυχή του λαού. Όλοι οι άνθρωποι να νιώθουν τον επίσκοπο ως πατέρα, ως αδελφό και ως φίλο των. Ο λαός να βεβαιώνεται στη ζωή δια του επισκόπου και ο επίσκοπος  να βεβαιώνεται δια του λαού εν Χριστώ. Σήμερα, όταν ζητάς να συναντήσεις τον επίσκοπο νιώθεις όπως όταν ζητάς να δεις έναν κρατικό αξιωματούχο. Θα σου διαθέσει λίγη ώρα κοιτώντας το ρολόι του, μεταφέροντας το αίσθημα στον επισκέπτη του πως χάνει την ώρα του με το να ασχολείται με έναν απλό άνθρωπο του λαού για οποιοδήποτε θέμα. Βεβαίως, δεν πρέπει να ξεχνούμε πως πάντα υπάρχουν μεταξύ των επισκόπων πολλές άγιες και έκτακτες προσωπικότητες που σώζουν το Εκκλησιαστικό κύρος και ήθος και που σε διδάσκουν μόνο που σου μιλούν αποπνέοντας αγιότητα και Θεοφάνεια. Διότι, ο επίσκοπος είναι αυτός που έχει περάσει όλες τις κλίμακες της πνευματικής ζωής, την κάθαρση και τον φωτισμό οπωσδήποτε και συχνά έχει φθάσει στην Θέωση. Έτσι και για αυτό στην Ορθόδοξη Παράδοση και Εκκλησιολογία ο Επίσκοπος είναι τόπος και εικόνα Χριστού. Είναι τόπος Θεοφάνειας. Και δια του επισκόπου, ο ιερέας ο μοναχός και ο λαϊκός, όλοι, καθίστανται τόπος μαρτυρίας του Θεανθρώπου και  Ζώντος Θεού Λόγου και Χριστού ως του Μόνο Αληθινού Θεού και Μεσσία του κόσμου.

Εκκλησία και πολιτική

Η πολιτική επείγει να απαλλαχθεί από ιδεολογήματα δεξιά η αριστερά, φιλελεύθερα κομουνιστικά και ότι άλλο. Όλες οι ιδεολογίες δεξιές αριστερές κεντρώες κλπ. έχουν μέρος και κομμάτια της Αλήθειας αλλά όχι το Όλον. Για αυτό όλες οι πολιτικές ιδεολογίες, δεξιές ή αριστερές, σήμερα έχουν υποταχθεί στους τραπεζίτες, στα διεθνή κέντρα εξουσίας και στους ολίγους βαθύπλουτους της γης, ενώ εξαπατούν τον λαό πως πρεσβεύουν κάτι σημαντικό και σωστό.  Στην ουσία αντί τον λαό εξυπηρετούν τους ισχυρούς της γης που με το χρήμα το φόβο την δόξα και την ηδονή εξαγοράζουν όλους τους επίδοξους πολιτικούς άνδρες και γυναίκες και τους βάζουν να εργάζονται για αυτούς και όχι για τους λαούς των.

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, μολονότι δεν έχει ως δικό της έργο την κοσμική εξουσία και την πολιτική διακυβέρνηση των ανθρώπων, όμως είναι η μόνη καθ’ ύλην αρμόδια να μας διδάξει την τέχνη και το νόημα της αληθούς πολιτικής.

Τι είναι η Πολιτική; Πολιτική είναι ο Έρως της πόλης των πολιτών, των ονομάτων και των υποστάσεων, φίλων η εχθρών. Πολιτική είναι η τέχνη να υπηρετείς τον άνθρωπο και την ζωή ως γεγονός ιερότητας και αγιότητας. Πολιτική είναι η τέχνη και η επιστήμη της ελευθερίας από κάθε θάνατο και κάθε αφανισμό. Για αυτό ο πολιτικός άνδρας είναι ο ανύστακτος  και ακάματος εραστής της πόλης και των πολιτών.  Η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να διδάξει την όντως πολιτική επιστήμη ως θεωρία και πράξη Δημοκρατίας, Αριστοκρατίας και Βασιλείας. Όπου όλοι καλούνται να καταστούν άριστοι και τέλειοι και βασιλείς πολίτες και της γης και του ουρανού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η πηγή και η αιτία της όντως Δημοκρατίας ως κράτος του Δήμου και της κοινότητας. Ακόμη, η Ορθόδοξη  Εκκλησία μπορεί να διδάξει την πολιτική ως την ανατρεπτική ιεραρχία όπου το ανώτερο υπηρετεί και σώζει και δεν εξουσιάζει το κατώτερο. Αν η αρχαία Αθήνα θεμελιώνει με την Σοφία της το δημοκρατικό πολίτευμα, αυτό πραγματοποιείται ουσιαστικά μόνο μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και στην Ορθόδοξη Θεία Λειτουργία.

Διότι, στον τόπο της Θείας Λειτουργίας ο άνθρωπος γίνεται μάρτυρας κι μύστης Θεού. Ο Θεός είναι η όντως πηγή της αγαθότητας της καλοσύνης της συμπόνιας της τρυφερότητας της ελευθερίας της ανιδιοτέλειας. Ο Χριστός ως Σαρκωμένος Θεός Λόγος, ως Τέλειος Θεός και άνθρωπος φέρει για πρώτη φορά και χαρίζει στον άνθρωπο την δύναμη να αγαπά ανιδιοτελώς και να υπηρετεί ανιδιοτελώς τον άλλο άνθρωπο.  

Δια του Χριστού και δια της Εκκλησίας και της Θείας Λειτουργίας, ο άνθρωπος αποκτά το μέγιστο αξίωμα του Θεούμενου και Θεωμένου ανθρώπου. Δηλαδή το αξίωμα της ταπεινώσεως και της δύναμης να βιώνει τον άλλο άνθρωπο φίλο η εχθρό ως τον μέγιστο θησαυρό του.

Αυτό είναι το αξίωμα της Τελείας Αγάπης που μόνο ο Χριστός μπορεί να χαρίζει στο ανθρώπινο πλάσμα. Ποιος αλήθεια ήταν ο σκοπός του Θεού όταν δημιούργησε τον άνθρωπο; Προφανώς η Τελεία Αγάπη, όπως είναι ο Ίδιος ο Θεός. Ο Θεός δημιουργεί και καλεί τον άνθρωπο στο είναι, δηλαδή στην Εκκλησία, για να του δώσει και να του χαρίσει αυτό το υπέρτατο αξίωμα της Τελείας Αγάπης ακόμη και προς τους εχθρούς του. Μέσα στην Θεία Λειτουργία ο άνθρωπος συναντάται και ενούται δια του Χριστού με τον Ζώντα Τριαδικό και Υποστατικό Θεό. Δηλαδή μέσα στην Θεία Λειτουργία ο άνθρωπος ενούται με όλο το ανθρώπινο γένος στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον του.

Για αυτό η Θεία Λειτουργία είναι το όντως κέντρο του κόσμου σε όλη την ιστορία του. Διότι εδώ ο άνθρωπος δέχεται την κλήση και μπαίνει στην όντως περιοχή της Πόλης των ονομάτων. Τι είναι Δημοκρατία και τι αριστοκρατία και τι Βασιλεία; Όλα αυτά είναι διαφορετικά ονόματα για το πολίτευμα των υποστατικών ανθρώπων με όνομα και ταυτότητα με σάρκα και οστά. Και τι είναι η Εκκλησία; Είναι ο τόπος όπου καλούνται όλα τα όντα  να ζήσουν και να συναντηθούν εν Αληθεία. Δηλαδή να αποκτήσουν την Τελεία και αλησμόνητη Αγάπη προς όλα τα όντα τα υποστατικά με όνομα και ταυτότητα με σάρκα και οστά. Και αυτό γίνεται εφικτό μόνο μέσα στην Θεία Λειτουργία όπου ο Ζών Θεός Λόγος αποκαλύπτει και φανερώνει τον Εαυτό του στον πεσμένο και νεκρό άνθρωπο. Και του δίδει την δική του Ζωή και την δική του Αγάπη.

