Όπως είναι γνωστό, ως «αιρετικός» μπορούσε να θεωρηθεί οποιοσδήποτε, ακόμη και ο πιο πιστός πολίτης, αρκεί να είχε μια οποιαδήποτε άποψη, με την οποία η καθολική εκκλησία δεν συμφωνούσε.

​Για παράδειγμα,  ο Γαλιλαίος ήταν πιστός, αλλά υποστήριζε  ότι η Γη γυρίζει, ενώ για την εκκλησία ήταν στάσιμη. Φυσικά, παραπέμφθηκε στο ιερό δικαστήριο και ομολόγησε χωρίς βασανιστήρια αυτό που του υπαγόρευσαν.

​Η δημιουργία της Ιεράς Εξέτασης

Το 1231 ο Πάπας Γρηγόριος Στ’, ίδρυσε την Ιερά Εξέταση στη Ρώμη, για να ξεκαθαρίσει τους πραγματικούς πιστούς, απ’ τους αμαρτωλούς αιρετικούς. Ο Πάπας, μάλιστα, δεν ξέχασε να συμπληρώσει στην παπική βούλα, ότι όποιος ιεροεξεταστής αναγκαστεί να βασανίσει τον αιρετικό, για να αποσπάσει την ομολογία του, είναι αυτομάτως συγχωρεμένος απ’ τον Θεό και την εκκλησία. Τα βασανιστήρια ήταν άμεσα συνδεδεμένα με την όλη διαδικασία, γιατί κανείς δεν μπορούσε να καταδικαστεί, αν δεν είχε ομολογήσει. Γι’ αυτό, οι ιεροεξεταστές έδιναν μία «ώθηση» παραπάνω στον κατηγορούμενο, για να τον αναγκάσουν να ομολογήσει ότι ήταν αιρετικός. Τα βασανιστήρια που εφαρμόζονταν από την Ιερά Εξέταση, ήταν μερικά από τα πιο άγρια και σαδιστικά που υπήρξαν ποτέ.

Πολλοί κατηγορούμενοι τρομοκρατούνταν τόσο, βλέποντας κάποιον άλλον να βασανίζεται, που ομολογούσαν αμέσως, χωρίς να υποστούν τα μαρτύρια. Το «λουρί» Το 1470, η Ιερά Εξέταση έφτασε στην Ισπανία, μετά από πρωτοβουλία των «Καθολικών Μοναρχών», του Βασιλιά Φερδινάνδου και της Βασίλισσας Ισαβέλλας. Η Ιερά Εξέταση διατηρήθηκε στην Ισπανία μέχρι και το 1834, όταν την κατάργησε η Βασίλισσα Ισαβέλλα Β’. Μέχρι τότε, ο δυτικοευρωπαϊκός πολιτισμός έζησε μεγάλες στιγμές πολιτισμού και θρησκευτικής ανάτασης, με μια ποικιλία αποτελεσματικών και πρωτότυπων βασανιστηρίων.

Το «λουρί»

Τα χέρια του ανακρινόμενου δένονταν πίσω απ’ την πλάτη του και συνδέονταν με ένα σχοινί το οποίο κρεμόταν απ’ τον τοίχο. Στη συνέχεια, τον σήκωναν στον αέρα και στηριζόταν μόνο από τα χέρια. Ο πόνος στους ώμους και στα χέρια ήταν εξασφαλισμένος και αφόρητος. Πολλές φορές, μάλιστα, άφηναν το σχοινί ελεύθερο και το σταματούσαν απότομα, για να εξαρθρώσουν τους ώμους του κατηγορούμενου και να εντείνουν το βασανιστήριο.

Το «ράφι»

Ο «αιρετικός» ξάπλωνε σε ένα ξύλινο κρεβάτι και τα άκρα του δένονταν με σχοινιά. Με τη βοήθεια μοχλών, οι βασανιστές τέντωναν τα σχοινιά, τραβώντας τα άκρα του κατηγορούμενου. Συνήθως σταματούσαν, όταν τα άκρα εξαρθρώνονταν. Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις, που οι βασανιστές συνέχισαν, μέχρι που τα άκρα αποκόπτονταν τελείως και ο κατηγορούμενος πέθαινε από αιμορραγία.

