«ΜΑΝΙΝΑ»

Η Μανίνα έκανε θραύση στη δεκαετία του ’80 αποτελώντας το αντίπαλο δέος της Κατερίνας. Η ιστορία της «Έμμα» καθήλωνε τις κορασίδες και αποτελούσε τον βασικό λόγο αγοράς του περιοδικού. Ακόμα και τα αγόρια της οικογένειας έριχναν κλεφτές ματιές στις αφίσες της Μανίνας. Κυκλοφόρησε το 1972 και η έκδοση ανεστάλη το 1992.

Απευθυνόταν κυρίως σε κορίτσια ηλικίας 8-15 ετών και αρχικά περιελάμβανε πολλές εικονογραφημένες ιστορίες από ξένους εκδοτικούς οίκους.

Με την πάροδο του χρόνου προστέθηκαν στην ύλη του διάφορα ένθετα αφιερώματα αλλά και πολλές προσφορές.

Οι ιστορίες άγγιζαν σύγχρονα θέματα της καθημερινότητας που είχαν κοινωνικές προεκτάσεις και απέφευγαν τις ακρότητες. Στο γεγονός αυτό οφείλονταν η επιτυχία που γνώρισε το περιοδικό, επιτυγχάνοντας στην κορύφωσή του τον αριθμό των 140.000 αντιτύπων κάθε εβδομάδα.

«ΜΠΛΕΚ»

Το… Ευαγγέλιο των αγοριών τη δεκαετία’80! Κάθε Τετάρτη γινόταν χαμός στα ψιλικατζίδικα αφού όλοι (ελάχιστες οι εξαιρέσεις) έδιναν το χαρτζιλίκι τους για να απολαύσουν το ανανεωμένο και ποικίλης ύλης, Μπλεκ! Να διαβάσουν για το παιδί-πάνθηρα. Τις ιστορίες του τερματοφύλακα-γιατρού, Μπεν Λήπερ. Τα γκολ του Τζίμι Γκραντ. Κούτσα-κούτσα προς τη δόξα. Τον γάτο. Τον Ρόι των Ρόβερς. Τον Μπλεκ, τον Ρόντι και τον καθηγητή μυστήριο. Και ένα σωρό ακόμα ιστορίες που μεγάλωσαν γενιές και γενιές. Και φυσικά το περιοδικό ήταν εμπλουτισμένο με πλούσια και πρωτότυπα δώρα για την εποχή.

Σιδερότυπα, αφίσες, χαλκομανίες, αυτοκόλλητα, χαρτοκοπτικές, αφιερώματα, άλμπουμ με χαρτάκια τα οποία κολλούσαν με.. UHU. Το περιοδικό ήρθε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’70 ωστόσο το μεγάλο «μπαμ» έγινε στα… χρυσά 80’s όπου γνώρισε και τη μεγαλύτερη άνθιση με την ανανεωμένη μορφή του.

«ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ»

Στα τέλη της δεκαετίας του ’70 έκανε την εμφάνιση της η «Σούπερ Κατερίνα» αποτελώντας προέκταση της «Κατερίνας». Σε αντίθεση με την τελευταία, η «Σούπερ Κατερίνα» κυκλοφορούσε κάθε μήνα, ενώ διαβάζονταν και από μεγαλύτερες ηλικίες.

Η «Σούπερ Κατερίνα» ήταν σε μεγαλύτερες διαστάσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα περιοδικά τσέπης και φιλοξενούσε θέματα ομορφιάς, μόδας, υγείας, αλλά και ρεπορτάζ για τους σταρ της εποχής.

Στο πρώτο εξώφυλλο της «Σούπερ Κατερίνας» εμφανίστηκε ο Τζον Τραβόλτα κάνοντας το περιοδικό να πουλήσει στην Αθήνα περίπου 70.000 αντίτυπα και άλλα τόσα στην επαρχία. Αναφέρεται ότι από εκεί εμφανίστηκε μετά και η ατάκα των παιδιών «Είναι σούπερ!».

Οι σελίδες αρχικά ήταν ασπρόμαυρες, εκτός από τα κεντρικά σαλόνια που τα κοσμούσαν αφίσες, ενώ κάποια κεντρικά θέματα κάποιες φορές ήταν έγχρωμα.

