Τα γερμανικά-βελγικά σύνορα διασχίζει ένας παλιός δρόμος, που πια δε χρησιμοποιείται, το Βεννάμπν. Ξεκινά από τη γερμανική πόλη Άαχεν, περνά από το βελγικό έδαφος και καταλήγει στο Τρόισβέργκες στο βόρειο Λουξεμβούργο. Στην πορεία του περνά από τη Γερμανία και το Βέλγιο έχοντας δημιουργήσει κατά το παρελθόν μια πολύ περίεργη κατάσταση σε σχέση με τα σύνορα στην περιοχή.

Η περιοχή την οποία διασχίζει ο δρόμος ανήκε αρχικά στο Βασίλειο της Πρωσίας, το οποίο έγινε μέρος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας το 1871. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1882 για να βοηθήσει στην καλύτερη ενσωμάτωση της περιοχής στο πρόσφατα ενοποιημένο γερμανικό κράτος. Αλλά κυρίως, κατασκευάστηκε για να μεταφέρει άνθρακα από τα ορυχεία στο Άαχεν για να τροφοδοτήσει την αναπτυσσόμενη χαλυβουργία στο Λουξεμβούργο και τη Λωρένη.

Μετά την ήττα της Γερμανίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η χώρα ήταν υποχρεωμένη να παραδώσει τεράστιες εκτάσεις γης σε άλλα ευρωπαϊκά έθνη, χώρες που υπέφεραν σοβαρά από τον πόλεμο. Τα διεθνή σύνορα προωθήθηκαν προς τα ανατολικά, και πολλά πρώην γερμανικά εδάφη έγιναν μέρος του Βελγίου, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από τα οποία πέρασε ο Βεννάμπν.

Η Γερμανία επέμεινε ότι ο δρόμος έπρεπε να παραμείνει σε γερμανική ιδιοκτησία επειδή χτίστηκε από το γερμανικό λαό. Το Βέλγιο διαμαρτυρήθηκε ότι η περιοχή τους παραχωρήθηκε, και ως εκ τούτου έχουν κυρίαρχο δικαίωμα σε όλες τις υποδομές που βρίσκονται στη γη της περιοχής ενώ επίσης διεκδίκησαν όλη τη διαδρομή του Βεννάμπν, παρόλο που τμήματά του περνούσαν ακόμη από τη γερμανική επικράτεια. Οι Βέλγοι χρησιμοποίησαν το επιχειρημα ότι ο δρόμος ήταν δίαυλος επικοινωνίας για την ανατολική επικράτεια που τους παραχωρήθηκε από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, και ως εκ τούτου θα έπρεπε να ανήκει στο Βέλγιο. Η διεθνής επιτροπή που ορίστηκε από τη Συνθήκη των Βερσαλλιών για να επιβλέπει τον καθορισμό των ακριβών συνόρων, συμφώνησε και ο δρόμος άνηκε και επίσημα στο Βέλγιο.

Το Βεννάμπν έγινε έτσι ένας βελγικός δρόμος που διασχίζει τη γερμανική επικράτεια, δημιουργώντας μια περίεργη κατάσταση ανάμεσα στις δυο χώρες. Κι αυτό γιατί ακόμα κι αν ήσουν στη Γερμανία, εάν βρισκόσουν σε τμήμα του δρόμου Βεννάμπν… τότε ήσουν στο Βέλγιο!

Για την ομαλή λειτουργία, έπρεπε να γίνουν ορισμένες ιδιότυπες νομικές ρυθμίσεις, όπως ότι οι οδηγοί όταν σταματούσαν στα διόδια του Βεννάμπν θα μπορούσαν να πληρώνουν το ναύλο τόσο με γερμανικό όσο και με βελγικό νόμισμα.

Η κυκλοφορία στον δρόμο άρχισε να μειώνεται μέχρι τη δεκαετία του 1930, και το 1940, ο Χίτλερ προσάρτησε εκ νέου το έδαφος γύρω από τον Βεννάμπν με αποτέλεσμα να γίνει και πάλι γερμανικός. Η γραμμή λειτούργησε μέχρι τη δεκαετία του 2000 και έπειτα εγκαταλήφθηκε. Σήμερα, ο δρόμος 125 χιλιομέτρων προσφέρεται για ποδηλασία αφού διασχίζει βουνά, στενά φαράγγια και όμορφες πόλεις.