Την Τετάρτη 5 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Μέγα Πανηγυρικό Εσπερινό στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού Μουτσιάλης.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὦ φιλοθεάμονες τῶν ὑπέρ νοῦν καί φιλή­κοοι, μυστικῶς ἐπο­πτεύ­­σω­μεν Χριστόν ἐξα­­στράψαντα … καί ἐνη­­­χηθῶμεν τήν τοῦ γεν­­νή­τορος φωνήν».

Ἑορτή τῆς Μεταμορ­φώ­σεως τοῦ Κυρίου μας αὔριο καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος ἀπευ­θύνει μία πρόσ­κληση πρός ὅλους ὅσους θέλουν νά δοῦν καί νά ἀκούσουν· πρός ὅλους ὅσους ἀγαποῦν νά βλέ­πουν καί νά ἀκοῦν. Ἀλλά δέν μᾶς καλεῖ νά δοῦμε καί νά ἀκού­σουμε κάτι συνηθισμέ­νο, κάτι καθημερινό. Μᾶς καλεῖ νά δοῦ­με  κά­τι θαυμαστό καί μονα­δι­κό. Μᾶς καλεῖ νά δοῦμε τόν Χρι­στό νά ἀστράφτει μέσα στό φῶς τῆς θεότητος καί νά ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Θεοῦ-Πατέρα νά τόν ἀνακηρύσσει Υἱό ἀγαπητό.

Πράγματι, αὐτό εἶναι τό πα­ρά­­δοξο θέαμα καί τό ὑπερκόσμιο ἄκου­σμα τῆς αὐριανῆς ἑορτῆς. Αὐ­­τό εἶναι τό ξένο θέα­μα καί τό ξένο ἄκουσμα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως πού πα­νηγυρί­ζου­με.

Ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο πού κατα­κλύζεται ἀπό εἰκόνες καί ἀπό θεά­ματα. Ζοῦμε σέ ἕνα κόσμο πού στη­ρίζεται στό θέαμα πού προσφέ­ρει στούς ἀνθρώπους. Ζοῦμε σέ μία ἐποχή κα­τά τήν ὁποία ἡ  σύγ­χρο­νη τεχνολογία προσφέ­ρει στόν ἄνθρωπο μέ με­γάλη εὐκολία τήν εἰ­κο­νική πραγματι­κό­τη­τα. Καί παράλληλα ζοῦ­με σέ ἕνα κόσμο στόν ὁ­ποῖο οἱ ἦχοι καί τά ἀκού­σματα κάθε εἴδους πλημ­μυρί­ζουν τά πάντα καί ἐπη­ρεά­ζουν τά πά­ντα· σέ ἕναν κόσμο πού οἱ ἦχοι ἀπό τά πέρατα τοῦ κόσμου φθά­νουν καί στό πιό ἀπομακρυ­σμένο χωριό καί στόν πιό ἀπομονω­μένο ἄν­θρω­πο. 

Ζοῦμε σέ μία κοινωνία στήν ὁποία τά πάντα σχεδόν στηρίζο­νται στόν ἦχο καί τήν εἰ­κόνα. Καί τό ἐρώτημα πού τίθεται εἶ­ναι: τότε γιατί νά σπεύ­σουμε νά δοῦμε τό θέα­μα καί νά ἀκούσου­με τή φωνή πού μᾶς προ­τεί­νει ὁ ἱε­ρός ὑμνο­γρά­φος, πού μᾶς προτείνει ἡ Ἐκ­κλη­σία μας;

Γιατί τά συνήθη θεάματα καί ἀκού­σμα­τα εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου, καί ἐάν δέν εἶ­ναι ἁμαρτωλά, ἐάν δέν εἶναι βλαβερά, ἐάν δέν εἶναι δυσάρεστα, δέν ἔχουν καμία σχέση μέ αὐ­τό πού πραγμα­τι­κά εὐ­φραί­νει τήν ψυχή μας, δέν ἔχουν καμία σχέση μέ αὐτό πού στό βάθος ἐπι­θυμεῖ νά ἀπο­λαύσει. Γιατί αὐτό τό θέαμα δέν εἶναι εἰκο­νι­κή πραγ­ματικότητα, καί αὐ­τός ὁ ἦχος τῆς φω­νῆς τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι πλαστός καί ἀπατηλός.

Ἀντίθετα ἀπό τά θεά­μα­τα καί τά ἀκούσματα τοῦ κόσμου πού μᾶς πα­ρασύρουν σάν τίς μυθι­κές σει­ρῆ­νες σέ κό­σμους ψεύτικους καί ἀπα­τηλούς, τό θέαμα τοῦ μετα­μορ­φωθέντος Χριστοῦ καί τό ἄκου­­σμα τῆς φωνῆς τοῦ Θε­οῦ-Πατρός μᾶς δεί­χνει τόν πραγματι­κό κό­­σμο τοῦ οὐρανοῦ καί μᾶς κα­­λεῖ πρός αὐτόν, γιατί αὐτός εἶναι ὁ προ­ο­ρι­σμός μας, αὐτή εἶναι ἡ ἀλη­­θινή μας πατρίδα.

