Σημαντικό βήμα για την επένδυση στο Ελληνικό, καθώς το Συμβούλιο της Επικρατείας απέρριψε την προσφυγή δέκα κατοίκων των Δήμων Αθηνών, Αργυρούπολης, Ελληνικού, Γλυφάδας και Ηλιούπολης, για τον χαρακτηρισμό των κτιρίων ως διατηρητέα.
Οι κάτοικοι οι οποίοι προσέφυγαν στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο είναι μέλη της Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού και μεταξύ αυτών είναι η ομότιμη καθηγήτρια Ε.Μ.Π. Ελένη Πορτάλιου, η πρώην βουλευτής Β’ Αθηνών και αναπληρώτρια υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Νάντια-Όλγα Βαλαβάνη, κ.λπ. Αρχικά είχε προσφύγει και ο Σύλλογος Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών (ΣΑΔΑΣ) – Πανελλήνιας Ένωσης Αρχιτεκτόνων (ΠΟΕΑ), αλλά τελικά παραιτήθηκε.
Οι κάτοικοι ζητούσαν να ακυρωθεί η από 14.12.2016 απόφαση της υπουργού Αθλητισμού και Πολιτισμού, για το «μη χαρακτηρισμό ως μνημείων», κτηρίων και τεχνικών εγκαταστάσεων του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού και συγκεκριμένα: 1) Του κελύφους του αρχικού κτηρίου του Δυτικού αεροσταθμού (αίθουσα αφίξεων – αναχωρήσεων), 2) Του παλαιού πύργου ελέγχου του αεροσταθμού και 3) Του συγκροτήματος 5 κτιρίων του πρώην Αμερικανικού Κολεγίου Θηλέων Αθηνών που είναι των αρχών της δεκαετίας του 1930 (νυν κτήρια Υ.Π.Α.), ιδιοκτησίας σήμερα του Ελληνικού Δημοσίου και ΤΑΙΠΕΔ Α.Ε.
Οι κάτοικοι υποστήριζαν ότι τα κτίρια αυτά είναι ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξίας και ότι η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση ήταν πλημμελής και εσφαλμένη, ενώ τόνιζαν τη σπουδαιότητα των συγκεκριμένων κτηρίων στη συλλογική κοινωνική μνήμη τόσο για τους χρήστες του παλιού αεροδρομίου όσο και για τις μαθήτριες του Κολεγίου.
Το Ε΄Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας με πρόεδρο τον αντιπρόεδρο Αθανάσιο Ράντο και εισηγητή τον πάρεδρο Χρήστο Παπανικολάου με την υπ΄ αριθμ. 149/2018 απόφασή του απέρριψε ως αβάσιμους όλους τους ισχυρισμούς των κατοίκων.
Ειδικότερα, επισημαίνεται στην απόφαση ότι το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων προέβη σε εξαντλητική εξέταση και των τριών κτηρίων με βάση τα κριτήρια της νομοθεσίας και συγκεκριμένα, την αρχιτεκτονική, πολεοδομική, καλλιτεχνική, κοινωνική, τεχνική και εν γένει ιστορική σημασία τους.
Κατόπιν αυτού κατέληξε μετά από διαλογική συζήτηση, στην οποία συμμετείχαν και οι ενδιαφερόμενοι φορείς, στον μη χαρακτηρισμό αυτών των κτιρίων, διαπιστώνοντας ότι για κανένα από αυτά «δεν συντρέχει στον βαθμό που απαιτεί η νομοθεσία για τον χαρακτηρισμό των κτηρίων ως μνημείων».
Η κρίση αυτή, υπογραμμίζουν οι σύμβουλοι Επικρατείας, είναι «επαρκώς αιτιολογημένη» και συνεπώς, ο περί του αντιθέτου ισχυρισμός των κατοίκων απορρίφθηκε ως αβάσιμος.
Ακόμη, υπογραμμίζεται ότι το Συμβούλιο Επικρατείας εξέτασε ειδικά και αντιμετώπισε αιτιολογημένα κάθε ένα από τα επιμέρους στοιχεία στα οποία στηρίχθηκε η κρίση των κρατικών υπηρεσιών. Τελικά, απέρριψε και πάλι ως αβάσιμο και αυτό τον ισχυρισμό των δέκα κατοίκων.