Το 1980 η «Σούπερ Κατερίνα» βγάζει για πρώτη φορά σιδερότυπα τα οποία σημειώνουν μεγάλη επιτυχία.

Το 1989 η «Σούπερ Κατερίνα» γίνεται έγχρωμη (από 50 έγχρωμες σελίδες γίνονται 180, το σύνολο του περιοδικού).

Τον πρώτο καιρό το εφηβικό περιοδικό, αν και κυρίως για κορίτσια, απευθυνόταν και στα δύο φύλα, αλλά στην πορεία, το 1995, η Κατερίνα Ανεμοδουρά αποφάσισε να το στρέψει αποκλειστικά στο κοριτσίστικο εφηβικό κοινό.

Συχνά το περιοδικό συνοδεύονταν από δώρα, όπως βραχιόλια, κολιέ και τσιμπιδάκια για τα μαλλιά.

«ΒΑΒΟΥΡΑ»

Μία λέξη μπορούσε να χαρακτηρίσει το συγκεκριμένο περιοδικό! Γέλιο! Γέλιο και μόνο γέλιο. Πρωτοήρθε στην Ελλάδα το 1981 και από τη στιγμή που έγινε εβδομαδιαίο και μετά, κυκλοφορούσε κάθε Παρασκευή. Όπως βλέπετε και στον υπότιτλο του πρωτοσέλιδου ήταν το «εβδομαδιαίο περιοδικό της πλάκας» και σχεδόν όλοι ξεκινούσαν την ανάγνωσή του από το τέλος.

Η «Οδός Τρέλας 13» ήταν… όλα τα λεφτά και φιλοξενούνταν πάντα στο οπισθόφυλλο του περιοδικού, ενώ οι εσωτερικές σελίδες ήταν ασπρόμαυρες με… ξεκαρδιστικές ιστορίες. Για την ακρίβεια μεταφράσεις από τα Αγγλικά περιοδικά Beano, Buster, ενώ δεν έλειπαν και αναδημοσιεύσεις από Ισπανικά κόμικς, όπως οι Zippy y Zappe. Η Βαβούρα «άγγιξε» τα 400 τεύχη και ανάμεσα στις ιστορίες που ξεχώριζαν ήταν και η  Τρίξι που εξαφανίζεται, ο βουλομάτης, ο φίτσουλας ο Πόνγκο ο Βρωμιάρης, ο άτυχος, Σουήνι, o υπερφυσικός μπεμπές, οι πλούσιοι,  τα αεριωθούμενα παπούτσια, ο χερούκλας και πολλές ακόμα…

«ΑΓΟΡΙ»

Το περιοδικό «Αγόρι» έχει περάσει πλέον στη σφαίρα του «θρύλου». Κατά γενική ομολογία μαζί με τον «Μπλεκ» αποτελούν τα πιο δημοφιλή περιοδικά της εποχής. Δεν νοείται να γαλουχήθηκες στα 80’s και να μην ξεφύλισσες το «Αγόρι».

Εκεί θα είδες τις πρώτες αφίσες των Iron Maiden, τα άρθρα του Γιάννη Κουτουβού, συναρπαστικά ποδοσφαιρικά κόμικς, ποδοσφαιρικές αφίσες και χαλκομανίες.

Εκεί διαβάσαμε και μία από τις πιο πιασάρικες ποδοσφαιρικές ιστορίες. Εκείνη του «Γκρεγκ του Κανονιέρη», ο οποίος από εξαιρετικά αδύναμος ποδοσφαιριστής γινόταν σταρ παγκόσμιας κλάσης όταν έτρωγε τα μαγικά χόρτα.

Πρωτοεκδόθηκε ως «Δυναμικό Αγόρι» στις 26 Ιουλίου 1975 μέχρι τον Μάιο του 1987 και εν συνεχεία έως τις αρχές της δεκαετίας του ’90 με τον τίτλο «Αγόρι».

Στο περιοδικό παρουσιάστηκαν σειρές κόμικς όπως τα «Ελ Ζαμπάτο», «Δικαστής Ντρεντ» και ο «Ρόι της Ρόβερς» που γνώρισαν μεγάλη επιτυχία.

