ΠΑΤΕΡ ΚΥΡΙΛΛΕ, γνωρίσατε τον Γέροντα Γρηγόριο από την Σκήτη στο Ξενόφι (Ξενοφώντος)

-Κι’αμέ. Εκοιμήθη 101 χρονών.

Στο Άγιον Όρος έκαμε 81 συναπτά έτη. Εγκαταβίωνε στο κελί των Αγίων Αποστόλων της Ξενοφωντινής Σκήτης Του Ευαγγελισμού Της Θεοτόκου.

Θυμάμαι που έπαιρνε τα μεσημέρια δύο κουτιά από μπελτέ και τα χτυπούσε για να φύγουνε τα πουλιά από τους καρπούς λέγοντας παράλληλα την Θεοχαρίτωτη ευχή. Την εκφωνούσε ρυθμικά καθώς βαρούσε τους ντενεκέδες.

Και έτσι με τούτο έδιωχνε και τους κακούργους δαίμονες μαζί.

Μάλιστα, όπως μου ανέφερε με γερή μνήμη, αν και κόντευε τα εκατό ,γνώρισε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη ως προσκυνητή στο κελί τους .

«Έκατσε τέσσερα χρόνια κοντά μας .

Η παρουσία και συμπεριφορά του ήταν ως δοκίμου Μοναχού.

Πολύ ευλαβής, δεν άφηνε ποτέ του ακολουθία, ερχόταν στον Ναό πρίν ακόμα βάλει ο Ιερεύς το «ευλογητός.»

Πολλές φορές το καλοκαίρι κάναμε μαζί το Απόδειπνο στην απλωταριά ,εκεί που τρώγαμε τα φουντούκια, ή το χειμώνα μέσα στην κουζίνα που μας ζέσταινε μία παλιά ρουμάνικη σόμπα , μάκραινα την λέγαμε, στην οποία βάζαμε ολόκληρα και άκοπα τα μακριά ξύλα μέσα.

Στην Εκκλησία είχαμε και ειδικό στασίδι για τον γάτο του κελιού μας.

Ήταν πολύ φιλακόλουθο το ζωντανό ,σε όλες τις ακολουθίες παρών,μα ο Παπαδιαμάντης τον φοβόντανε λίγο.

Βοηθούσε ο κυρ-Αλέξανδρος και στα κηπουρικά .Αλλά τα πράσα τα έφερνε μαζί με το χώμα στις ρίζες και συνεχώς τον παρατηρούσα να τα τινάζει λίγο πρίν για να φεύγουνε τα χώματα.

Τον στέλναμε επίσης στα γύρω κελιά να πηγαίνει ευλογίες, πεπόνια, καρπούζια και άλλα, μέσα σε ένα δίλοβο ντορβά που’χουμε εδώ τον Άγιονόρος.

Εκεί τον καλούσανε να τον φιλέψουνε τίποτες ευλογίες μα αυτός αυστηρός στον εαυτό του όλο αρνιότανε. Έτσι του παραγγείλαμε τότες να είναι καταδεχτικός και να λαμβάνει τα κεράσματα όπου του κάνουν.

Τον αποκαλούσαμε στην σκήτη ως «Δάσκαλο» και τον βάζανε οι Πατέρες να διαβάζει με την καθάρια και Θεολάλητη φωνή του στο Κυριακό της Σκήτης την Ανάγνωση, ήτοι τον βίο του καθμερινού Αγίου .

Ευλογημένος άνθρωπος που δίδαξε όχι μόνο με τα γραφτά του αλλά και με την οσιακή λιβανοπλασμένη ζωή του.»

(Ευχαριστούμε θερμά τον Αγιορείτη Μοναχό π.Κύριλλο για τις πληροφορίες)
π.Διονύσιος Ταμπάκης