Πιστεύετε στο μάτιασμα; Είστε της άποψης πως το βλέμμα κάποιων ανθρώπων μπορεί να τσακίσει ανθρώπους, ζώα, φυτά ή ακόμα και άψυχα όπως αναφέρει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο διήγημά του «Ο αβασκαμός του Αγά»

Στις περιγραφές αναφέρει την τρομερή θειά ΣειραΪνώ την Παντούσα, που ο κόσμος έτρεμε τη γλώσσα της και το κακό της μάτι. «Μια μέρα μάλιστα που μια βρατσέρα έπλεε αντίκρυ στο πέλαγος, πλοίο καινούργιο, καλά αρματωμένο, κι ωραία χρωματισμένο…η θειά Σειραϊνώ που αγνάντευε με άλλες γυναίκες το θαύμασε και είπε «Μπα! Αυτό το καΐκι, χαρά στη μορφιά του!» Μόλις απόσωσε το λόγο της, όλη η αρματωσιά του πλοίου έπεσε τρίζοντας και το καΐκι έμεινε ξυλάρμενο κούτσουρο».

(Μη σου τύχει δηλαδή η θειά ΣειραΪνώ στο δρόμο σου.)

Βέβαια, για τους ορθολογιστές τέτοια πράγματα είναι δεισιδαιμονίες ή απλώς συμπτώσεις. Ποιος πιστεύει στο βάσκανο μάτι στην εποχή μας, θα έλεγαν.

Οι ίδιοι οι επιστήμονες που ανακαλύπτουν σήμερα πως, ναι, υπάρχει μια ενέργεια που μεταδίδεται μέσα από το βλέμμα και μπορεί να έχει άμεσες επιπτώσεις στους άλλους και στο περιβάλλον.

«Η ικανότητα να νιώθουμε το βλέμμα κάποιου πάνω μας είναι πανανθρώπινη. Οι περισσότεροι έχουμε παρατηρήσει ότι πολλές φορές όταν καρφώσουμε το βλέμμα μας στην πλάτη κάποιου εκείνος στρέφει το κεφάλι προς τα πίσω.

Έχω διαπιστώσει ύστερα από πολυάριθμα πειράματα ότι το 80% των ανθρώπων μπορούν όντως να αντιλαμβάνονται όταν κάποιος τους κοιτάζει έντονα.

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Άγγλο βιολόγο Ρούπερτ Σέλντρεηκ , ο οποίος είναι γνωστός για τα πρωτοποριακά πειράματά του που έχουν προκαλέσει έντονη αίσθηση στην επιστημονική κοινότητα.

Εδώ και χρόνια συγκεντρώνει στοιχεία προσπαθώντας να εξερευνήσει το πιθανό ενδεχόμενο η όραση να μην είναι μόνο μια παθητική νευρο-φυσιολογική λειτουργία που δημιουργείται εξ αιτίας της πρόσπτωσης του φωτός στους οφθαλμικούς υποδοχείς αλλά κάτι παραπάνω.

Κάτι που εμπεριέχει κι ένα στοιχείο επίδρασης του παρατηρητού προς το αντικείμενο ή το πρόσωπο στο οποίο έχει στρέψει την προσοχή του. Αυτή η θεωρία , μάλιστα, βρίσκεται σε συμφωνία με κάποιους κβαντικούς νόμους σύμφωνα με τους οποίους ο παρατηρητής επηρεάζει το παρατηρούμενο.

Tι θα συνέβαινε αν;

«Τι θα συνέβαινε» αναρωτιέται ο Σέλντρεηκ «αν η αίσθηση ότι κάποιος μας κοιτάζει αποδεικνυόταν ως μια φυσική ανθρώπινη ικανότητα; Αυτό θα σήμαινε πως όταν βλέπουμε κάτι το φως μπαίνει μέσα στα μάτια μας αλλά ταυτόχρονα πως υπάρχει και «κάτι», ένα είδος επιρροής, που βγαίνει επίσης από τα μάτια μας».

Ο Άγγλος πρωτοπόρος επιστήμονας έχει βαλθεί να αποδείξει τη θεωρία του γι αυτό και έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Τα 7 Πειράματα που θα Αλλάξουν τον Κόσμο».

Πρόκειται για επιστημονικά πειράματα που ανάμεσα στα άλλα προσπαθούν να αποδείξουν ότι η όραση δεν είναι ένας μονόδρομος αλλά μια ενέργεια διπλής κατευθύνσεως. Η θεωρία του Σέλντρεηκ θυμίζει, την «αγνή φωτιά» που σύμφωνα με τον Πλάτωνα εκπέμπεται από το ανθρώπινο βλέμμα.