Στο «Αγόρι» επίσης διάβαζες τα: «Τζόνυ Ρεντ», «Φρικιά», «Ο Πολεμιστής του Κομπιούτερ», «Σλέιν», «Τζακ ο Τίγρης», «Τζίμυ ο Κεραυνός», «Το 13ο Πάτωμα», «Νταν Ντέαρ (Νταν ο Τολμηρός), «Η Προσωπίδα του Κακου», «Ιβανοης», «Πέτρος ο Νεκροθάφτης».

«ΣΕΡΑΦΙΝΟ»

Ένα… ανθρωπόμορφο καγκουρό (αν και για κάποιους ήταν… ανθρωπόμορφος σκύλος) έμελλε να κερδίσει τις καρδιές των παιδιών (κυρίως) την δεκαετία του ’70. Ο Σεραφίνο ήταν δημιούργημα του Ιταλού σχεδιαστή Egidio Gherlizza (πιο γνωστός ως Τσιαμπίνο) και αποτελούσε έναν φτωχό, άστεγο και… πεινασμένο ήρωα, πλην όμως κι έναν καλόκαρδο (με την καλή έννοια) αλήτη.

Αν και υπήρχαν ιστορίες που έβγαζαν γέλιο, η γενική αίσθηση που άφηνε το εν λόγω περιοδικό ήταν μελαγχολική και στενάχωρη. Πάντα μοιραζόταν το φαγητό που έβρισκε με τους… υπόλοιπους φτωχούς φίλους του, ενώ ήταν χαρακτηριστική η αδυναμία του στα… κοτόπουλα. Οι περισσότερες σελίδες ήταν ασπρόμαυρες, ενώ οι περισσότερες ιστορίες είχαν ως meeting point τα χαρτόκουτα κάτω από τη γέφυρα όπου ήταν το «σπίτι» του Σεραφίνο. Το περιοδικό ήταν εβδομαδιαίο και κυκλοφορούσε κάθε Τετάρτη, ενώ στην Ελλάδα έμεινε μέχρι το 1992. Ουσιαστικά μέχρι τη στιγμή που… αποσύρθηκε ο δημιουργός του από την ενεργό δράση, έγραφε πολύ λιγότερες ιστορίες και τρία χρόνια αργότερα έφυγε από τη ζωή.

«ΓΚΟΛ»

H Ελληνικές Εκδόσεις ΕΠΕ κυκλοφόρησαν στη δεκαετία του ’80 το περιοδικό «Γκολ» με αμιγώς ποδοσφαιρικές ιστορίες.

Οι ποδοσφαιρόφιλοι της εποχής το στήριξαν απολαμβάνοντας τις πρωτότυπες ιστορίες του. Το πρώτο τεύχος το οποίο συνέπεσε παραμονές Eυρωμπάσκετ ’87 φιλοξενούσε συνέντευξη του «Ευρωκόουτς», Κώστα Πολίτη που δήλωνε πως στόχος της Εθνικής είναι η 5η θέση!

Το «Γκολ» μας λείπει, καθώς εκεί διαβάσαμε για σειρές κόμικς όπως ήταν «Ο Γρουσούζης», η «Ιστορία του Ιαν Ρας», για τον «Θρυλο- Βραζιλιάνος κυνηγό Αγκοστίνο Ντα Σίλβα», Το φτωχόπαιδο «Τουίστι», τον «Κιντ Κοξ», «οι 11 Φυλακισμένοι – Ταξιαρχία του Σαίνη», «Νίπερ» και «η βολίδα του Ρόι».

Δεν ξεχνάμε επίσης την συνέντευξη του Νίκου Αναστόπουλου που τότε αγωνιζόνταν στην Αβελίνο».

«ΠΟΠΑΫ»

Από τους πιο παλιούς ήρωες των παιδικών -και όχι μόνο- χρόνων. Ο Ποπάυ πήρε το όνομά του επειδή το ένα του μάτι ήταν κλειστό (Pop-eye) και συντρόφευε την πιτσιρικαρία στην Ελλάδα από τη δεκαετία του ’70 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’90 απαριθμώντας 1.114 τεύχη! Ο γνωστός και μη εξαιρετέος ναύτης ήταν φυσικά ο ήρωας του εν λόγω κόμικ, έχοντας ως σήμα… κατατεθέν τη δύναμη που έπαιρνε από το σπανάκι.

