To καθημερινό περπάτημα με γρήγορο ρυθμό είναι καλύτερο από το τζόγκινγκ για την πρόληψη του διαβήτη, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Diabetologia από ερευνητές του Duke University School of Medicine.
Η μελέτη περιέλαβε 150 άτομα με προδιαβήτη. Ο προδιαβήτης εξελίσσεται σε μερικά χρόνια σε σακχαρώδη διαβήτη στο 70% των περιπτώσεων. Τα φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου (γλυκόζης) το πρωί πριν να φάμε κυμαίνονται από 70 έως 100 mg/dl. Όταν το σάκχαρο είναι σταθερά μεταξύ 101 και 125 mg/dl, τότε μιλάμε για προδιαβήτη, ενώ σε περίπτωση που η γλυκόζη νηστείας ξεπερνά τα 126 mg/dl μιλάμε για διαβήτη.
Όσον αφορά τις τιμές της καμπύλης σακχάρου, αν στις 2 ώρες έπειτα από την κατανάλωση της γλυκόζης το σάκχαρο είναι πάνω από 200 mg/dl σημαίνει πως υπάρχει διαβήτης, ενώ αν κυμαίνεται από 140-200 mg/dl σημαίνει ότι υπάρχει προδιαβήτης.
Στη μελέτη τα 150 προδιαβιτικά άτομα χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες και ακολούθησαν ένα διαφορετικό πρόγραμμα για έξι μήνες.
Η πρώτη ομάδα ακολούθησε ένα κλασικό πρόγραμμα πρόληψης διαβήτη με μείωση των προσλαμβανόμενων θερμίδων και άσκηση μέτριας έντασης που αντιστοιχούσε σε περπάτημα 12 χιλιομέτρων την εβδομάδα.
Οι άλλες τρεις ομάδες γυμνάστηκαν μόνο χωρίς να αλλάξουν τη διατροφή τους αλλά με διαφορετική ένταση: με μέτρια ένταση (περπάτημα 12 χιλιόμετρα την εβδομάδα), με μέτρια ένταση αλλά για περισσότερη ώρα κάθε μέρα (περπάτημα 18,4 χιλιόμετρα την εβδομάδα) και με υψηλή ένταση (τζόγκινγκ 18,4 χιλιόμετρα την εβδομάδα.
Η ήπια άσκηση καίει περισσότερο λίπος
Οι ερευνητές βρήκαν ότι η μεγαλύτερη βελτίωση στα επίπεδα σακχάρου του αίματος υπήρξε στους συμμετέχοντες που συνδύασαν την ήπια άσκηση με την καλύτερη διατροφή. Παρουσίασαν βελτίωση 9% στην αντοχή της γλυκόζης (η αντοχή στη γλυκόζη αποτελεί ένδειξη του πόσο γρήγορα επεξεργάζεται ο οργανισμός τους υδατάνθρακες και προγνωστικό δείκτη για την εξέλιξη του προδιαβήτη σε διαβήτη).
Από τις ομάδες που μόνο γυμνάζονταν, την μεγαλύτερη βελτίωση, 7% στην αντοχή της γλυκόζης, είχαν τα άτομα που περπατούσαν κάθε εβδομάδα 18,4 χιλιόμετρα. Όσοι περπατούσαν 12 χιλιόμετρα είχαν βελτίωση 5%, ενώ όσοι έκαναν τζόγκινγκ είχαν βελτίωση μόνο 2%.
Το τελευταίο αποτέλεσμα ίσως αποτελεί έκπληξη καθώς μια πιο έντονη άσκηση δεν είχε καλύτερο αποτέλεσμα, αλλά οι ερευνητές έχουν μια εξήγηση. Η άσκηση υψηλής έντασης τείνει να καίει περισσότερη γλυκόζη σχετικά με το λίπος, ενώ η άσκηση μέτριας έντασης τείνει να καίει περισσότερο λίπος σε σχέση με τη γλυκόζη.
“Πιστεύουμε ότι ένα όφελος της άσκησης μέτριας έντασης είναι ότι καίει το λίπος στους μύες, και αυτό αυξάνει την πρόσληψης γλυκόζης από τους μύες”, δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης της δρ William Kraus, καθηγητής Ιατρικής στον Τομέα Καρδιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ντιουκ. “Αυτό είναι σημαντικό επειδή οι μύες είναι η κύρια θέση για την αποθήκευση της γλυκόζης αμέσως μετά από ένα γεύμα”.
Και πρόσθεσε: “Χαίρομαι διότι ανακαλύψαμε ότι μπορούμε να δώσουμε ένα μήνυμα στον κόσμο ότι μπορεί να έχει σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα με την ήπια άσκηση, όπως και με τη διατροφή και την απώλεια βάρους. Ξέρουμε πόσο σημαντικό είναι για τα άτομα με προδιαβήτη να βελτιώνουν την διατροφή και το επίπεδο της φυσικής δραστηριότητάς τους, αλλά είναι δύσκολο να τους πείσουμε να κάνουν και τα δύο. Έτσι θελήσαμε να ελέγξουμε πόσο βοηθά η μία από αυτές τις παραμέτρους μεμονωμένα, καθώς και ποια ένταση άσκησης είναι καλύτερη για τη ρύθμιση του σακχάρου σε άτομα με προδιαβήτη. Αυτό που είδαμε είναι ότι το καθημερινό περπάτημα με γρήγορο ρυθμό είναι σχεδόν εξίσου σημαντικό με τον συνδυασμό της άσκησης με δίαιτα, και αυτό είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό διότι όλοι μπορούν να περπατήσουν”.
Υπολογίζεται ότι το 33% των ατόμων άνω των 20 ετών έχουν προδιαβήτη στις αναπτυγμένες χώρες. Μάλιστα, σύμφωνα με πολύ πρόσφατα στοιχεία στις ΗΠΑ, σχεδόν το 17,7%% των Αμερικανών εφήβων έχει μη φυσιολογικά επίπεδα γλυκόζης.
