Σε γενικές γραμμές είμαστε αρκετά καχύποπτες με αυτούς που ζητούν δεύτερες ευκαιρίες. Ακόμα πιο καχύποπτες είμαστε με εκείνους που ζητούν τρίτες, τέταρτες και πέμπτες.
Η αλήθεια είναι ότι σπάνια λειτουργεί η συγχώρεση και από τις δυο πλευρές. Εκείνος πιθανότητα θα το ξανακάνει και εκείνη πιθανότατα δε θα ξεχάσει ποτέ αυτό που έκανε.

Στις περιπτώσεις που η πρώτη ευκαιρία αποτύχει, ή έστω “δε δουλέψει” πιο ευγενικά, γιατί να δουλέψει η δεύτερη; Το κακό παρελθόν είναι συνήθως πιο δύσκολο χωράφι για να ανθίσει μια σχέση που δεν τα κατάφερε στο αφράτο χώμα.

Σε καμια περίπτωση δεν πιστεύουμε ότι όλοι είμαστε τέλειοι και ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα σωστά με τη μία, αλλά οφείλουμε να είμαστε κάπως ευγνώμονες όσον αφορά στην πρώτη ευκαιρία και να την εκμεταλλευόμαστε γιατί κανείς δε μας υπόσχεται ότι θα υπάρξει κι άλλη.

Επίσης, το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί σε δυο ανθρώπους οι οποίοι χώρισαν είναι να μπορούσαν να ξαναγνωριστούν από την αρχή και όχι να μαζέψουν τα κομμάτια της σχέσης τους. Δυστυχώς όμως με κάποιον μπορείς να έχεις μόνο μια πρώτη γνωριμία και αυτό πρέπει να το λάβουμε όλοι σοβαρά υπόψιν μας. Ίσως λοιπόν το μοναδικό που θα λειτουργούσε, πάντως, όσον αφορά τις δεύτερες ευκαιρίες και τις ανθρώπινες σχέσεις να ήταν το εξής: Να είχαμε τη δεύτερη ευκαιρία να γνωρίσουμε τον ίδιο άνθρωπο για πρώτη φορά. Αυτό όμως δεν γίνεται.

Υπάρχει ένα motto που λέει «γιατί να χαραμίσεις τον πολύτιμο χρόνο σου και να δώσεις μία δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον που σε έχει απογοητεύσει, ενώ εκεί έξω υπάρχει κάποιος άλλος που μπορεί να πάρει την πρώτη του και μάλιστα με ελαφρυντικό το τεκμήριο της αθωότητας». Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Αν στην κάνει μία θα στην κάνει και δεύτερη και τρίτη και τριακοσιοστή έβδομη, όσες φορές πιαστείς κορόιδο και τον συγχωρέσεις.

Σαφέστατα μπορεί να υπάρξουν και εξαιρέσεις-μόνο όμως για να επιβεβαιώσουν τον κανόνα. Υπάρχουν όντως κάποιοι άνθρωποι που μετάνιωσαν πραγματικά, συνειδητοποίησαν το λάθος τους και από φόβο μην χάσουν ότι είχαν, δεν το επαναλαμβάνουν. Δεν είναι όμως η πλειοψηφία δυστυχώς.

Εάν μια γυναίκα βρίσκεται στο δίλημμα να δώσει ή όχι μια δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον που την πλήγωσε, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να σκεφτεί πόσο αυτό απέδωσε όταν το έκανε στο παρελθόν. Αν πάλι δεν το έκανε η ίδια, θα μπορούσε να θυμηθεί αν δούλεψε για κάποια φίλη της ή γνωστή της και να αποφασίσει.

Βέβαια δεν αναφερόμαστε σε μικροτσακωμούς και ψιλοδιαφωνίες, αυτά είναι καθημερινές καταστάσεις που γυροφέρνουν και ανανεώνουν διαπροσωπικά τους ανθρώπους. Μιλάμε για ανθρώπους που πήραν ευκαιρίες ύστερα από σοβαρές προδοσίες και επανέλαβαν τα ίδια και χειρότερα.

Κανείς από όσους έχω δώσει δεύτερη ευκαιρία δεν με έχει δικαιώσει. Εντάξει, σχεδόν κανείς. Γιατί βγάζω έξω τον εαυτό μου. Δεν θα μπορούσα να μη μου ξαναμιλήσω άλλωστε, οπότε κάνω ένα συμβιβασμό και πασχίζω για τη δικαίωση απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό εφ’ όρου ζωής.

Εξάλλου, μην ξεχνάτε οτι ο πρώτος τέτοιος απατεώνας ήταν ο πρίγκηπας βάτραχος. Φόρεσε μια κορώνα και ζητώντας φιλί ξανά και ξανά, υποσχόταν πως θα γίνει πρίγκιπας. Όλες την πατήσαμε…