Τα προβλήματα στους σταθμούς πυρηνικής ενέργειας της Ρωσίας είναι τόσο σοβαρά όσο ήταν και στο Τσερνομπίλ το 1986, λένε Ρώσοι οικολόγοι, σύμφωνα με δημοσίευμα.
Σύμφωνα με τον Πολ Γκόμπλ “Τριάντα τέσσερα χρόνια σαν σήμερα, ο πυρηνικός σταθμός του Τσερνομπίλ υπέστη έκρηξη η οποία απελευθέρωσε τεράστιες ποσότητες ακτινοβολίας, δηλητηριάζοντας την περιοχή γύρω από το σταθμό και θέτοντας σε κίνδυνο το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Δυστυχώς, τα προβλήματα αυτά συνεχίζονται και σήμερα και όπως αναφέρουν περιβαλλοντολόγοι, τα προβλήματα στους πυρηνικούς σταθμούς της Ρωσίας είναι πάνω κάτω σημαντικά όπως και τότε".
Ο Vitaly Servetnik, αντιπρόεδρος της Ρωσικής Κοινωνικο-Οικολογικής Ένωσης, δηλώνει ότι εξαιτίας αυτής της επετείου τα τελευταία χρόνια, οι αρχές και τα μέσα ενημέρωσης αντιμετωπίζουν το Τσερνομπίλ ως κάτι απαίσιο αλλά και ως κάτι που δεν μπορεί να συμβεί ξανά.
"Μόνο που αυτό δεν ισχύει. Τα προβλήματά μας με την πυρηνική ενέργεια είναι παρόμοια με τότε και χειρότερα.Διότι τώρα υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη ποικιλία προβλημάτων”,τονίζει ο ίδιος.
Η ομάδα του έχει δεσμευτεί και υποστηρίξει ακτιβιστές που εργάζονται για την αντιμετώπιση αυτού του ζητήματος στις περιοχές όπου βρίσκονται εγκαταστάσεις και πυρηνικά απόβλητα.
«Περίπου το 70 τοις εκατό των αντιδραστήρων σε ρωσικούς σταθμούς ατομικής ενέργειας κατασκευάστηκαν τη δεκαετία του 1970, και είχαν προγραμματισμένη διάρκεια ζωής 30 ετών. Κατά συνέπεια, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ξεπεράσει την ημερομηνία λήξης τους και θα έπρεπε να είχαν αντικατασταθεί ή τερματιστεί. Αλλά η Rosatom απλώς επέκτεινε το χρόνο λειτουργίας τους”δηλώνει ο Servetnik.
“Όχι μόνο δεν έπραξε τίποτα ο κυβερνητικός οργανισμός ατομικής ενέργειας χωρίς να συμβουλευτεί εμπειρογνώμονες, αλλά έχει επιδεινώσει το πρόβλημα αυξάνοντας την πίεση στις περισσότερες μονάδες, ώστε να είναι σε θέση να παράγουν περισσότερη ηλεκτρική ενέργεια, παρόλο που αυτή η στρατηγική σημαίνει ότι οι μονάδες πιθανότητα να εμφανίσουν ατυχήματα”, συνεχίζει ο ίδιος.
“Στην Ευρώπη, όλοι οι αντιδραστήρες τύπου Τσερνομπίλ έχουν κλείσει ως πολύ επικίνδυνοι, αλλά στη Ρωσική Ομοσπονδία, συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται και σε υψηλότερο ρυθμό. Μερικές από τις μεγαλύτερες τις εγκαταστάσεις αυτού του τύπου είναι οι ατομικοί σταθμοί σε Λένινγκραντ, Σμόλενσκ και Κούρσκ”, συνεχίζει ο περιβαλλοντολόγος.
“Μετά το Τσερνομπίλ, ένα άλλο ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα προέκυψε, η αποθήκευση πυρηνικών αποβλήτων. Η Μόσχα λειτούργησε από την αρχή «θάψτε και ξεχάστε», λέει ο Σερβίτνικ.
«Η πλειονότητα των ρωσικών σταθμών ατομικής ενέργειας βρίσκεται στο ευρωπαϊκό τμήμα της χώρας, αλλά τα ραδιενεργά απόβλητα… υποβάλλονται σε επεξεργασία και θάβονται στα Ουράλια και τη Σιβηρία. Ως αποτέλεσμα, λένα μέρος της χώρας επωφελείται της πυρηνικής ενέργειας, ενώ ένα εντελώς διαφορετικό μέρος υποφέρει από αυτήν.
Αυτό το πρόβλημα επιδεινώνεται επίσης με τον τρόπο λειτουργίας της ρωσικής κυβέρνησης. Η ρωσική νομοθεσία απαγορεύει την εισαγωγή ραδιενεργών αποβλήτων, «αλλά υπάρχει μια εξαίρεση που λέει ότι μπορούν να εισαχθούν για επανεπεξεργασία. Αυτό κάνει και η Rosatom”, λέει ο Servetnik, δηλώνοντας ότι εισάγει αυτά τα επικίνδυνα υλικά για να κερδίσει χρήματα και να τα θάψει προς το παρόν.
"Όπως πάντα στις επετείους του Τσερνομπίλ, υπήρξαν πολλές ιστορίες για αυτήν την καταστροφή επειδή όλοι φοβούνται την ακτινοβολία.
Τρία πράγματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά, Το πρώτο είναι ότι κατά την ημερομηνία του ατυχήματος μόνο ένα άτομο πέθανε, αλλά μετά δεκάδες χιλιάδες υπέστησαν πρόωρους θανάτους από ακτινοβολία.
Δεύτερον, όσοι βοήθησαν στον καθαρισμό της σαρκοφάγου πριν από 34 χρόνια ξεχάστηκαν σε μεγάλο βαθμό επειδή η Μόσχα χρησιμοποίησε περισσότερους πολίτες μη Ρώσους για να συμμετάσχουν σε αυτό το επικίνδυνο έργο.
Τρίτον, όλο και περισσότερα στοιχεία παρουσιάζονται ότι οι σοβιετικές αρχές γνώριζαν εκ των προτέρων τα προβλήματα του Τσερνομπίλ, αλλά δεν έκαναν τίποτα για να τα λύσουν”, καταλήγει ο ίδιος.