Στο πλευρό του είχε την αγαπημένη του Όλιβ, την οποία… ορέγονταν και ο μεγάλος του αντίπαλος, Μπρούτο. Έχοντας στο πλευρό του τη μητέρα του, την γριά μάγισσα! Από το κόμικ του Ποπάυ γνωρίσαμε και τον αχόρταγο Πόλντο που καταβρόχθιζε το ένα χάμπουργκερ μετά το άλλο (πάντα από… κέρασμα!) δίνοντας και το στίγμα για την… λαίλαπα των φαστ φουντ που θα ακολουθούσε. Φυσικά, ειδική αναφορά πρέπει να γίνει στον καλοκάγαθο γίγαντα Γκρισίνο, στον Ρεβυθούλη στη φυλή των σατανικών νάνων ονόματι ‘Μινγκς’, στον τηλεπαθητικό του σκύλο, τον Τζιπ, όπως επίσης και στους… γονείς του Ποπάυ. Σχεδιαστής του ήταν ο Αμερικανός Έλζι Κράισλερ Σίγκαρ και έκανε… ντεμπούτο το 1929 μέσα από τις σελίδες των εφημερίδων.

«ΤΙΡΑΜΟΛΑ»

Ο Τιραμόλα ήταν ένας χαρακτήρας κόμικ, ο οποίος είχε σώμα φτιαγμένο από καουτσούκ με αποτέλεσμα να εκτείνει τα μέλη του κατά το δοκούν!

Εξ ου και η φράση σε όποιον εντυπωσίαζε με τις δεξιότητες του: «Ο Τιραμόλα είσαι;». Έτσι μάλιστα αποκαλούσαν τον Νίκο Βαμβακούλα!

Επρόκειτο για ένα απλό σχέδιο, με μαύρες γραμμές για σώμα, οβάλ πρόσωπο, έναν κύλινδρο για μύτη και ημίψηλο καπέλο.

Τα κόμικς του Τιραμόλα κυκλοφόρησαν στην Ιταλία για αρκετά χρόνια και υπήρχαν στην αγορά μέχρι τη δεκαετία του ’80.

Στη δεκαετία του ’90 το κόμικ έγινε ξανά της μόδας και κυκλοφόρησε από άλλες εκδόσεις, με νέες ιστορίες και μοντέρνο σχέδιο, χωρίς όμως επιτυχία.

Στην Ελλάδα το περιοδικό πρωτοκυκλοφόρησε το 1970, από τον εκδοτικό οίκο Καμπανά. Στο περιοδικό εμφανίζονταν εκτός από τον Τιραμόλα και άλλοι ήρωες, όπως οι Πέπο και Κάρλο, ο λύκος Πουγκατσώφ, ο ινδιάνος Καριμπού και ο υπερήρωας Μίστερ Ματζέστικ.

«ΤΡΟΥΕΝΟ»

Μαζί με το Μπλεκ και το Αγόρι συμπλήρωνε την τριάδα των αγορίστικων περιοδικών που είχαν εφάμιλλη ύλη. Βέβαια υστερούσε σε σχέση με τα άλλα δύο (Μπλεκ, Αγόρι, Τρουένο η δική μου σειρά) ωστόσο περιείχε αυτοτελείς ιστορίες και δώρο μία αφίσα. Ο Τρουένο ήταν ο βασικός ήρωας του περιοδικού, ένας ιππότης στον ευρωπαϊκό μεσαίωνα έχοντας στο πλάι του, την Σίγκριντ, τον Κρίσπιν και τον Γολιάθ. Συνήθως ήταν εκείνος που κοσμούσε το εξώφυλλο, αν και μερικές φορές έμπαιναν «σφήνα» ποδοσφαιριστές, καλλιτέχνες ή κάποια άλλη ιστορία.

