Μόλις άκουσε την ιστορία της η γιαγιά την πήρε στην κουζίνα, γέμισε 3 κατσαρολάκια με νερό και τα έβαλε πάνω στη φωτιά. Μόλις το νερό έβρασε, στο πρώτο έβαλε καρότα, στο δεύτερο αυγά και στο τρίτο κόκκους καφέ. Τα άφησε να βράσουν και κάθισε χωρίς να λέει κουβέντα.
Ένα εικοσάλεπτο αργότερα, έσβησε τις φωτιές, έβγαλε τα καρότα και τα αυγά και τα έβαλε σε ένα μπολ και έχuσε τον καφέ σε ένα φλιτζάνι. Μόλις τελείωσε, γύρισε στην εγγονή της και είπε «Πες μου τι βλέπεις.
«Καρότα, αυγά και καφέ» απάντησε εκείνη.
Η γιαγιά της είπε να πλησιάσει και να αγγίξει τα καρότα για να της πει πως τα νιώθει. Φυσικά ήταν μαλακά. Στη συνέχεια της είπε να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει, διαπιστώνοντας πως στο εσωτερικό του ήταν σκληρό. Τέλος, της ζήτησε να πιεί λίγο καφέ και εκείνη χαμογέλασε με την πλούσια γεύση και το άρωμά του. «Τι σημαίνουν όλα αυτά γιαγιά;» ρώτησε.
Εκείνη της εξήγησε πως και τα 3 αυτά υλικά είχαν περάσει από την ίδια διαδικασία (το βραστό νερό), αλλά το καθένα αντέδρασε διαφορετικά. Το καρότο – που στην αρχή ήταν σκληρό και άκαμπτο – μαλάκωσε και έγινε «αδύναμο». Το εύθραυστο αρχικά αυγό τελικά σκλήρυνε. Οι κόκκοι καφέ όμως είναι μοναδικοί, γιατί άλλαξαν το ίδιο το νερό.
«Ποιο από τα 3 είσαι εσύ;» ρώτησε την εγγονή της. «Όταν οι αντιξοότητες σου χτυπούν την πόρτα, εσύ πως απαντάς; Είσαι καρότο, αυγό ή κόκκος καφέ;»
Ας είμαστε όλοι σαν το καφέ, έτσι ώστε όταν οι δυσκολίες της ζωής μας σφυροκοπούν αλύπητα, εμείς να γινόμαστε καλύτεροι και να αλλάζουμε την κατάσταση που μας προκαλεί δυσφορία. Όταν η καρδιά μας είναι βαριά και είμαστε στα χειρότερά μας, ας βρίσκουμε τη δύναμη να ανυψωνόμαστε σε άλλα επίπεδα…
