Μπορεί η Αθήνα να απέκτησε το σύγχρονο μετρό της μόλις το 2000, όμως 100 χρόνια πριν είχε αποκτήσει τον πρόδρομο του, τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο.
Επρόκειτο ουσιαστικά για κανονικό μετρό, καθώς ήταν ένα μητροπολιτικός σιδηρόδρομος που ένωνε περιοχές της πόλης και στα κεντρικά του σημεία ήταν υπόγειος.
Το 1893 οι Αθηναίοι περνούσαν από την οδό Αθηνάς για να δουν τα έργα της κατασκευής του, καθώς η υπόγεια σήραγγα του ήταν ένα πρωτοποριακό έργο. Οι πρώτες δοκιμές για την αντοχή της σήραγγας μάλιστα απασχολούσαν τον Τύπο που σε δημοσιεύματα εξέφραζε φόβους ότι «η γη θα πέσει να πλακώσει εκείνους που θα βρίσκονται από κάτω παγιδευμένοι».
Οι αρμόδιες αρχές έπρεπε να αποδείξουν ότι η υπόγεια μετακίνηση ήταν μια ασφαλής υπόθεση. 'Ετσι έβαλαν να πηγαινοέρχονται πάνω-κάτω στην Αθηνάς (που βρίσκεται κατά μήκος πάνω από τη σήραγγα) τέσσερις οδοστρωτήρες που ζύγιζαν εξήντα τόνους.
Χιλιάδες κάτοικοι της Αθήνας παρακολουθούσαν τη δοκιμή αυτή, πάντα σε απόσταση από τον φόβο μη βρεθούν στα ορύγματα. Μάλιστα ο ίδιος ο κατασκευαστής του έργου, Ψύχας, εκκένωσε τη σήραγγα και παρέμεινε μόνος του «δια να δείξη την πεποίθησίν του δια την ασφάλειαν του έργου και των επιβατών του μέλλοντος», όπως έγραψε ο Τύπος.
Αρμόδια επιτροπή του Τμήματος Δημοσίων Έργων του Υπουργείο Εσωτερικών επέβλεπε τις δοκιμές. Μετά την επιθεώρηση του έργου «η επιτροπή επείσθη ότι ουδεμία βλάβη επήλθεν εις την σήραγγα».
Στη συνέχεια υπήρξαν και άλλες επιδείξεις ώστε να πεισθεί και ο τελευταίος Αθηναίος για την ασφάλεια του έργου. Έτσι επιστάτευσαν μέχρι και πυροβολαρχία του στρατού για να περάσει πάνω από την σήραγγα που συνέδεε την πλατεία Μοναστηρακίου με τον σταθμό που βρισκόταν στο πλάι του Δημαρχιακού Μεγάρου της οδού Αθηνάς.
Η αντοχή του έργου μέχρι και τις μέρες μας, σχεδόν 130 χρόνια μετά, αποδεικνύει πως η κατασκευή του έγινε σίγουρα με υψηλές προδιαγραφές.
