Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος μίλησε για τις δυσκολίες της ασκητικής ζωής, ιδιαίτερα στην σημερινή εποχή που η Ορθοδοξία βάλλεται από παντού.
Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος
Φωτογραφίες: Χρήστος Μπόνης
Στις δυσκολίες που έχει η ασκητική ζωή ιδιαίτερα στις μέρες μας αναφέρθηκε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος σήμερα το απόγευμα από την ι. Μονή Αγ. Ιωάννου Θεολόγου Παπάγου όπου έκειρε μοναχή την αδελφή Νεκταρία.
Νωρίτερα, ο Επίσκοπος Θεσπιών κ. Συμεών χοροστάτησε στον εσπερινό, ενώ τέλεσε χειροθεσίες εις Πρωτοπρεσβυτέρων των πατέρων Γεωργίου Σιλιβέστρου και Παναγιώτη Τάγαρη.
Κατόπιν, ο Αρχιεπίσκοπος έκειρε μοναχή την αδελφή Νεκταρία χαρακτηρίζοντας συγκινητική την αποψινή βραδιά στο ιστορικό μοναστήρι και απευθυνόμενος προς την μοναχή ανέφερε πως «την ευχή που θα της δώσουμε θα την πάρουμε μέσα από το κείμενο το οποίο διαβάσαμε, δηλαδή από τα ίδια τα λόγια του Θεού: «Όντως καλόν έργον και μακάριον εξελέξω, αλλʼ εάν και τελειώσης· τα γαρ καλά έργα κόπω κτώνται και πόνω κατορθούνται». Αυτό θέλω να ευχηθούμε όλοι» τόνισε ο Αρχιεπίσκοπος κάνοντας ειδική αναφορά στις δυσκολίες της ασκητικής ζωής υπογραμμίζοντας ότι «ιδιαίτερά στις μέρες μας είναι πολύ περισσότερες», ενώ κάλεσε τους παρευρισκόμενους να ευχηθούμε και να προσευχηθούμε ώστε να ελαφρυνθούν οι δυσκολίες στους ώμους της αδελφής και της γερόντισσας.
Η Μονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου βρίσκεται στους βόρειους πρόποδες του Υμηττού. Η χρονολογία και οι συνθήκες ίδρυσής της παραμένουν άγνωστες, καθώς οι γραπτές πηγές για την ιστορία της είναι ελάχιστες. Με βάση την αρχιτεκτονική και τις τοιχογραφίες του καθολικού της, η ίδρυσή της θα μπορούσε να τοποθετηθεί στον 16ο αιώνα, περίοδο κατά την οποία ο μοναχισμός στην Αττική γνώρισε ακμή. Στα μέσα του 17ου αιώνα αναφέρεται σποραδικά σε διάφορες πηγές, οι οποίες, όμως, δεν συμπληρώνουν σημαντικά τις γνώσεις μας. Στις αρχές του 18ου αιώνα, την περίοδο της Τουρκοκρατίας, παράκμασε, και ήδη από το 1702 ήταν μετόχι της Μονής Πετράκη, διατηρώντας ωστόσο κάποια αυτονομία. Η ιστορία της μέχρι την επανάσταση του 1821 είναι ελάχιστα γνωστή. Το 1971 στη μονή εγκαταστάθηκε γυναικεία αδελφότητα και στους χώρους της προστέθηκαν νεότερα κτήρια, όπως αναφέρεται στο .
