Ανάμεσα στις προσευχές και τους ύμνους της περιόδου που διανύουμε υπάρχει μια σύντομη και απλή προσευχή που κατέχει μια εξέχουσα θέση στην όλη λατρεία της Μεγάλης Σαρακοστής.

Η παράδοση την αποδίδει σε έναν από τους μεγάλους δασκάλους της πνευματικής ζωής, τον Άγιο Εφραίμ τον Σύρο. Είναι δε τόσο περιεκτική ώστε θα μπορούσε να ονομαστεί η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Ποια είναι αυτή η προσευχή;

«Κύριε καί Δέσποτα τῆς ζωῆς μου, Πνεῦμα ἀργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, καί ἀργολογίας μή μοι δῷς.

Πνεῦμα δέ σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, ὑπομονῆς καί ἀγάπης χάρισαί μοι τῷ σῷ δούλῳ. Ναί, Κύριε Βασιλεῦ, δώρισαί μοι τοῦ ὁρᾶν τά ἐμά πταίσματα καί μή κατακρίνειν τόν ἀδελφόν μου, ὅτι εὐλογητός εἶ εἰς τούς αἰώνας τῶν αἰώνων.
Ἀμήν».

Αληθινά, τόσο μικρή αλλά τόσο περιεκτική προσευχή! Μάλιστα, κατά το τυπικό της Εκκλησίας, δεν απαγγέλλεται απλά, αλλά συνοδεύεται και από κινήσεις μετανοίας, προκειμένου να την κατανοήσει πλήρως όχι μόνο το μυαλό μας αλλά και αυτό ακόμα το σώμα μας.