Και τον ελευθερώνει από τον τόπο του θανάτου του σκότους και του κακού που σκοτώνει τα όντα και τα φυλακίζει στο δικό του Βασίλειο της λήθης του μίσους και του μισού. Γι’ αυτό η Θεία Λειτουργία δεν μπορεί να διακοπεί με κανένα κορωνοϊό και με ουδεμία ασθένεια θανατηφόρο. Διότι η Θεία Λειτουργία είναι η άρση του θανάτου. Οποίος δεν το κατανοεί και δεν το αντιλαμβάνεται αυτό και φοβούμενος τις μεταδοτικές ασθένειες,  δέχεται να απέχει από την Θεία Λειτουργία, δεν έχει ποτέ συναντηθεί με τον Χριστό και την Εκκλησία του, είτε λαϊκός είτε κληρικός είτε επίσκοπος είτε όποιος άλλος.

Τα πολιτικά κόμματα είναι αιρέσεις χωρισμού αποξένωσης  μίσους και φυλακής του ανθρώπου.

Τα πολιτικά κόμματα μισούν την Αλήθεια και το Όλον. Για αυτό γίνονται όργανα των πονηρών πνευμάτων που νεκρώνουν την πόλη και την πολιτική. Ο άνθρωπος της Αλήθειας, ο  άνθρωπος του Όλου, ο άνθρωπος που έστω κατ’ ελάχιστο γνωρίζει κάτι από τον Χριστό δεν μπορεί να ανήκει σε κόμματα, σε κομμάτια και σε συντρίμμια της πόλης και της πολιτικής. Αυτός ανήκει στον Όλον της Πόλης και δημιουργεί πολιτική του Όλου και όχι του μίσους και του μισού.

Η Εκκλησία δεν πρέπει να ασκεί κοσμική εξουσία επί την ανθρώπων. Όμως έχει χρέος να δείξει την αληθή πολιτική του Όλου και όχι του μέρους. Πολύ περισσότερο, η Εκκλησία δεν μπορεί να υποτάσσεται στα κόμματα και στις κυβερνήσεις των. Η Εκκλησία έχει δικά της κριτήρια για το αληθές. Και αν είναι ανάγκη για να σώσει τον λαό της από το ψεύδος, ασκεί αφόβως και θαρραλέως δριμεία κριτική στην πολιτεία.

Όμως η Εκκλησία με τις επισκοπές της και τις ενορίες της, μπορεί να σώζει την πολιτική και την πόλη διδάσκοντας τους ανθρώπους για την ορθή πολιτική θεωρία και πράξη. Σήμερα παρατηρείται εν πολλοίς μια μονοφυσιτική αντίληψη των εκκλησιαστικών ανδρών διότι, ενώ βλέπουν το ψεύδος των πολιτικών και την εξαπάτηση του λαού αδρανούν και φεύγουν από το χρέος των να διδάσκουν την ορθή πολιτική θεωρία και πράξη. Αφήνουν ανενόχλητους τα κόμματα και τους πολιτικούς να φονεύουν τον λαό, την πόλη και την αλήθεια της ζωής και της Εκκλησίας. Και όχι μόνο αδρανούν και κλείνουν τα μάτια αλλά συχνά και συνεργάζονται ατύπως με τα κόμματα και τις κυβερνήσεις των στην εξαπάτηση του λαού και της πόλης.

Η Εκκλησία μπορεί και πρέπει να αναδεικνύει υγιείς πολιτικούς άνδρες και γυναίκες. Διότι η Εκκλησία είναι η μόνη που διατηρεί άμεση επαφή με τον λαό. Χωρίς η ίδια να συμφύρεται  στην πολιτική μπορεί και πρέπει να εξυγιαίνει την πολιτική με ουσιώδη τρόπο.

Κυρίως, η Εκκλησία μπορεί να διδάξει τον λαό της πως δεν πρέπει να προσκολλάται και να λατρεύει τους πολικούς άνδρες χάριν ίδιου οφέλους. Ακόμη περισσότερο, δεν πρέπει να προσκολλάται στις κομματικές ιδεολογίες και να χωρίζεται σε τάξεις και κομματικές ομάδες. Μπορεί ακόμη να διδάξει τους πολιτικούς, πως μόνο εάν έχουν αναπτύξει το ανιδιοτελές μπορούν να υπηρετήσουν τον λαό και την δημοκρατία. Μπορεί να διδάξει τους πολιτικούς αλλά και να τους θέσει προ των ευθυνών των, όσον αφορά την Ελληνική παράδοση και τον Ορθόδοξο πολιτισμό και τρόπο. Οι πολιτικοί πρέπει να γνωρίζουν και να φοβούνται την Εκκλησία όταν αδικούν και όταν υπηρετούν το ψεύδος και την ιδιοτέλεια. Πρέπει να γνωρίζουν πως θα βρουν μπροστά τους σύσσωμη την Εκκλησιαστική ιεραρχία όταν πράττουν άδικα για τον λαό την ιστορία την Εκκλησία και την δημοκρατία.                                             

Τι είναι η Εκκλησία. Δεν υποκαθίσταται η  Εκκλησία μέσω του Διαδικτύου.

 Χωρίς σωματική επαφή με το μυστήριο της Θείας Λειτουργίας αυτό είναι εκκλησιαστική  αναπηρία.

Στην πρόσφατη καθιέρωση μέτρων για την υποτιθέμενη πανδημία αναπτύχθηκε μια νέου είδους εκκλησιολογική θεωρία. Πως η Εκκλησία μπορεί να πραγματοποιεί τον εαυτό της διαδικτυακά και μέσω της μεταφερόμενης εικόνας. Όμως αυτό δεν είναι Εκκλησία είναι καρικατούρα και αχρήστευση της Εκκλησίας. Βεβαίως το διαδίκτυο και η μεταφερόμενη εικόνα μέσω τηλεοράσεων δίδει μια μικρή παρηγοριά σε όσους ανθρώπους έχουν καθηλωθεί από ασθένειες και δεν μπορούν να μετακινηθούν. Προσοχή. Όχι επειδή απαγορεύεται η μετακίνηση των για να μην μεταδώσουν ασθένειες αλλά διότι αδυνατούν οι ίδιοι.  Όμως η Εκκλησία πραγματοποιείται μόνο άμεσα και σωματικά ως Μυστηριακή προέκταση στον χώρο και στον χρόνο του Μυστικού Δείπνου του Χριστού. Οι άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν να συμμετάσχουν  με το σώμα τους και με την ψυχή τους στη Θεία Λειτουργία. Ο Χριστός και η Εκκλησία του δεν φοβούνται τις ασθένειες και τις μολύνσεις. Ο Χριστός δεν αρνήθηκε να προσεγγίσει τους λεπρούς και να τους θεραπεύσει. Οι συγγενείς του παραλυτικού χάλασαν την σκεπή του σπιτιού για να κατεβάσουν τον άρρωστο και παράλυτο άνθρωπο με το κρεβάτι του μπροστά στον Χριστό.   Η Εκκλησία είναι Μυστήριο σώματος και πνεύματος. Και αυτό το ζωηφόρο Μυστήριο δεν αναιρείται λόγω των ασθενειών και των μολύνσεων. Διότι το Μυστήριο της Εκκλησίας είναι ο Ίδιος ο Χριστός, που είναι Παρών εν Αγίω Πνεύματι στην Θεία Λειτουργία και σε όλα τα εξ αυτής απορρέοντα  Μυστήρια της Εκκλησίας.  Όταν μπαίνουμε στην Θεία Λειτουργία, με πίστη και Έρωτα Χριστού εισερχόμεθα ουσιωδώς και σωματικώς στην Ελευθερία της Βασιλείας του Θεού.  Εάν μας κυριαρχεί ο φόβος των ασθενειών και των μολύνσεων, τότε αγνοούμε παντελώς τούτο το Μυστήριο.  Χωρίς την σωματική παρουσία του λαού στην Θεία Λειτουργία αναιρείται το Μυστήριο της Εκκλησίας. Η Εκκλησία χωρίς τον λαό της, χωρίς τη σωματική παρουσία του λαού της ακρωτηριάζεται, αχρηστεύεται  και καθίσταται ανάπηρη. Όσοι φοβούνται τα μικρόβια και τις ασθένειες αγνοούν το μυστήριο της Εκκλησίας και του Χριστού. Με πίστη κινούμεθα και ζούμε και υπάρχουμε. Με πίστη μπαίνουμε στην Εκκλησία και στην Θεία Λειτουργία. Εάν έχουμε αληθή πίστη τότε ο Χριστός μπορεί να παύει κάθε ασθένεια κάθε θάνατο και κάθε πειρασμό. Η αποδοχή από την ιεραρχία της Εκκλησίας των μέτρων αυτών του κορωνοϊού έδειξαν πως στιγμιαία απωλέσαμε την πίστη μας και προδώσαμε τον Χριστό.