Στον Τίμαιο, συγκεκριμένα, ο Πλάτων αναφέρει πως υπάρχει μέσα στον άνθρωπο μια ανόθευτη φωτιά η οποία ρέει δια μέσου των ματιών , λεία και πυκνή. Τη ροή αυτής της εσωτερικής φωτιάς προς τα έξω την ονόμασε «οπτικό ρεύμα».

Οι μελέτες του Σέλντρεηκ φαίνεται πως επιβεβαιώνουν τα όσα έγραφε ο Έλληνας φιλόσοφος. Ότι κι αν είναι, πάντως, αυτό που εκπέμπεται από τα μάτια έχει συσχετιστεί με το φαινόμενο της βασκανίας.

Η αρχαία πίστη στη βασκανία

Όλες οι λαϊκές παραδόσεις έχουν ένα ειδικό κεφάλαιο για τη δύναμη του βλέμματος . Το ονομάζουν «κακό μάτι» ή βασκανία και θεωρούν ότι μπορεί να προκαλέσει κάθε είδους καταστροφές ακόμα και θάνατο. Στον πλατωνικό διάλογο «Φαίδων» είναι ο ίδιος ο Σωκράτης που λέει στον Κέβητα να μη λέει «μεγάλα λόγια» μη τυχόν και ματιαστούν.: « μη μέγα λέγε, μη τις ημών βασκανία περιτρέψει τον λόγον τον μέλλοντα».

Ο Πλούταρχος, επίσης, αναφέρει στα «Συμποσιακά» το φόβο που είχαν οι μανάδες μη βασκαθούν τα παιδιά τους αλλά περιγράφει επίσης και στην αυτοβασακανία αναφερόμενος στο πάθημα του Ευτελίδη: «ωραίοι ήταν άλλοτε οι βόστρυχοι του Ευτελίδη. Αλλά ο ολέθριος άνθρωπος είδε κι εβάσκανε τον εαυτό του στον ποταμό κι αμέσως έπαθε κακή αρρώστια».

Όλα φαίνεται πως ξεκινούν από την ικανότητα του σώματός μας να λειτουργεί σαν κεραία. Συλλαμβάνει συχνότητες που υπάρχουν γύρω και είτε συντονίζεται αρμονικά με εκείνες του περιβάλλοντος και των άλλων ανθρώπων είτε αποσυντονίζεται εξ αιτίας της διαφοράς πεδίου.

Άλλωστε και το ίδιο το σώμα μας ακτινοβολεί ένα ηλεκτρομαγνητικό πεδίο που μεταβάλλεται από τους διάφορους παράγοντες, όπως η κατάσταση της υγείας μας, η διατροφή μας, η ψυχική μας διάθεση, η ποιότητα των σκέψεών μας, αλλά κι όσα συμβαίνουν γύρω μας όπως οι ηλιακές καταιγίδες , αλλά και οι άλλοι άνθρωποι.

Στην ουσία είμαστε σαν πομποδέκτης που ανταλλάσσει ενέργεια αλλά μπορεί και να δεχτεί παρεμβολές, που μπορούν να παρομοιαστούν με τα παράσιτα στο σήμα ενός ραδιοφωνικού σταθμού.

Όταν λοιπόν λέμε πως κάποιος μας μάτιασε αναφερόμαστε σε μια ηλεκτρομαγνητική παρεμβολή που δεν είναι συμβατή με τη δική μας και δημιουργεί ένα είδος βραχυκυκλώματος.

Από την αρχαιότητα είχαν ήδη γίνει απόπειρες να δοθεί μια φυσική εξήγηση σε αυτό το φαινόμενο και ο Πυθαγόρας, ο Λουκρήτιος και Ζήνων ήταν ανάμεσα σ’ εκείνους που υποστήριξαν , πως υπάρχει κάτι που εκπέμπεται από το ανθρώπινο βλέμμα.

Ο Πλούταρχος διατείνεται μάλιστα ότι από τα μάτια των βασκανιστών εκπέμπονται είδωλα και ένα είδος πνευματικών ρευμάτων. Οι αλχημιστές αρκετούς αιώνες αργότερα διατύπωσαν την άποψη πως οι άνθρωποι διαθέτουν αυτά τα παράξενα «πνευματικά ρευστά» που ανταλλάσσονται μέσα από το βλέμμα.

Σήμερα η επιστήμονες τους δίνουν μια νέα ονομασία: είναι, λένε, ηλεκτρομαγνητικά κύματα μιας συγκεκριμένης συχνότητας που κάτω από ορισμένες συνθήκες μπορούν να προκαλέσουν έντονα φαινόμενα.

