Λίγοι γνωρίζουν ότι ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ασχολήθηκε και με τον σχεδιασμό ψυγείων!
Tο 1926 σχεδίασε ένα με σκοπό, μάλιστα, να είναι φιλικό προς το περιβάλλον και η διάρκεια ζωής του να αγγίζει τα 100 χρόνια! Μέχρι τότε στο Βερολίνο τα σπίτια είχαν τα γνωστά σε όλους μας ψυγεία πάγου, τα οποία δεν υπόσχονταν διάρκεια στις τροφές με αποτέλεσμα να έχουν παρατηρηθεί θάνατοι από διαρροές αερίων προκειμένου να επιτευχθεί περισσότερη και καλύτερη ψύξη στα τρόφιμα. Μάλιστα μια οικογένεια πέθανε στην πόλη από αυτό!
Για να το σχεδιάσει ζήτησε τη βοήθεια του φίλου του και ειδικού της θερμοδυναμικής, που ήταν τότε φοιτητής, του Léo Szilàrd. Οι δυο τους συμπέραναν ότι το πρόβλημα με την τεχνητή ψύξη δεν περιοριζόταν στο δηλητηριώδες ψυκτικό. Ο πραγματικός ένοχος ήταν η μηχανική φύση των ψυγείων, καθώς τα κινητά μέρη προκαλούν φθορές και ρήγματα σε οποιοδήποτε σύστημα. Έτσι χρησιμοποίησαν ενιαίες κατασκευές και όχι κατασκευές από ξεχωριστά μέρη, ενώ επινόησαν και ένα σύστημα με μία πηγή θερμότητας που θα πραγματοποιούσε με φυσικό τρόπο την πίεση των αερίων η οποία χρειαζόταν για να ενεργοποιηθεί το σύστημα ψύξης.
Στις αρχές του 1926 οι Einstein-Szilard κατέθεσαν την πρώτη τους ευρεσιτεχνία, ενώ στη διάρκεια της συνεργασίας τους κατέληξαν σε 45 διαφορετικές πατέντες. Μετά από μερικούς μήνες, οι δυο φυσικοί υπέγραψαν συμβόλαια με μια σουηδική εταιρεία και με τη γερμανική AEG. Η πρώτη πλήρωσε 750 δολάρια (1926) για τις ευρεσιτεχνίες και τις άφησε ανεκμετάλλευτες στα συρτάρια της. Αντίθετα η AEG, αποφάσισε να κατασκευάσει το ψυγείο με το πρωτότυπο εξάρτημα που αργότερα ονομάστηκε ηλεκτρομαγνητική αντλία Einstein – Szilard. Στις 31 Ιουλίου 1931 το ψυγείο Einstein – Szilard τέθηκε σε λειτουργία. Δούλευε μια χαρά, αλλά έκανε πολύ θόρυβο. Η οικονομική ύφεση της εποχής δεν βοήθησε και το όλο σχέδιο απορρίφθηκε για πολλούς λόγους. Όμως αυτό που κυριολεκτικά σκότωσε το ψυγείο του Einstein – Szilard ήταν η ανακάλυψη του φρέον.