Η ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος δεν πρέπει να ξανά υποκύψει σε μέτρα αντισυνταγματικά κατ’ ουσίαν, που αναιρούν την υπόσταση της Δημοκρατίας, αλλά και της Ορθόδοξης Εκκλησίας.  Όπως η απαγόρευση της Θείας Λειτουργίας, της Θείας Κοινωνίας, η πλήρης αστυνόμευση και ο έλεγχος της ελληνικής κοινωνίας και η οικονομική καταστροφή του λαού μας. Ιδίως η Εκκλησία πρέπει να αντισταθεί με κάθε τρόπο στα επερχόμενα μέτρα υποχρεωτικών εμβολιασμών και εμφύτευσης με το εμβόλιο μικροτσίπ για την πλήρη  ξένη εξουσία, σώματι κι ψυχή, επί των ανθρώπων. Η Εκκλησία της Ελλάδος οφείλει να αντισταθεί και να προστατέψει τον ελληνικό λαό ως προς την κατάργηση της ελευθερίας των ανθρώπων είτε μέσω αχρήματης οικονομίας, είτε μέσω πλασματικών πανδημιών, είτε  μέσω ψυχοσωματικού ελέγχου και χειραγώγησης από οποιονδήποτε το επιχειρεί ακόμη και για το καλό μας. Η Εκκλησία οφείλει να προστατεύσει το πολυτιμότερο αγαθό του Θεού στον άνθρωπο, που δεν είναι άλλο από το αυτεξούσιο και την προσωπική ελευθερία του.  Οποιαδήποτε άλλη στάση και συμμετοχή της εκκλησιαστικής ιεραρχίας σε μεθοδεύσεις της πολιτείας και διεθνών οργανισμών για τον έλεγχο επί των σωμάτων και των ψυχών των ανθρώπων,  θα την φέρει αντιμέτωπη με τον ίδιο τον λαό και θα την καταστήσει εχθρό του λαού αλλά και του Χριστού.   

Μετάνοια Προσευχή και Σωτηρία. Η Ορθόδοξη εκδοχή των  

Ο κορωνοϊός μας αποκάλυψε τα θεολογικά κενά, τόσο ως εκκλησιαστική ιεραρχία όσο και ως ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και ως καθημερινή ποιμαντική. Διότι τόσο εύκολα προσπαθήσαμε να δικαιολογήσουμε με πρόχειρες θεολογικές ερμηνείες τα μέτρα αποχής του λαού από το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και της Θείας Λειτουργίας. Ακούσαμε από επίσημα πρόσωπα σε κάθε περίπτωση για την ανάγκη μετάνοιας ενώ συγχρόνως υιοθετούσαν οι ίδιοι άνθρωποι την κατ’ οίκον εκκλησία και αποδεχόντουσαν πως μέσα στην Εκκλησία κυκλοφορούν ασθένειες μεταδοτικές. Έτσι πολύ αβασάνιστα ακούμε από επίσημα χείλη εκσυγχρονισμούς στον τρόπο μετάδοσης της Θείας κοινωνίας αλλά και στην υιοθέτηση της διαδικτυακής μετοχής στο μυστήριο της Θείας Λειτουργίας αφού για κάποιους δεν χάνουμε και τίποτε αν απέχουμε σωματικά από την Θεία Λειτουργία. Θα είναι άκρως ωφέλιμο και διδακτικό αν κάποιοι ασχοληθούν να συλλέξουν όλα όσα ακούστηκαν αυτό τον καιρό από επώνυμους και άλλους υπεύθυνους για να δικαιολογηθεί η εύκολη αποδοχή των μέτρων του κορωνοϊού από την εκκλησιαστική ηγεσία. Έτσι θα φανεί περίτρανα το θεολογικό κενό των υπευθύνων που έσπευσαν να κάνουν υπακοή σε μια πολιτεία άκρως εχθρική προς την Εκκλησία και προς την δημοκρατία.

Όμως με όλα αυτά  τίθεται το ουσιώδες ερώτημα περί μετανοίας, περί προσευχής και περί σωτηρίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία και Θεολογία. Εδώ μόνο συνθηματικά θα ασχοληθούν με το καίριο αυτό ζήτημα. Η Ορθόδοξη Εκκλησία προφανώς δεν είναι θρησκεία. Και προφανώς οι θεολογικοί αυτοί όροι μετάνοια, προσευχή, σωτηρία δεν αντιστοιχούν με τίποτε σε θρησκευτικές κατηγορίες που εξυπηρετούν συναισθηματικές και ψυχολογικές ανάγκες θρησκευόμενων ανθρώπων. Για αυτό, όσο και αν δεν το αντιλαμβανόμαστε, έχουμε σοβαρή εκκλησιολογική και θεολογική αίρεση, όταν αντιλαμβανόμαστε τις έννοιες αυτές ως απλώς θρησκευτικές έννοιες αντίστοιχες είτε με άλλες μορφές χριστιανικών θεωρήσεων η και άλλες θρησκευτικές παραδόσεις. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υφίσταται δυνατότητα προσευχής, μετανοίας και σωτηρίας έξω από την Θεία Λειτουργία και επομένως έξω από τον Χριστό. Όπως δεν υφίσταται αληθινός Θεός έξω από τον Χριστό. Όταν ο Χριστός μας γνωστοποιεί πως Εγώ είμαι η Αλήθεια η Οδός και η Ζωή, πως άνευ εμού ού δύνασθε ποιείν ουδέν και πως ουδείς δύναται να πάει στον πατέρα μου χωρίς εμένα, 

«Ἐγὼ εἰμὶ ἡ  ὁδὸς καὶ ἡ  ἀλήθεια καὶ ἡ  ζωή·   οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι’  ἐμοῦ» (Ἰω. 14, 6) μας αποκλείει οιαδήποτε δυνατότητα  σχετικοποίησης του Προσώπου του και της Εκκλησίας του.