Κανείς δεν αμφισβητεί σήμερα πως υπάρχουν ορισμένες συχνότητες ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων που μπορούν να επιφέρουν δραστικές οργανικές μεταβολές και να επιφέρουν ακόμα και θάνατο. Ωστόσο, αν και υπάρχουν οι σχετικές ενδείξεις ακόμα δεν έχει γίνει κατορθωτό να αποδειχθεί πέρα από κάθε αμφιβολία τι ακριβώς είναι αυτό που εκπέμπεται από το ανθρώπινο βλέμμα.

Τα παράξενα ψυχόνια

Μερικοί επιστήμονες όπως ο Βρετανός ο Σερ Σίριλ Μπερτ, μίλησε για τα «ψυχόνια» και κάποιοι άλλοι για τα «νοόνια» που παράγονται στο νου των ανθρώπων και εκπέμπονται στο περιβάλλον.

«Ο ηλεκτρισμός που παράγεται στον εγκέφαλό μας τη στιγμή που εμφανίζεται μια σκέψη, μια επιθυμία ή μια παρόρμηση μπορεί να επιδράσει εξ αποστάσεως στο περιβάλλον» υποστηρίζει ο Δρ Γκρέι Βάλτερ.

Πραγματοποιώντας μια σειρά από πρωτοποριακά πειράματα συνέδεσε μια ομάδα εθελοντών με ηλεκτρόδια που κατέγραφαν τους ηλεκτρικούς παλμούς του εγκεφάλου τους και τους μετέφεραν σε έναν ενισχυτή συνδεδεμένο με έναν λαμπτήρα.

Ένα δευτερόλεπτο πριν οι συμμετέχοντες στο πείραμα να πατήσουν το κουμπί που θα άναβε το λαμπτήρα ένας ηλεκτρικός παλμός μεγέθους είκοσι περίπου μικροβόλτ διαπερνούσε τον εγκεφαλικό φλοιό τους και μεταφερόμενος μέσω του ενισχυτή στο λαμπτήρα τον άναβε.

Η πρόθεσή τους είχε δηλαδή μια δική της φόρτιση και μεταδιδόταν ανάβοντας τον λαμπτήρα ένα κλάσμα δευτερολέπτου πριν να πατήσουν το κουμπί. Αυτού του τύπου τα ευρήματα ενισχύουν τις θέσεις εκείνων που ισχυρίζονται πως οι σκέψεις που είναι γεμάτες φθόνο και αρνητικά συναισθήματα έχουν μια ειδική ενεργειακή φόρτιση , η οποία μπορεί να διαταράξει το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο του ατόμου για το οποίο προορίζονται.

Αλίμονο όμως αν πέφταμε θύματα αυτής της κατάστασης κάθε φορά που κάποιος σκέφτεται αρνητικά για μας. Ευτυχώς είμαστε προστατευμένοι αφού και σε εμάς, όπως συμβαίνει με τους ραδιοφωνικούς σταθμούς ,η παρεμβολή εκδηλώνεται μόνο όταν «το σήμα μας είναι αδύνατο», όταν δηλαδή η διάθεσή μας είναι πεσμένη, αντιμετωπίζουμε προβλήματα υγείας, έχουμε κουραστεί πολύ ή είμαστε πολύ ανοιχτοί.

Σ’ αυτό το άνοιγμα μάλιστα οφείλεται το μάτιασμα που προέρχεται από άτομα με καλή διάθεση και ειλικρινή θαυμασμό και αγάπη. Η αίσθηση ασφάλειας που νιώθουμε κοντά τους και η διάθεσή μας να πάρουμε τη θετική ενέργεια που μας στέλνουν μας κάνουν πρόθυμους να ανοιχτούμε ενεργειακά. Δεν υψώνουμε γύρω μας τις υποσυνείδητες ασπίδες άμυνας.

Έτσι μπορεί να εισχωρήσει μαζί με το θαυμασμό και την αγάπη και η ενεργειακά ασύμβατη ροή ενέργειας που μπορεί να προέρχεται από το ευρύτερο περιβάλλον. Πονοκέφαλος, ζάλη, κρύος ιδρώτας, λιποθυμικές τάσεις και μια γενική δυσφορία είναι τα ξαφνικά συμπτώματα που νιώθουμε όταν κάποιος μας ματιάσει. Το ίδιο συμβαίνει όμως όταν διαταραχθεί η ισορροπία καλίου νατρίου στα κύτταρά μας που μοιάζουν με μικροσκοπικές ηλεκτρικές μπαταρίες.