Γράφει ο Χρήστος Αποστολίδης, Δικηγόρος

Καταρχάς οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι η επιμονή των ξένων δανειστών μας να ελέγχουν την πορεία των φορολογικών εσόδων, να παρεμβαίνουν στον τρόπο διαχείρισής τους και να επιβάλλουν τη λήψη νέων δρακόντειων μέτρων με σκοπό τη βελτίωση των οικονομικών δεικτών, είναι εκ πρώτης όψεως δικαιολογημένη στο μέτρο που ο δανείζων είθισται από τη συναλλακτική πρακτική να οριοθετεί το πλαίσιο και τις προϋποθέσεις της όποιας (μικρής ή μεγάλης) γαλαντομίας του.

Από το σημείο όμως αυτό μέχρι την υπερβολή να μετατρέπονται οι δανειστές μας σε δυνάστες που επιβάλλουν τη βούλησή τους και σε ήσσονος σημασίας ζητήματα  ή τουλάχιστον άσχετα με τον δικό τους ρόλο, ο οποίος περιορίζεται στην εξασφάλιση της έντοκης επιστροφής των δανειζόμενων κεφαλαίων, υπάρχει μεγάλη απόσταση.

Σύμφωνα λοιπόν με δημοσιεύματα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου την πλήρη απελευθέρωση της κυριακάτικης λειτουργίας των καταστημάτων ζητά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από την κυβέρνηση, στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης που διεξάγεται για το κλείσιμο της β’ αξιολόγησης. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι με e-mail που έστειλε το ΔΝΤ (χωριστά από τους άλλους θεσμούς), στις αρχές Δεκεμβρίου 2016 με παραλήπτη το υπουργείο Οικονομίας, ζητά, με νομοθετική ρύθμιση που θα προωθηθεί προς ψήφιση το ταχύτερο δυνατό, να θεσπιστεί το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων και τις 52 Κυριακές του χρόνου. Ως αιτιολογία για το χρονικά άκαιρο και χωρίς κάποια άλλη προφανή αφορμή ανακύψαν αίτημα προβάλλεται ότι το άνοιγμα των καταστημάτων όλες τις Κυριακές του έτους περιλαμβάνεται στην πρώτη εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ που δεν εφαρμόστηκε.

Μα δεν εφαρμόστηκε προ τριετίας περίπου γιατί προσέκρουσε στην σθεναρή αντίδραση των εμπορικών συλλόγων και συνακόλουθα, προφανώς κρίθηκε ότι το μέτρο δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτε και κανένα περιθώριο βελτίωσης στην χειμαζόμενη ελληνική οικονομία, που ούτως ή άλλως βρίσκεται πλέον σήμερα σε δυσχερέστερη θέση. Το ζητούμενο δεν είναι να προσπαθήσουμε (γιατί μόνο στην προσπάθεια τελικά θα μείνουμε) να αυξήσουμε την κατανάλωση προσφέροντας στον καταναλωτή την δυνατότητα να πραγματοποιήσει τις αγορές του και τις 7 ημέρες της εβδομάδας. Πολίτης με άδεια τσέπη, που αδυνατεί να ανταποκριθεί στις φορολογικές και ασφαλιστικές του υποχρεώσεις και περιορίζεται στην κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών της οικογένειάς του, αδιαφορεί αν θα είναι ανοιχτά και την Κυριακή τα καταστήματα. Όταν κατ’ έτος παρατηρείται μείωση του τζίρου των σούπερ μάρκετ (που κατά βάση πωλούν τα είδη πρώτης ανάγκης του καλαθιού της νοικοκυράς) κατά 6% – 7% περίπου, το αδιέξοδο των λοιπών κλάδων του λιανεμπορίου είναι πέρα για πέρα ορατό και αυταπόδεικτο.

Ας επιτρέψουμε συνεπώς στους αγωνιστές εμπόρους, που βάλλονται πανταχόθεν από την μέγγενη των κάθε είδους φορολογικών επιβαρύνσεων και ασφαλιστικών εισφορών, τουλάχιστον να ξεκουράζονται τις Κυριακές μαζί με τις οικογένειές τους. Η συνεχής μάχη επιβίωσης με τις πολυεθνικές και τα κάθε είδους πολυκαταστήματα, μπορεί να έχει προδιαγεγραμμένο οικονομικό αποτέλεσμα, ας μην τους ξεθεώσει τουλάχιστον σωματικά και ψυχικά!

Χρήστος Αποστολίδης

Δικηγόρος