Μόνο εντός της Θείας Λειτουργίας είναι δυνατή η γνώση του Θεού και η ένωση με τον Θεό εν Χριστώ και δια του Χριστού. Για αυτό επείγει να σταματήσει άμεσα κάθε σχετικοποίηση των πραγμάτων αυτών, όπως παρατηρήσαμε να συμβαίνει με την εκκλησιαστική ηγεσία, αλλά και άλλα σημαίνοντα εκκλησιαστικά πρόσωπα, με την ευκαιρία του κορωνοϊού. Είναι εντελώς αιρετική και μη Ορθόδοξη διδασκαλία η διδασκαλία περί μετανοίας προσευχής και σωτηρίας εάν αυτά δεν ταυτίζονται με το πρόσωπο του Χριστού. Ο Χριστός μας αποκαλύπτει την αληθή προσευχή, την αληθή μετάνοια και την αληθή σωτηρία αποκαλύπτοντας μας το δικό του Θείο και Θεανθρώπινο πρόσωπο και υπόσταση. Για αυτό οποιαδήποτε διδαχή προσευχή και μετάνοια που παρακάμπτει το πρόσωπο του Χριστού είναι πλάνη και αίρεση, όσο χριστιανική και αν φαίνεται. Για αυτό ουδείς μπορεί να προσευχηθεί αληθώς, να μετανοήσει αληθώς και να σωθεί αληθώς εκτός της Θείας Λειτουργίας. Για αυτό ο Θεός από άπειρη αγάπη μας έστειλε τον κορωνοϊό, για να μας προφυλάξει από μεγάλες πλάνες και αιρέσεις όπως αυτές του Πάπα των προτεσταντών και λοιπών αιρέσεων και αιρετικών, που εγκυμονούνται τα τελευταία χρόνια σε ορθόδοξους κύκλους. Όπως συνέβαινε και κατά την περίοδο της επικείμενης άλωσης της πόλης, όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία είχε στιγμιαία και επικίνδυνα υποταχθεί στην πολιτεία και ακολούθως δι’ αυτής  στην παπική αίρεση. Αυτό προφανώς δεν πρέπει να συμβεί σήμερα εάν θέλουμε να μην συμβεί και η επικείμενη καταστροφική και ολική άλωση όλης της Ελλάδος.

Συνοδικότητα, Υπακοή και Ελευθερία.

Υπακοή στο Χριστό ίσον ανυπακοή στους ανθρώπους που περιφρονούν ή μισούν τον Χριστό και την ελευθερία του ανθρώπου.

Δυστυχώς, ορθόδοξοι θεολόγοι με καινοφανείς διδασκαλίες και θεωρίες περί ιεραρχίας στο μυστήριο του Τριαδικού Θεού αποδομούν το μυστήριο και του Θεού και της Εκκλησίας του. Οι θεολόγοι αυτοί αγνοούν ή ξέχασαν, πως η έννοια του προσώπου-υπόστασης που εισήγαγαν οι μεγάλοι Έλληνες πατέρες της Εκκλησίας και κυρίως οι Καππαδόκες αντιτίθεται σε κάθε μορφή φεουδαρχίας και ιεραρχίας, τόσο στο ενδοτριαδικό Μυστήριο της εσωτερικής ζωής του Τριαδικού Θεού, όσο και στο Μυστήριο της Εκκλησιολογικής Συνοδικότητας. Κάθε έννοια ιεραρχίας στην ουσία αρνείται και αναιρεί το Μυστήριο του προσωπικού και Υποστατικού Θεού, αλλά και το μυστήριο της Σάρκωσης του Θεού όπως περιγράφουμε αλλού εκτενώς. 

Η Εκκλησιαστική Συνοδικότητα είναι κυριολεκτικά η ανώτερη μορφή δημοκρατικού πολιτεύματος που μπορεί να υπάρξει στην ιστορική πραγματικότητα. Εδώ όλοι υπακούουν εν Αγίω Πνεύματι στον Χριστό, ως τον Μόνο Αγαθό τον Μόνο Δίκαιο και τον Μόνο Ζώντα Θεό Λόγο. Η αρχαία Ελλάδα είναι η πρωτύπωση της Χριστιανιακής πραγματικότητας κι Αλήθειας, έχοντας ως βάση τον Λόγο, την Πόλη, την Δικαιοσύνη, την Αγαθότητα και την Ελευθερία. Ο Χριστός αποκαλύπτει στους ανθρώπους, πως όλα αυτά που προαισθάνθηκε η Αρχαία Ελλάδα και δι’ αυτής όλη η ευαίσθητη παγκόσμια ανθρωπότητα, απορρέουν, σχετίζονται και ταυτίζονται με το δικό του Θείο και θεανθρώπινο Πρόσωπο. Για αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία δε σχετίζεται και δεν συμπίπτει με ουδεμία γραμμική μορφή θρησκευτικού ή παπικού φεουδαρχισμού, όπου το κατώτερο υποτάσσεται και υπακούει τυφλά στο ανώτερο.

Η υπακοή στην Ορθόδοξη Εκκλησιολογία ορίζεται και συμπίπτει με την Αλήθεια και την Ελευθερία. Ουδείς υποχρεούται να υπακούσει σε οιονδήποτε άνθρωπο επειδή αυτός απλώς κατέχει κάποιο αξίωμα εκκλησιαστικό ή άλλο. Ο Έλληνας στην αρχαία εποχή υπακούει μόνο στην Αλήθεια, στη Δικαιοσύνη και στη Λογική. Έτσι, η υπακοή ταυτίζεται με την ελευθερία. Πολύ περισσότερο από τον Έλληνα, ο Ορθόδοξος αντιλαμβάνεται την υπακοή ως ελευθερία, ως έρωτα και ως ζωή αιώνιο. Διότι η υπακοή στην Ορθόδοξη Εκκλησία σημαίνει υπακοή μόνο στον Χριστό ως Ζώντα Θεό Λόγο και Υιό Θεού, ως τέλειο Θεάνθρωπο και ως Αληθινό Σωτήρα και Μεσσία του κόσμου. Ο Ορθόδοξος αντιλαμβάνεται εν Αγίω Πνεύματι, εάν ο εκκλησιαστικός άνδρας και οποίος άλλος άνθρωπος είναι όντως Χριστοφόρος και πνευματοφόρος. Έτσι, κάνοντας υπακοή στα  εκκλησιαστικά πρόσωπα, που όντως φέρουν τον Χριστό, κάνει υπακοή στον ίδιο τον Χριστό και στην Εκκλησία Του. Όμως κανένα εκκλησιαστικό πρόσωπο δε δικαιούται να απαιτεί τυφλή υπακοή από τον λαό και τους ανθρώπους, μόνο και μόνο επειδή κατέχει κάποιο εκκλησιαστικό αξίωμα. Αυτό από μόνο του είναι πλάνη και αίρεση. Είναι Παποκαισαρισμός που έχει καταγγελθεί από την Ορθόδοξη Εκκλησία ως αίρεση και εκκοσμίκευση της Εκκλησίας. Με τον τρόπο αυτό η Ορθόδοξη Εκκλησία καθίσταται τόπος πραγματικής Ελευθερίας και πραγματικής Δημοκρατίας, όπου όλοι είναι ίσοι μεταξύ ίσων. Διότι κάθε άνθρωπος βαπτισμένος στο Όνομα της Αγίας Τριάδος, έχει καταστεί ελεύθερος τουλάχιστον δυνάμει, εάν ασκεί το χριστιανικό του αξίωμα. Διότι το χριστιανικό αξίωμα δεν είναι άλλο τίποτε από  την ασκητικοερωτική και ασκητικοπαρθενική εμπειρία της παρουσίας του Ιδίου του Χριστού στην ζωή της Εκκλησίας και δι’ αυτής στην ζωή των ανθρώπων. 