Η «κούνια του Ιούδα»

Ένα από τα πιο άγρια και ντροπιαστικά βασανιστήρια της Ιεράς Εξέτασης.  Το θύμα καθόταν πάνω σε μια μικρή ξύλινα πυραμίδα, ενώ σχοινιά τραβούσαν τα πόδια του προς τα κάτω. Σκοπός ήταν η κορυφή της πυραμίδας να τρυπήσει τον πρωκτό, μέχρι να πεθάνει από αιμορραγία, εκτός αν νωρίτερα ομολογούσε την ενοχή του. Συνήθως μάλιστα ήταν γυμνός για να τον ντροπιάσουν περισσότερο. Η πυραμίδα δεν πλενόταν ποτέ. Αν και αγνοούσαν την έννοια των μικροβίων, είχαν παρατηρήσει ότι σίγουρα υπήρχε μόλυνση.

Ο «Ισπανικός Γάιδαρος»

Το αγαπημένο βασανιστήριο της Ιεράς Εξέτασης. Ο άνθρωπος τοποθετούνταν πάνω σε μια μυτερή ξύλινη επιφάνεια, σαν να καβαλάει ένα γαϊδούρι. Στα πόδια του έδεναν βαρίδια, έτσι ώστε να τραυματίζονται τα γεννητικά όργανα.

Ο «μαστοβγάλτης»

Βασανιστήριο αποκλειστικά φτιαγμένο για γυναίκες. Πυρωμένα σίδερα «μάγκωναν» στο στήθος των γυναικών και το ξέσκιζαν, με αποτέλεσμα τον θάνατο από αιμορραγία.

Το «αχλάδι της αγωνίας»

Άλλο ένα βασανιστήριο σχεδιασμένο για αμαρτωλές. Η συσκευή είχε κυλινδρική μορφή και χρησιμοποιούνταν για να τραυματίζει σωματικές κοιλότητες όπως ο κόλπος, ο πρωκτός ή το στόμα.

Το μέρος που έμπαινε στις κοιλότητες, αποτελούνταν από δύο ξεχωριστά «φύλλα» που άνοιγαν, μέχρι που έσπαγαν το σαγόνι ή ξέσκιζαν τη σάρκα.

Το «ισπανικό γαργαλητό»

Είναι γνωστό και ως το «πόδι της γάτας». Ήταν μία συσκευή, που αποτελούνταν από 4 μυτερούς γάντζους, που ξέσκιζαν τη σάρκα των ανθρώπων. Ήταν έτσι σχεδιασμένο, ώστε να μην τραυματίζει βασικά όργανα και να μην προκαλεί γρήγορο θάνατο.

Τεχνητός πνιγμός

Το βασανιστήριο του νερού, ο τεχνητός πνιγμός. Αυτό είναι ένα βασανιστήριο, που γίνεται μέχρι και σήμερα. Γέμιζαν το στόμα του θύματος με ένα κομμάτι ύφασμα και μετά έριχναν στο πρόσωπό του μεγάλη ποσότητα νερού, με αποτέλεσμα να νιώθει ότι πνίγεται.

Φυσικά, αυτά είναι μερικά από τα βασανιστήρια της εξέτασης, που  στην πραγματικότητα  δεν είχε τίποτα το ιερό. Ξυλοδαρμοί και αυτοσχέδια σαδιστικά βασανιστήρια ποικίλουν ανά περιοχή, ή εξεταστή. Οι περισσότεροι γνώριζαν τη φήμη των βασανιστών και ομολογούσαν οτιδήποτε. Αρκεί να μην βασανίζονταν. Για αυτό, η απειλή και μόνο της Ιεράς Εξέτασης, έλυνε τα στόματα των αμαρτωλών. Άλλωστε, αργά ή γρήγορα θα ομολογούσαν και θα ζητούσαν τη συγχώρεση του Κυρίου.