Οι απόπειρες για κατασκευή χρυσού ανάγονται στην αρχαιότητα και θεωρούνται τόσο παλιές, όσο και η ίδια η Ιστορία της Ανθρωπότητας. Άλλωστε, πολύ πριν την εποχή του Σολομώντα, οι Άραβες εντρυφούσαν σε μυστικά πειράματα χρυσοποιίας.
Οι Αλχημιστές του Μεσαίωνα είχαν ολοκληρωτικά αφοσιωθεί στην αναζήτηση της «Φιλοσοφικής Λίθου», δηλαδή έπαιρναν βασικά μέταλλα και προσπαθούσαν να τα μετατρέψουν σε χρυσό ή ασήμι, κατορθώνοντας παράλληλα να φτιάξουν το ελιξίριο της νεότητας και της αθανασίας. Έτσι, ο Πάπας Ιωάννης ΧΧΙΙ υποχρεώθηκε να εκδώσει διάταγμα, με το οποίο καταδίκαζε σε ισόβια φυλάκιση κάθε άτομο, που προσπαθούσε να μετατρέψει ένα μέταλλο σε κάποιο άλλο.
Μάλιστα, λεγόταν ότι κάποιος φιλόσοφος και Αλχημιστής, ονόματι Raymond Lully, είχε καταφέρει να μεταβάλει 60.000 ουγγιές υδραργύρου σε χρυσό για τον Βασιλιά Edward I της Αγγλίας και ότι από αυτόν τον αλχημιστικό χρυσό κόπηκαν νομίσματα για ολόκληρο το Βασίλειο. Δε δόθηκε, όμως, καμιά περαιτέρω εξήγηση, καθώς στα κατοπινά χρόνια δεν εξακολούθησε η παραγωγή χρυσού με αυτόν τον τρόπο.
Το 1677, κάποιος Kroneman είχε παρεισφρήσει στην υπηρεσία του Μαργράβου του Βρανδεμβούργου, Christian Ernst και έχοντας ήδη φήμη ως περιώνυμου κατασκευαστή χρυσού, διορίστηκε αβίαστα διευθυντής του νομισματοκοπείου. Μα, αργότερα ηγέρθησαν υπόνοιες εναντίον του και αποδείχτηκε ότι ο δήθεν τεχνητός χρυσός είχε κλαπεί από το ίδιο το θησαυροφυλάκιο του Μαργράβου. Ο Kroneman απαγχονίστηκε αμέσως.
Σε μια άλλη περίπτωση, το 1705, κάποιος ψευδοκόμης Κεζετάν μετέβαλε ενώπιον του Φρειδερίκου Α’ της Πρωσίας δώδεκα ουγγιές ψευδαργύρου σε χρυσό, χρησιμοποιώντας ένα μαγικό κόκκινο μείγμα, τη σύσταση του οποίου αρνήθηκε να αποκαλύψει. Υποσχέθηκε, όμως, να κατασκευάσει για τον μονάρχη χρυσό αξίας έξι εκατομμυρίων, εντός έξι εβδομάδων. Δεν κράτησε, φυσικά, την υπόσχεσή του και απαγχονίστηκε κι αυτός.
Το 1697, ένας άλλος τυχοδιώκτης, ονομαζόμενος George Donauer, πρότεινε να μεταβάλει σίδηρο σε χρυσό ενώπιον του Πρίγκιπα της Γουτεμβέργης. Ο Πρίγκιπας, όμως, ανακάλυψε στο αλχημιστικό εργαστήριο του Donauer έναν νεαρό υπηρέτη, ο οποίος έριχνε κρυφά ψήγματα χρυσού μες στη χοάνη. Ο απατεώνας αμέσως στάλθηκε στην αγχόνη, όπου και ξεψύχησε.
Το γεγονός ήταν ότι όλοι αυτοί και πάρα πολλοί άλλοι αλχημιστές χρησιμοποιούσαν κυρίως τον υδράργυρο για την κατασκευή χρυσού. Προσφάτως, άλλωστε, διακεκριμένοι χημικοί βεβαίωναν ότι η προτίμηση στο συγκεκριμένο μέταλλο θεωρούνταν δικαιολογημένη, διότι ήταν πράγματι δυνατόν να μετατραπεί ο υδράργυρος σε χρυσό, δια του αποχωρισμού ενός ηλεκτρονίου από κάθε άτομό του.
Ακόμη και σήμερα, πολλοί είναι οι ονειροπόλοι, που εξακολουθούν να πειραματίζονται με αφοσίωση και πάθος, ώστε να πετύχουν την πολυπόθητη μετατροπή βασικών μετάλλων σε πολύτιμο χρυσάφι.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΘΗΝΑΙ», στις 19/03/1925…