Στην Ορθόδοξη Εκκλησία τα πάντα πηγάζουν από την εμπειρία του Χριστού. Ο Χριστός είναι το απόλυτο κριτήριο για κάθε αλήθεια και κάθε λειτουργία των ανθρώπων. Ο Παπισμός και ο Πάπας είναι αίρεση και παναίρεση, διότι αντικαθιστά τον Χριστό με τον άνθρωπο, όπως πολύ σαφώς μας διδάσκει ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς. Για αυτό, η Συνοδικότητα είναι η βάση της Ορθόδοξης Εκκλησιολογίας. Όλοι οι επίσκοποι είναι ίσοι μεταξύ ίσων. Όλοι οι επίσκοποι μετέχουν  στην Αποστολική διαδοχή και φέρουν επί των ώμων των την Ζώσα εικόνα του Χριστού. Ο κάθε επίσκοπος είναι Τόπος και Εικόνα του Χριστού. Δια των επισκόπων όλα τα μέλη της Εκκλησίας μετέχουν της Αποστολικότητας, της Καθολικότητας και της Χριστοκεντρικότητας. Για αυτό, η ορθόδοξη Εκκλησιαστική ιεραρχία είναι μια ανατρεπτική ιεραρχία ριζικά αντίθετη από την δυτική εκκλησιαστική εκτροπή προς τον φεουδαρχισμό και τον μονοφυσιτισμό. Δηλαδή το ανώτερο υπηρετεί και δεν εξουσιάζει το κατώτερο. Αυτή η ανατρεπτική ιεραρχία εν Αγίω Πνεύματι πηγάζει από τον Χριστό και φανερώνει τον Χριστό και την ελευθερία του Χριστού.  Στην παράδοση αυτή την κυριολεκτικά Αποστολική και Χριστοκεντρική ο Χριστός δια των επισκόπων και εν Αγίω Πνεύματι είναι διαρκώς παρών στο όλο σώμα της Εκκλησίας Του. Δια του Χριστού ο Αρχιεπίσκοπος και ο Πατριάρχης είναι πρώτοι μεταξύ ίσων. Ομοίως και ο επίσκοπος στο εκκλησιαστικό σώμα. Τα ειδικά ιερατικά αξιώματα δεν καταστρέφουν την Αγιοπνευματική Εκκλησιαστική Δημοκρατικότητα. Όταν ο Χριστός λέει στην Σαμαρείτιδα γυναίκα πως, το ύδωρ ο εγώ δώσω αυτώ γεννήσεται εν αυτώ πηγή ύδατος άλλομένου εις ζωήν αιώνιον, το εννοεί πως θα ισχύει για κάθε πεινώντα και διψώντα και άρα για κάθε βαπτισμένο άνθρωπο που ποθεί τον Χριστό.  Η Συνοδικότητα υπό την έννοια αυτή διαφυλάσσει και χαράσσει τα όρια μεταξύ αληθούς και ψευδούς. Κυρίως και πρωτίστως διαφυλάσσει την Χριστοκεντρικότητα της Εκκλησίας. Για αυτό, στην Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία και Παράδοση δεν κυριαρχεί ο φεουδαρχικός,  ηθικιστικός και δικανικός τρόπος της Δύσης, αλλά ο Χριστοκεντρικός, οντολογικός, υπαρξιακός, οντολογικός και ασκητικοεμπειρικός ορθόδοξος τρόπος, όλων των πατέρων της Εκκλησίας εξ αρχής μέχρι και σήμερα.  Έτσι τα πάντα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και ζωή ορίζονται και εκπορεύονται από το Θεανθρώπινο και Θείο Πρόσωπο του Χριστού. Δια του Χριστού και από τον Χριστό εν Αγίω Πνεύματι και εν τη Εκκλησία, ο άνθρωπος αποκτά το χάρισμα της τελείας υπακοής και της τελείας αγάπης και της τελείας ταπεινώσεως. Αληθώς ο άνθρωπος δεν μπορεί μόνος του και με τις δικές του δυνάμεις να έχει αληθή υπακοή και αληθή ταπείνωση και αληθή αγάπη. Αυτά είναι δώρα του Χριστού στον πεινώντα και διψώντα την Αλήθεια και την Ζωή άνθρωπο. Δώρα τα οποία φανερώνονται ως  Θεοφάνεια και Χριστοφάνεια, όπως μας το αποδεικνύουν οι άγιοι άνθρωποι του Χριστού.  Ο άνθρωπος που υπακούει αληθώς σε άλλο άνθρωπο υπακούει εν Αγίω Πνεύματι στον Ίδιο τον Χριστό και όχι σε άνθρωπο. Για αυτό, ο αληθής χριστιανός είναι όντως ταπεινός και θέλει να κάνει σε όλους υπακοή και να είναι κάτω από όλους, τελευταίος όλων και ει δυνατόν ανύπαρκτος και ασήμαντος, αρκεί να μην περιφρονείται και να μην προσβάλλεται και αδικείται το πρόσωπο του Χριστού.  Θέλει να μένει τελευταίος και να υπακούει σε όλους που αγαπούν τον Χριστό. Δεν υποχρεούται όμως, να υπακούει σε ουδένα ούτε ιερέα ούτε  επίσκοπο ούτε Αρχιεπίσκοπο ούτε Πατριάρχη εάν πρόκειται για την Ουσία και την Αλήθεια της Πίστης. Τότε οφείλει υπακοή μόνο στην Εκκλησία. 

Τρεις διακριτοί πολιτισμοί: Ορθόδοξος, Δυτικός, Ασιατικός

Η Ορθόδοξη Εκκλησία με την Διδασκαλία, την Εμπειρία, τα Μυστήρια και την πίστη της είναι το εντελώς Νέο Μοναδικό, Αναντικατάστατο και Ασύμμετρο προς κάθε άλλη θεολογία ομολογία θρησκεία και πολιτισμό. Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η ορθόδοξη διδασκαλία ως παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι κάτι το τέλειο, όπως και τα αρχαία αγάλματα, όπου δεν επιδέχεται ουδεμία σύγκριση η αλλαγή. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία εισέρχεσαι νεκρός και γίνεσαι ζωντανός, αιώνιος και κατά χάριν Θεός. Αυτό πουθενά άλλου μπορεί να συμβεί. Ούτε εις τον ιουδαϊσμό ούτε εις τον παπισμό ούτε εις τον προτεσταντισμό ούτε εις τον βουδισμό κλπ. Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν επιδέχεται ουδεμία σύγκριση ή σμίκρυνση χάριν οποίας φιλάνθρωπου ενώσεως. Το φιλάνθρωπο είναι το Ορθόδοξο και το Αληθές. Αυτό μας παρεδόθη ως Ορθόδοξη Εκκλησία. Ουδείς άνθρωπος, θεολόγος, επίσκοπος, αρχιεπίσκοπος και πατριάρχης δύναται να το μεταβάλλει χωρίς να το καταστρέψει και από αληθές να το καταστήσει ψευδές και αιρετικό. Διότι, στην ορθόδοξη Εκκλησία παρά τις ανθρώπινες αδυναμίες και αμαρτίες, είναι παρών ο Παράκλητος της Αληθείας, όπως το υπεσχέθει ο ποθητός Κύριος μας, ο Υιός του Θεού και της Παρθένου. Δηλαδή, στην Ορθόδοξη Εκκλησία και Μόνο εις Αυτήν, είναι παρών Όλος ο Άκτιστος, ο Τριαδικός, ο τρισυπόστατος και Υποστατικός Θεός. Βεβαίως, ο Θεός είναι πανταχού παρών σε όλη την κτίση και την δημιουργία του. Όμως άλλο αυτή η πανταχού παρουσία του Θεού ακόμη και στην περιοχή της κολάσεως και Άλλο η Εν Θεία Χάριτι και Εν Θεία Πληρότητι Υπαρξιακή Παρουσία του Χριστού και της Αγίας Τριάδος στη  Ορθόδοξη Εκκλησία και στα  Μυστήρια της. Αυτό είναι εν εμπειρικό και υπερεμπειρικό γεγονός, που ουδαμού αλλού εις ανθρώπινα και κτιστά υφίσταται παρά μόνον εις την Ορθόδοξη Εκκλησία και τα Μυστήρια της.