Ὁ Χριστός μεταμορ­φώ­­θηκε στό ὄρος Θαβώρ ὄχι γιά νά τρομάξει ἀλλά γιά νά ἐνισχύσει τούς μα­θη­τές του στήν πίστη καί δι᾽ αὐτῶν καί ὅλους τούς ἀνθρώπους. Γιά νά τούς δείξει ποιός πραγ­ματικά εἶ­ναι καί ποιόν ἀποφάσισαν νά ἀκο­λου­­­θήσουν ἐγκαταλεί­πο­ντας τά πάντα. Γιά νά τούς δείξει ποιά ἦταν ἡ ἀληθινή μορφή του καί ἀληθινή ταυ­τότητά του. Γιά νά τούς δείξει ποιά εἶναι ἡ δόξα καί ἡ λαμπρότητα πού ἀναμένει στόν οὐ­ρανό ὅσους πιστεύουν σ᾽ Αὐ­τόν καί τόν ἀκολου­θοῦν.

Ὁ Χριστός ὅμως δέν ἐπε­φύλαξε αὐτό τό μο­να­δικό θέαμα μόνο στούς τρεῖς μαθητές του πού τόν συνόδευ­σαν στό ὄρος Θαβώρ καί ἀξιώθηκαν νά ἀ­κού­­σουν τή φωνή τοῦ Θεοῦ. Τό προσφέρει σέ ὅλους τούς πιστούς κά­θε ἐποχῆς, τό προσφέ­ρει καί σέ ὅλους ἐμᾶς, ἄν θελήσουμε νά τόν ἀκο­λουθήσουμε στό νοη­τό Θαβώρ. 

Ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ζωή τῶν ἁγίων μας εἶναι γεμάτη ἀπό ἐμπειρίες τῆς θείας Με­ταμορφώ­σεως, εἶναι γε­μάτη ἀπό ἐμπειρίες τοῦ θείου φωτός πού ἔλαμ­ψε στό ὄρος Θαβώρ καί ἔκανε τά ἱμάτια τοῦ Χρι­­στοῦ νά φαίνονται λευκά ὡς τό φῶς καί τό πρόσωπό του ὡς ὁ ἥ­λι­ος. Καί αὐτῶν τῶν ἐμ­πειριῶν καλεῖ καί ἐμᾶς ὁ ἱερός ὑμνο­γρά­φος νά γίνουμε μέτο­χοι, γιατί ὅλοι μποροῦμε μέ τή χά­ρη τοῦ Θεοῦ νά γί­νουμε, ἐάν ἀγωνισθοῦ­με καί προσπαθήσουμε νά καθάρουμε τόν ἑαυ­τό μας, νά καθάρουμε τά μάτια τῆς ψυχῆς μας ἀπό τά θεάματα τοῦ κό­σμου πού τήν κατακλύ­ζουν, ἐάν καθάρουμε τά αὐτιά μας ἀπό τούς ἤ­χους πού τά πληροῦν καί ἐάν στρέψουμε τήν προσοχή μας στόν ἔσω μας ἄνθρωπο, ἐκεῖ πού τελεσιουργοῦνται τά μυ­στή­ρια τοῦ Θεοῦ. 

Καί βε­βαίως ἐμεῖς μπο­ρεῖ νά μήν εἴμαστε ἄξιοι, ὅπως οἱ ἅγιοι, νά δοῦμε τό φῶς τῆς Με­ταμορ­φώ­σεως, νά δοῦ­με τό ἄκτι­στο φῶς, μπο­ροῦμε ὅμως στό μέ­τρο τῶν δυ­νατοτήτων μας νά κα­τα­νοήσουμε κάτι ἀπό τή λάμψη του καί νά ἀκού­σουμε τή φω­νή τοῦ Θεοῦ καί στή δική μας ψυχή. Γιατί ὁ Θεός δίνει στόν καθένα μας τή χάρη νά τόν δεῖ, ὅπως καί στούς μα­θη­τές καί ἀποστόλους του, «καθώς ἠδύ­να­ντο», ὅσο δηλαδή ὁ κα­θέ­νας μας μπορεῖ. 

Αὐτῆς τῆς χάριτος εὔ­χομαι ταπεινά, διά πρεσβειῶν καί τοῦ ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, νά ἀξιώσει ὁ μεταμορφωθείς Κύριος καί ὅλους ἐμᾶς πού τιμοῦμε ἐν εὐλαβείᾳ καί κατα­νύ­ξει τή θεία του Μετα­μόρ­φωση καί πού σπεύσαμε νά τήν ἑορτάσουμε ἀπόψε στήν πανηγυ­ρίζουσα Ἱερά αὐτή Μονή, ἀλλά καί στίς εὐλαβεῖς μοναχές τῆς Ἱε­ρᾶς αὐτῆς Ἀδελφότητος οἱ ὁποῖ­ες ἀγωνίζονται καθημερινά γιά τήν προσωπική τους μεταμόρφωση.