Οι Ένοπλες Δυνάμεις των ΗΠΑ αντιμετωπίζουν το ίδιο δίλημμα με οποιονδήποτε ιδιοκτήτη αυτοκινήτων. Πότε είναι πιο λογικό να αγοράσει κάποιος ένα νέο αεροσκάφος και πότε αξίζει περισσότερο να ξοδέψει περισσότερα λεφτά για να συντηρήσει ή αναβαθμίσει τα παλιά αεροσκάφη.

Στην πραγματικότητα, το κόστος λειτουργίας των αεροσκαφών των ΗΠΑ αυξάνεται ταχύτερα από ό, τι προβλέπεται, σύμφωνα με μελέτη του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κογκρέσου (CBO).

Το 2001, το CBO προέβλεψε ότι το λειτουργικό κόστος θα αυξηθεί κατά 1 έως 3% ετησίως. Αντίθετα, διαπίστωσαν ότι το κόστος από τις πτήσεις πολλών αεροσκαφών της Πολεμικής Αεροπορίας αυξάνεται κατά 3 έως 7% ετησίως. Στη συνέχεια, εξέτασε 13 μοντέλα αεροσκαφών, μεταξύ των οποίων τοB-52, το B-1, το F-22, F-16, F-15A έως D και τα drone RQ-4 Global Hawk.

«Για τα εννέα μοντέλα αεροσκαφών από το σύνολο των δεκατριών που εξετάστηκαν, διαπιστώθηκε ότι οι ετήσιοι ρυθμοί αύξησης του λειτουργικού κόστους ανά ώρα πτήσης που υπολογίστηκαν από 3% έως 7%», αναφέρει στην έκθεσή του το CB0.

Αυτά τα απροσδόκητα υψηλά λειτουργικά κόστη σχετίζονται με τα δημοσιονομικά των Ενόπλων Δυνάμεων. «Η αύξηση του συνολικού προϋπολογισμού της Πολεμικής Αεροπορίας κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 2000 φαίνεται να εξηγεί σημαντικό μέρος των υψηλότερων ετήσιων ρυθμών αύξησης του λειτουργικού κόστους ανά ώρα πτήσεων πέρα ​​από τον ρυθμό ανάπτυξης που σχετίζεται με την μη αναβάθμιση του στόλου.» εξηγεί το CBO.

Με άλλα λόγια, επειδή η Πολεμική Αεροπορία διέθετε περισσότερους πόρους, ήταν σε θέση να αυξήσει τις δαπάνες για τη λειτουργία και συντήρηση αεροσκαφών.

Το κόστος πτήσης αεροσκαφών τείνει να έχει τρεις φάσεις. Όταν ένα αεροπλάνο είναι καινούργιο, το αρχικό κόστος μειώνεται, καθώς τα σφάλματα εκτελούνται και το σύστημα συντήρησης γίνεται πιο αποτελεσματικό.

Στη φάση της μέσης διάρκειας ζωής, το κόστος θα πρέπει να είναι αρκετά σταθερό. Στα τελευταία χρόνια ενός αεροσκάφους μετά από την εντατική χρήση του αεροσκάφους και την έλλειψη ανταλλακτικών, καθώς οι κατασκευαστές σταματούν να τους κατασκευάζουν,παρουσιάζεται η αύξηση στο λειτουργικό κόστος πτήσης αυτου του πλέον “παλαιού” αεροσκάφους.

Ωστόσο στην αμερικανική περίπτωση υπάρχει ένα βαθύτερο πρόβλημα.

Η “μακροζωία” των στρατιωτικών αεροσκαφών τους, τους πληγώνει οικονομικά και δημοσιονομικά. Το βομβαρδιστικό αεροσκάφος B-52 επιχείρησε για πρώτη φορά το 1952, όταν ο Dwight Eisenhower ήταν Πρόεδρος των ΗΠΑ και ο Πόλεμος της Κορέας ήταν σε εξέλιξη. Το αεροσκάφος αυτό επιχειρεί ακόμα και δεν είναι περίεργο ο μέσος όρος επιχειρησιακής χρήσης των αεροσκαφών είναι 27 χρόνια.

Σε κάποιο βαθμό αυτό είναι αναπόφευκτο. Κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου, οι Η.Π.Α. και άλλα έθνη προέβαλαν εκατοντάδες νέα σχέδια αεροσκαφών καθώς τα υπάρχοντα αεροσκάφη θα θεωρούνταν παρωχημένα σχεδόν αμέσως μόλις θα ήταν έτοιμα για χρήση στο πεδίο της μάχης. Αλλά τα αεροσκάφη ήταν τότε φθηνότερα και πιο εύκολο να παραχθούν μαζικά, οπότε το μόνο πρόβλημα ήταν το λειτουργικό κόστος που από την χρήση τους στις επιχειρήσεις.

Όταν λοιπόν το μαχητικό stealth αεροσκάφος των ΗΠΑ F-35 κοστίζει σχεδόν εκατό εκατομμύρια δολάρια ανά μονάδα, τότε φορολογούμενος πολίτης πρόκειται περιμένει ότι το αεροπλάνο θα συνεχίσει να πετάει για δεκαετίες. Από την άλλη, η τεχνολογική διάσταση και εξέλιξη στον τομέα αυτό του σύγχρονου πολέμου σημαίνει ότι ακόμη και ένα παλιό αεροσκάφος μπορεί να αναβαθμιστεί με νέα βλήματα και ηλεκτρονικά συστήματα.

Δείτε βίντεο με τα F-35 :