Ο οικουμενισμός ως μια εξίσωση όλων με όλα είναι κάτι το εντελώς λάθος και σαφώς στην περιοχή της αιρέσεως. Γράφει ο πατήρ Γεώργιος Φλωρόφσκι:

..ως σκοπός τίθεται η επίτευξη της ενώσεως δια της ανεκτικότητας και της υποχωρήσεως εις ένα κάποιο δογματικό minimum. Εις την περιοχή της πίστεως εισάγεται η σχετικότης και ο α-δογματισμός. Άι ομολογίαι σχεδόν εξισούνται. Ερμηνεύονται ως ιστορικώς ισότιμοι! ....Κυρύσσεται δε η διαλεκτική ανοχή της διαφοράς απόψεων με την ελπίδα ότι κάποτε με μίαν τελική σύνθεση όλων αυτών των απόψεων, θα εξαχθεί ο υγιής πυρήν, αφού βεβαίως από λήθη εξ εκάστης εξ αυτών ο ανθρώπινος φλοιός. (Ο Οίκος του Πατρός, ανατομία προβλημάτων πίστεως, εκδ. Ρηγοπούλου,  σελις 144). Προφανώς η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν δύναται να χωρέσει σε ουδέν είδος διαθρησκειακού minimum. Διότι η Ορθόδοξος Εκκλησία είναι το Όλον και το Περιέχον. Με τίποτε δεν μπορεί να καταστεί περιεχόμενο και μέρος. Στην περιοχή της Ορθοδόξου Εκκλησίας και των Μυστηρίων της παύει κάθε ανθρώπινη σκέψη και νόηση. Εδώ ο άνθρωπος εισέρχεται στην περιοχή της Βοώσας Σιωπής του Πνεύματος. Εδώ ο Ίδιος ο Χριστός ενεργεί αυτοπροσώπως ως ο Εις της Τριάδος μαζί με όλη την Άκτιστο Τριάδα. Τον Πατέρα του και το Παράκλητο Πνεύμα.

Για να μπορούν οι ιεράρχες της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά και όλοι οι Έλληνες να σταθούν με ορθό τρόπο στα σύγχρονα προβλήματα και στην εποχή αυτή, όπου όλη η ανθρωπότητα εισέρχεται σε μεγάλη κρίση με διαρκώς νέα απρόβλεπτα και καταστροφικά συμβάντα, θα πρέπει να εμβαθύνουν στην ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού. Ερχόμενοι από Άπω Ανατολή και την Ασία προς την Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη συναντάμε όλα τα ρεύματα που έχουν συγκλονίσει και κυριαρχούν μέχρι σήμερα στα ανθρώπινα πνεύματα. Σε όλους τους ιστορικούς πολιτισμούς που διασώζονται μέχρι σήμερα, τον Ασιατικό αλλά και τον Ιουδαϊκό και δυτικότερα τον Ελληνικό, κυριαρχεί το στοιχείο της Αναμονής για την Θεϊκή επέμβαση στην ιστορία. Δεν είναι δε μακριά από την αλήθεια η άποψη πολλών και σημαντικών ανθρώπων από πολύ παλιά πως με τον Μωυσή και τους προφήτες ξεκινά μια σαφής ιστορική παρέμβαση του Θεού στον κόσμο. Ακόμη πως πολλά πράγματα που συναντάμε στον Μωυσή ως Θέα του Θεού ότι αντανακλούν σε όλο τον κόσμο τόσο στην Ασία όσο και στην Ελλάδα. Επι παραδείγματι, ο Τόπος και η χώρα του Θεού που αναφέρει ο Μωυσής κατά την Θεοπτία Του αργότερα θα εμφανιστεί σε φιλοσόφους, όπως ο Πυθαγόρας, ο Πλάτωνας κλπ., ως Ο Νοητός τόπος και η Χώρα του Όντως Αγαθού. Ακόμη, και ο πυρήνας των ασιατικών πνευματικών παραδόσεων με κύριες μορφές το ινδουιστικό Μπράχμαν και το κινεζικό Ταό φαίνεται πως είναι ασιατικές παραφράσεις της αποκάλυψης του Μωυσή, που έζησε τον 15^ο  αιώνα προ Χριστού. Πάντως στον Μωυσή και στους προφήτες έχουμε σαφή προόραση για την εμφάνιση του Θεού ως Χριστού στη γη. Όταν οι Εβραίοι ιερείς αποφασίζουν να θανατώσουν τον Χριστό, το αποφάσισαν διότι αποκαλούσε ο Ίδιος τον εαυτό του Υιό Θεού και άρα ίσο προς τον Θεό, κάτι που για τους Εβραίους της εποχής του Χριστού ήταν βλασφημία. 

Η αρχαία Ελλάδα από τον Όμηρο μέχρι τον Μέγα Αλέξανδρο και την Ρώμη, προετοιμάζει με την φιλοσοφία και την ποίηση όλη την ανθρωπότητα να μπει στην εποχή του Χριστού και να τον αποδεχθεί ως Τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που η Ελληνική λέξη Λόγος θα ταυτιστεί από τον υιό βροντής, τον βροντόφωνο απόστολο Ιωάννη με τον Θεάνθρωπο Χριστό. Ο Λόγος των Ελλήνων φιλοσόφων και ποιητών προεικονίζει τον Υποστατικό Θεό Λόγο.

Οι Έλληνες πατέρες της Εκκλησίας  έχοντας πλούσια την ελληνική εμπειρία της ιερότητας του σώματος, του Κάλους και της Ωραιότητας, αλλά  και την εμπειρία της υποστατικότητας, θα δώσουν την τελεία έκφραση στην Θεολογία και στο Μυστήριο της Εκκλησίας του Χριστού. Έτσι ο Χριστός θα γίνει αίτιος να συναντηθεί ο Ελληνικός κόσμος με τον Μωυσή και τους προφήτες αλλά και να κατανοηθεί σε πρωτόγνωρο βάθος από τους Έλληνες ο πυρήνας του ιουδαϊσμού που δεν είναι άλλο από τον Μεσσία Χριστό.  Έτσι η αρχαία εκκλησία του Δήμου θα μεταμορφωθεί σε όντως Εκκλησία Χριστού, του Σαρκωμένου Θεού Λόγου. Η Θεολογική, φιλοσοφική αλλά και επιστημονική επανάσταση που πραγματοποιούν οι Έλληνες πατέρες της Εκκλησίας, εμβαθύνοντας οι ίδιοι σε μέγιστο βαθμό στο Μυστήριο του Χριστού και της Εκκλησίας του,  συμπυκνώνεται στην φράση: Ανυπόστατος μεν φύσις τουτέστιν ουσία ούκ αν είη ποτέ. Στην φράση αυτή περιέχεται όλη η Ορθόδοξη Θεολογία αλλά και η κοσμολογία. Δηλαδή η λογική περιγραφή τόσο της Ακτίστου Τριαδικής Πραγματικότητας αλλά και της κτιστής ιστορικής πραγματικότητας ως Ακτίστου Προσωπικής Φανέρωσης.

Ο Ελληνικός Ορθόδοξος αλλά και ο συνολικός Ορθόδοξος Ανατολικός κόσμος, που στην ουσία του είναι η προέκταση του Ελληνικού και Ιουδαϊκού κόσμου, όταν αμφότεροι συναντούν και ταυτίζονται με τον Χριστό,  σήμερα έχει να αντιπαλέψει εξ αρχής με όλες τος αιρέσεις που αρνούνται τον Χριστό ως τον Όντως Σωτήρα και Μεσσία του κόσμου. Ο Παπισμός συγκεντρώνει την Δυτική και Ανατολική υποκειμνοκρατία, ουσιοκρατία και νοησιαρχία. Έτσι έχουμε δυο πόλους αίρεσης και άρνησης του Χριστού. Τον ασιατικό Δαλάϊ Λάμα  και τον δυτικό Πάπα. Η Ελλάδα χτυπιέται σήμερα και διαλύεται ως Ελληνικός και ως Ορθόδοξος κόσμος από την ασιατική και την δυτική μανία της αυτοθέωσης του ανθρώπου, είτε με την ασιατική μαγεία είτε με την δυτική τεχνολογία και επιστήμη. Σε κάθε περίπτωση, χτυπιέται και διώκεται ο Θεός Πρόσωπο και Υπόσταση, δηλαδή ο Τριαδικός Θεός, αλλά και ο άνθρωπος πρόσωπο.  Ο πτωτικός κόσμος ασιατικός, ιουδαϊκός, αραβικός, δυτικός  και οποίος άλλος χωρίς να το συνειδητοποιεί αντιμάχεται τον Ίδιο τον Θεό, διότι απορρίπτει τον Σαρκωμένο Θεό Λόγο. Δηλαδή, αυτός ο πτωτικός κόσμος, όπως τότε έτσι και σήμερα, αντιμάχεται και εκδιώκει τον Χριστό, όπως οι Γαδαρηνοί.

