Στην εποχή μας βιώνουμε την αβασάνιστη μετάβαση από το «ωσσανά» στο «σταύρωσον». Πέρυσι χειροκροτούσαμε γιατρούς και νοσηλευτές που έδιναν μάχη στην πρώτη γραμμή της πανδημίας. Φέτος αμφισβητούμε την παρεχόμενη περίθαλψη και τους τυλίγουμε σε κόλλες εξώδικων διαμαρτυριών.
Το ίδιο αβασάνιστα σπεύσαμε να σταυρώσουμε έναν άνθρωπο που στην πορεία της ζωής του μόνο αγαθούς καρπούς έσπειρε και ευχόμαστε να συνεχίσει. Αναφέρομαι στον Μητροπολίτη Αιτωλοακαρνανίας κ.κ. Κοσμά.

Αυτά που μέχρι τώρα ίσχυαν στις ανθρώπινες σχέσεις ήταν ότι όταν κάποιος συνάνθρωπός μας δίνει μάχη για τη ζωή του ενδείκνυται να λέμε ένα λόγο αγάπης και συμπαθείας. Ολα αυτά όμως παραβιάστηκαν στην περίπτωση του ανθρώπου που σε όλη του τη ζωή δεν δίδαξε απλώς την αγάπη για τον συνάνθρωπο αλλά την προσέφερε ολόψυχα.

Οσοι είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε τον πατέρα Κοσμά, ξέρουμε πως ακόμα και μετά την ενθρόνισή του ως Μητροπολίτη, ποτέ δεν έβγαλε από πάνω του το ράσο της παραδειγματικής ταπείνωσης και αγάπης. Το μόνο του περιουσιακό στοιχείο που διέθετε και διαθέτει είναι το ράσο του.

Εργαζόταν νυχθημερόν ως πατέρας στην περιφέρειά του και μεριμνούσε για το ποίμνιό του αδιαφωρώντας για τη σωματική του εξουθένωση. Δεν αποσκοπούσε ούτε στη δόξα, ούτε στην κοσμική αναγνώριση, ούτε στις δημόσιες σχέσεις, ούτε στην απόκτηση χρημάτων. Αλλωστε, είχε φροντίσει από πολύ μικρός να απαλλαγεί από όλα τα βαρίδια της ύλης και του κόσμου. Αρθρωνε λόγο για να φανερώσει την εκκλησιαστική αλήθεια και να την υπηρετήσει χωρίς υπεκφυγές, υπολογισμούς και εκπτώσεις που θα του εξασφάλιζαν μια καλή θέση μέσα στους εκκλησιαστικούς και πολιτικούς κύκλους. Τον απασχολούσε να έχει καθαρή τη συνείδησή του έναντι του Θεού και του ποιμνίου του.

Τα παραπάνω τα γνωρίζουν άπαντες. Φαίνεται ότι τα λησμόνησαν όταν βρέθηκε στην κλίνη του ασθενούς και τα βέλη της αναλήθειας και της συκοφαντίας άρχισαν να εκτοξεύονται από παντού. Ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλά ψεύδη για τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Κι εμείς οι υπηρετούντες την ενημέρωση το γνωρίζουμε πολύ καλά. Στα δικά μας γραφεία έφταναν οι ανακοινώσεις Τύπου της Μητροπόλεως Αιτωλοακαρνανίας μέσω των οποίων ο κ. Κοσμάς τόνιζε την ανάγκη να λαμβάνουμε μέτρα για την πανδημία,  να εμπιστευόμαστε την επιστημονική κοινότητα.

Πώς λοιπόν τον εντάξαμε στις τάξεις των αρνητών;

Μήπως στο σημείο αυτό έπρεπε οι ιερείς της Αιτωλοακαρνανίας που παραβίασαν  τις εντολές του Μητροπολίτη τους, τον οποίο μάλιστα αποκαλούσαν «ολιγόπιστο» επειδή ζητούσε να λαμβάνονται μέτρα προστασίας στις εκκλησίες, να αναλάβουν τις ευθύνες τους; Γιατί όλοι αυτοί  σιωπούν ; Προφανώς δεν είναι άξιοι αυτού του ποιμένα και της αγαπητικής στάσης που είχε απέναντί τους.

Κι αυτό δεν αφορά μόνον αυτούς τους ιερείς, αλλά και τον λαό και τους φορείς της περιοχής. Πώς επέτρεψαν να ακουστεί πανελλαδικά ότι ο δικός τους πατήρ Κοσμάς, πήρε τη θέση άλλου ασθενούς σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας – κάτι το οποίο δεν ίσχυε καθώς ο ασθενής αυτός νοσηλεύτηκε στη ΜΕΘ Ιωαννίνων; Πώς επέτρεψαν να ακουστεί κάτι τέτοιο όταν γνωρίζουν στην πράξη ότι θα έδινε τη ζωή του για κάθε άνθρωπο ότι θεωρούσε τον εαυτό του κατώτερο πάντων και ανάξιο όλων;