Το βακτήριο «Deinococcus radiodurans» επιβίωσε έναν ολόκληρο χρόνο σε ειδικά σχεδιασμένη πλατφόρμα εκτός του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. 

Ερευνητές μελετούν ισχυρά μικρόβια από το 2015, όταν δημιουργήθηκε η διεθνής ομάδα Tanpopo η οποία μελετά εξαιρετικά ανθεκτικά είδη βακτηρίων έξω από την Ιαπωνική Πειραματική Ενότητα Kibo του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Το βακτήριο «Deinococcus radiodurans» πέρασε με επιτυχία το τεστ!

Τα βακτήρια αφυδατώθηκαν, εστάλησαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τοποθετήθηκαν σε ειδική εγκατάσταση, μία πλατφόρμα που εκτίθεται συνέχεια σε περιβάλλον διαστήματος, ευρισκόμενα πίσω από ειδικό γυάλινο παράθυρο το οποίο εμποδίζει τις υπεριώδεις ακτίνες UV σε μήκη μικρότερα των 190 νανομέτρων. 

«Τα αποτελέσματα της μελέτης μπορούν να αυξήσουν την ευαισθητοποίηση για προβλήματα προστασίας του πλανήτη, όπως για παράδειγμα την ατμόσφαιρα του Άρη που απορροφά υπεριώδη ακτινοβολία μικρότερη των 190-200 νανομέτρων. Για να μιμηθούμε αυτή τη συνθήκη, η εγκατάσταση του πειράματος περιλάμβανε ένα παράθυρο από γυαλί διοξειδίου του πυριτίου» αναφέρει η ομάδα επιστημόνων από την Αυστρία, την Ιαπωνία και τη Γερμανία.

Μετά από ένα έτος έκθεσης των μικροοργανισμών σε ακτινοβολία, θερμοκρασίες πήξης και βρασμού, καθώς σε μηδενική βαρύτητα, οι ερευνητές έφεραν τα βακτήρια πίσω στη Γη. Στη συνέχεια τα ενυδάτωσαν, τόσο το δείγμα που βρισκόταν στη Γη όσο και αυτό σε χαμηλή γήινη τροχιά, και συνέκριναν τα αποτελέσματα.

Ο βαθμός επιβίωσης των βακτηρίων του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού ήταν αρκετά χαμηλότερος από εκείνων στη Γη, αλλά όσα επέζησαν ήταν μια χαρά. Ωστόσο, ήταν καλυμμένα με μικρές κύστες στην επιφάνειά τους, ενώ είχαν ενεργοποιηθεί κάποιοι μηχανισμοί επανόρθωσης τη στιγμή που και κάποιες πρωτεΐνες αυξήθηκαν.

Οι επιστήμονες δεν έχουν κατανοήσει πλήρως γιατί αναπτύχθηκαν κύστες, ωστόσο, εκτιμούν ότι πιθανότερη εξήγηση είναι η ταχεία απόκριση στο στρες.

Αυτού του τύπου οι έρευνες βοηθούν στο να κατανοήσουμε αν τα βακτήρια θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε άλλα περιβάλλοντα καθώς και κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού ανάμεσα σε αυτά τα περιβάλλοντα, γεγονός που θα μπορούσε να αποδειχθεί σημαντικό στο μέλλον για την ανθρωπότητα.

«Αυτές οι έρευνες μάς βοηθούν να κατανοήσουμε τους μηχανισμούς και τις διαδικασίες μέσω των οποίων μπορεί να υπάρξει ζωή εκτός της Γης, να διευρύνουν τις γνώσεις μας για το πώς να επιβιώσουμε και να προσαρμοστούμε σε εχθρικά περιβάλλοντα στο μακρινό διάστημα» σχολίασε βιοχημικός του Πανεπιστημίου της Βιέννης που συμμετείχε στο πείραμα.