Η Ελληνική Ορθόδοξος Εκκλησία, ως η αρχαιότερα έχει ευθύνη απέναντι σε όλη την ανθρωπότητα να δείξει και σήμερα, όπως και στο παρελθόν και σε όλη την ανθρωπότητα, χριστιανική, μουσουλμανική ινδουιστική και ό,τι άλλο, πως ο Χριστός είναι ο όντως Υιός του Θεού, ο Είς της Τριάδος. Πως όποιος δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπο του Χριστού τον Σαρκωμένο Θεό Λόγο, τέλειο Θεό και τέλειο άνθρωπο, στην ουσία δεν έχει τον Αληθινό Θεό αλλά είδωλα του Θεού. Δεν μπορούν οι ορθόδοξοι ιεράρχες να συμπλέκονται σε κοινές προσευχές με ανθρώπους που αρνούνται τον Χριστό και την Ορθόδοξη Εκκλησία ως τον Τόπο του Θεού.  Η Ορθόδοξη Εκκλησία και η Θεολογία της είναι το Τέλειο. Όποιος δεν το κατανοεί, τουλάχιστον ας μην το υποβιβάζει στο επίπεδο των ειδώλων. Και κυρίως εμείς οι Έλληνες Ορθόδοξοι. Το μύθευμα των μονοθεϊστικών και αβραμικών θρησκειών ας μην μας εξαπατά. Στην ουσία του είναι αναγνώριση όλων των αιρέσεων μαζί. Άλλο ο διάλογος και η συζήτηση και η αγάπη μας προς τους ανθρώπους και άλλο η αποδοχή των αιρέσεων και των ειδώλων ως ισότιμες με την Αλήθεια. Αυτό αναιρεί και μηδενίζει την Ορθόδοξη Πίστη και Εκκλησία. Στην ουσία μηδενίζει και εκδιώκει τον Χριστό από τον κόσμο και την ιστορία.

Ο κορωνοϊός εν τέλει, μας φέρνει προ των ευθυνών μας ως Ελλήνων και ως Χριστιανών. Όσοι φοβούνται τον κορωνοϊό και ό,τι άλλο, κλείνουν τις εκκλησίες, στοχοποιούν την Θεία Κοινωνία και τη Θεία Λειτουργία, φοβούνται να φιλήσουν τις εικόνες και τους αδελφούς των ή υποτάσσονται στον πτωτικό κόσμο της πολιτείας και της επιστήμης, εμμέσως αρνούνται τον Χριστό ως Σαρκωμένο Θεό. Όλα αυτά μαζί δείχνουν άρνηση της Σάρκωσης του Θεού, δείχνουν άρνηση στο πρόσωπο του Χριστού και άρνηση  της Ορθόδοξης Θεολογίας ιδίως τη εμπειρία των Ακτίστων Ενεργειών και της Ακτίστου και θεοτικής Χάρης του Χριστού που αγιάζει σώζει αφθαρτοποιεί και αιωνιοποιεί τον κόσμο.  

Εκκλησία και Παιδεία

Εδώ, μόνο σύντομους υπαινιγμούς θα κάνουμε για αυτό το τόσο ουσιαστικό και επείγον ζήτημα. Επείγει, δηλαδή, η Ορθόδοξη Εκκλησία να καταστεί πραγματικό σχολείο των ανθρώπων. Επείγει, επίσης, η πολιτεία να σεβαστεί την πείρα της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την ουσιαστική μόρφωση των ανθρώπων. Αυτά τα δύο για να συμβούν πρέπει η Εκκλησία να εκπαιδεύσει το ανθρώπινο δυναμικό της με σύγχρονο τρόπο, ώστε κάθε εκκλησιαστικό πρόσωπο να είναι φορέας καθολικής παιδείας και μόρφωσης. Οι Ενορίες μπορούν και πρέπει να καταστούν ζωντανά και πρωτότυπα εκπαιδευτικά κύτταρα της κοινωνίας. Ο Μέγας Βασίλειος και άλλοι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας μας δείχνουν τον τρόπο αυτής της καθολικής μόρφωσης και παιδείας που μόνο η Ορθόδοξη Εκκλησία μπορεί να προσφέρει στους ανθρώπους. Επείγει να αξιοποιηθεί όλη η θύραθεν παιδεία γνώση και επιστήμη και να ενσωματωθεί στο ευρύτερο πρόγραμμα της Εκκλησιαστικής παιδείας. Η Ορθόδοξη Θεολογία όχι μόνο δεν είναι πολυτέλεια αλλά είναι ανάγκη πρώτη και μέγιστη για την ψυχική ισορροπία και υγεία των ανθρώπων. Σήμερα δυστυχώς η εκκλησιαστική παιδεία περιορίζεται εν πολλοίς σε στείρα ηθικολογικά κηρύγματα συχνά χωρίς οντολογικό υπαρξιακό και θεολογικό βάθος.  Έτσι, ιδίως ένας νέος άνθρωπος δεν βρίσκει κανένα ενδιαφέρον στην εκκλησιαστική ζωή. Ενώ στην ουσία, μόνο στην Εκκλησιαστική ζωή και εμπειρία μπορεί ο άνθρωπος να καταστεί ολόκληρος και υγιής άνθρωπος. Να καταστεί δηλαδή, καθολικός άνθρωπος με βαθιά μόρφωση ψυχής και πνεύματος. Σίγουρα υπάρχουν φωτισμένοι επίσκοποι ιερείς ηγούμενοι και μοναχοί που προσφέρουν ουσιαστική παιδεία και μόρφωση. Όμως αυτό είναι η εξαίρεση και το σπάνιο. Είναι στην πρόνοια του Θεού όπου σήμερα σε όλη την Ελλάδα τόσο στα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και στην περιφέρεια ανθούν σπουδαίες και ζώσες μοναχικές αδελφότητες ανδρών και γυναικών μοναχών. Αυτές οι αδελφότητες προσφέρουν ουσιαστικό μορφωτικό και πνευματικό έργο.

Όμως η ελληνική κοινωνία στην πλειοψηφία της στερείται ουσιαστικής μόρφωσης που μόνο η Εκκλησία μπορεί να προσφέρει. Η Πολιτεία εάν πραγματικά εσέβετο τον εαυτό της και τον λαό της, θα υιοθετούσε πλήρως ελληνική και ορθόδοξη, δηλαδή Εκκλησιαστική παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Αν αυτού σήμερα κυριαρχεί στην δημόσια εκπαίδευση ένα εντελώς ανέραστο είδος παιδείας και μηχανικής εκπαίδευσης για ρομπότ και όχι για ανθρώπους με ψυχή.  Οι σύγχρονες θετικές επιστήμες, φυσική, κοσμολογία,  βιολογία, ιατρική, μαθηματικά, πληροφορική αλλά και λιγότερο θετικές επιστήμες όπως, ψυχανάλυση, κοινωνιολογία, φιλοσοφία κλπ. έχουν παράγει πραγματική γνωσιολογική επανάσταση, αλλά μένοντας έξω από την εκκλησιαστική εμπειρία και θεωρία, καταντούν πραγματικά άχρηστες και υποτάσσονται στο στείρο εργαλειακό και υπό ανθρώπινο τεχνικό πνεύμα. Η εκκλησιαστική εμπειρία μπορεί να τους προσδώσει μέγιστη μορφωτική ισχύ για τον καθημερινό άνθρωπο. Για παράδειγμα η σύγκρουση επιστήμης και πίστης είναι συνήθως προϊόν άγνοιας τόσο των εκκλησιαστικών όσο και των επιστημόνων της Ορθόδοξης  Θεολογίας των Ακτίστων Ενεργειών. Έτσι, πολλοί ευαίσθητοι άνθρωποι στον χώρο της παιδείας και της επιστήμης ανατρέχουν στην Άπω Ανατολή  προκειμένου να βρουν κάποια ψίχουλα πνευματικής εμπειρίας και νοηματοδότηση του κόσμου της φύσης και του ανθρώπου. Διότι, στον δυτικό κόσμο ο Θεός μένει στην εξορία από τον κόσμο, από τους ίδιους τους θεολόγους και εκκλησιαστικούς. Ακόμη χειρότερα, ο Θεός αντικαθιστά τους δικαστές και την αστυνομία σε μεταφυσικό επίπεδο και στην μετά θάνατο πραγματικότητα. Έτσι, έχουμε έναν άσπλαχνο τιμωρό και εξουσιαστικό θεό στο πρότυπο του δυτικού ανθρώπου, όπως αυτός διαμορφώθηκε στα όρια του τεχνικού πνεύματος και της σχολαστικής θεολογίας.

Διότι όταν η γερμανική Δύση αποκόπτεται από την Ορθόδοξη Ανατολή χάνει τις προϋποθέσεις για την αληθή Γνώση και Ένωση του κτιστού με το Άκτιστο. Στην δυτική παπική αίρεση ο Θεός είναι απρόσωπος και ανελεύθερος, ουσία χωριστή του κόσμου φύσης. Την πρώτη κριτική στο δυτικό πνεύμα δεν την κάνουν οι διαφωτιστές και οι άθεοι φιλόσοφοι, αλλά οι πατέρες της Ανατολικής Εκκλησίας, οι οποίοι διαβλέπουν την τροχιά που θα πάρει η δυτική χριστιανοσύνη αρνούμενη στο πρόσωπο του Φράγκου και φραγκευμένου Πάπα και των θεολόγων του, την Θεολογία των Ακτίστων Ενεργειών αλλά και την Θεολογία των θεολογικών ταυτίσεων και διακρίσεων. Κυρίως όμως το παιχνίδι χάνεται, όταν η δυτική θεολογία χάνει την επαφή της με την καρδιά και γίνεται εργαλείο της διάνοιας. Ή αλλιώς, όταν η διάνοια χωριστή της καρδιάς γίνεται η φυλακή της θεολογίας. Έτσι μηδενίζεται η Εμπειρία του Θεού και ο άνθρωπος νεκρώνεται ως ψυχοσωματικό και πνευματικό ον. Η δυτική θεολογία και φιλοσοφία θα διασπάσει το σώμα από την ψυχή και την ψυχή από το σώμα. Θα καταστήσει τον άνθρωπο ως ψυχικό φάντασμα την φυλακή των σωμάτων ακολουθώντας την Νεοπλατωνική φιλοσοφία που η Ανατολή θα την απορρίψει ως αίρεση. Το σώμα γίνεται αντικείμενο μίσους από την δυτική θεολογία και την ασκητική της. Εδώ γένει τις ο ανέραστος άνθρωπος χριστιανός η αργότερα άθεος. Εδώ εδράζεται και σύγχρονο Δράμα του δυτικού κόσμου που παίρνει ποικίλες μορφές. Ακρατη τεχνοκρατία άνθρωπος ρομπότ  έμφυλες ταυτότητες αλλαγή φύλου παγκοσμιοποίηση κλπ. Δυστυχώς αυτό το ψυχρό και παγωμένο δυτικό ρεύμα έρχεται και στην Ορθόδοξη Ανατολή η οποία κινδυνεύει να αποκοπεί θανάσιμα από την ασκητικοερωτική εμπειρία του προσώπου και της νοεράς προσευχής. Για αυτό η ορθόδοξη εκκλησιαστικη ιεραρχία και η πανεπιστημιακή θεολογία στην Ελλάδα γίνονται τόσο ανίσχυρες μπροστά σε αυτόν τον πνευματικό λίβα που κατακαίει την ανθρώπινη ύπαρξη.

Όλες αυτές οι διαπιστώσεις μας δείχνουν το ορθό δρόμο για μια αληθινή παιδεία του ανθρώπου. Μια παιδεία, που θα ελευθερώνει τον άνθρωπο από τις οποίες φαντασιώσεις και ιδεολογίες και θα το καθιστά ικανό να ζει την Θεία Παρουσία σε κάθε στιγμή και σε κάθε γεγονός της ζωής του. Αυτή η παιδεία που πηγάζει από την Θεία Λειτουργία, καθιστά τον άνδρα αληθινό άνδρα, την γυναίκα αληθινή γυναίκα. Τον πολιτικό, αληθινό πολιτικό. Τον ιερέα και τον επίσκοπο, αληθινό ιερέα και επίσκοπο. Τον μοναχό και τον ασκητή, αληθινό μοναχό και ασκητή. Τον επιστήμονα, τον φιλόσοφο, τον καλλιτέχνη, αληθινό επιστήμονα φιλόσοφο και καλλιτέχνη. Αυτή η παιδεία της Θείας Λειτουργίας καθιστά τον νεκρό και ανέραστο άνθρωπο πλήρη έρωτος και ζωής. Πλήρη από αληθινό έρωτα και ζωή που από αυτή την ιστορική πραγματικότητα αρχίζει να μεγεθύνεται και να απειρίζεται εν Αγίω Πνεύματι σε αιώνια Ζωή και σε Έρωτα Ατελείωτο προς όλα τα όντα, όπως ο ίδιος ο Χριστός ο μανιακός εραστής της ανθρώπινης φύσης. Έτσι, όταν ο Μέγας Παΐσιος έφθασε να προσεύχεται ακόμη και για τους δαίμονες, του εμφανίζεται ο Χριστός και του λέγει «Παΐσιε έγινες όπως εγώ στην Αγάπη». Ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος θα μας κωδικοποιήσει την εκκλησιαστική παιδεία σε τρεις βαθμίδες της γνώσης. Τη φυσική, την πρακτική και την τελεία, όπου ο άνθρωπος καθίσταται καρδία ελεήμων υπέρ όλης της κτίσεως. Και ο άγιος Σιλουανός θα κλαίει επί τρείς ημέρες από την θλίψη της ψυχής του, όταν είδε ένα φίδι να σπαρταρά θανάσιμα που κάποιοι περαστικοί το κτύπησαν. Ή να θλίβεται και να δακρύζει, όταν έβλεπε να κόβουν φύλα και κλαδιά δένδρων χωρίς λόγο. Για αυτό, Ορθόδοξος Εκκλησία και η Θεία Λειτουργία της είναι το όντως  Μοναδικό και Παγκόσμιο Σχολείο του ανθρώπου, που προσφέρει την τελεία γνώση και για την κτιστή πραγματικότητα της φύσης και για την Άκτιστο Πραγματικότητα του Θεού. Διότι μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία υφίσταται αυτή η δυνατότητα της Τελείας Γνώσης, της Τελείας Αγάπης της Τελείας Χαράς και του Τελείου Έρωτος που ο Ίδιος ο Χριστός προσφέρει δια του Θείου Του Προσώπου  στον άνθρωπο εν Αγίω Πνεύματι.