Από τις καλές ιστορίες ήταν ο Δικαστής Ντρεντ, ο Στρατιώτης Φάντασμα, ο Φτερωτός Τζάκσον, ο Υπερφυσικός Μπεμπές, ο Μεγάλος Ντετέκτιβ, ενώ πρωτοεμφανίστηκε στο Τρουένο και ο ποδοσφαιριστής Μπίλι Ντέην (πριν… μετακομίσει στο Γκολ) και τα μαγικά παπούτσια του Μπίλι. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1977 και σταμάτησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90.

«ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ & ΟΜΠΡΑΞ»

Το δημοφιλές περιοδικό Περιπέτεια φιλοξενούσε ιστορίες του Λοχαγού Μαρκ αλλά και του Όμπραξ σε διαστάσεις τσέπης. Οι περιπέτειες του Μαρκ εκδόθηκαν με ιδιαίτερη επιτυχία σε τρεις τουλάχιστον ευρωπαϊκές χώρες. Στην Ιταλία φυσικά («Il Commandante Mark») και στη Γαλλία («Captain S’ Wing») ως αυτόνομη έκδοση και στην Ελλάδα, αρχικά από τις εκδόσεις Φλεβοτόμου (Κάπτεν Σουίνγκ) και στη συνέχεια από τις εκδόσεις του Στ. Ανεμοδουρά στα έντυπα «Όμπραξ» (1971) και «Περιπέτεια» (1983).

Ο Μαρκ είναι ένας μελαχρινός και μυώδης αξιωματικός του στρατού των Αμερικανικών αποίκων που μάχονται για την ελευθερία. Το άντρο του βρίσκεται στη Λίμνη Οντάριο και είναι ένα φρούριο χτισμένο πάνω σε μικρή νησίδα, στο κέντρο της λίμνης.

Στον αγώνα του, πλαισιώνεται από δυο βασικούς συμπρωταγωνιστές, τον ινδιάνο Θλιμμένο Μπούφο και τον γενειοφόρο Μίστερ Μπλουφ, που τον συνδράμουν στις διάφορες περιπέτειες του.

Το στρατόπεδο των «Λύκων» προστατεύεται από το μικρό στόλο που έχει επικεφαλής τον πρώην πειρατή «Καπετάν-Γάντζο», ενώ η μνηστή του Λοχαγού Μαρκ ονομάζεται «Μπέτυ» και ζει στο φρούριο, μαγειρεύοντας νόστιμα πιάτα για τον αγαπημένο της και τους υπόλοιπους μαχητές.

Ουσιαστικά ο Μαρκ είναι ορφανός, καθώς ο πατέρας του, προσπαθώντας να τον σώσει από ένα ναυάγιο όταν ήταν μωρό, πνίγηκε και ο Μαρκ μεγάλωσε στα χέρια πατριού, που του δίδαξε γραφή, ανάγνωση και τον εκπαίδευσε στη χρήση όπλων, με συνέπεια να εξελιχθεί σε δεινό ξιφομάχο. Μετά το θάνατο και του πατριού του, ο Μαρκ εντάχθηκε στον αμερικανικό στρατό και έγινε ένας από τους ηγέτες των επαναστατών.

O «Όμπραξ» ήταν εβδομαδιαίο περιοδικό κόμικς που πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα στα μέσα του 1971 και η έκδοσή του διακόπηκε 4,5 χρόνια αργότερα.

Το 1983 μάλιστα επανέλαβε ουσιαστικά την έκδοση του περιοδικού με νέο εβδομαδιαίο τίτλο (σαν «Περιπέτεια» πλέον), του οποία η έκδοση συνεχίστηκε (τόσο με επταήμερη συχνότητα, όσο και υπό μορφή μηνιαίων τόμων) έως και τα τέλη της πρώτης δεκαετίας του 20ου αιώνα.

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στις ΗΠΑ, κοντά στα Μεξικανικά σύνορα, στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Αναφέρεται σε ένα δυναμικό κοκκινομάλη πιστολέρο, ο οποίος βρίσκεται σε συνεχείς μυστικές αποστολές εναντίον κάθε είδους εγκληματιών.

Χρησιμοποιεί εκπληκτικές μεταμφιέσεις, οι οποίες ξεγελούν εχθρούς και φίλους. Στο πλευρό του έχει δύο πιστούς συντρόφους, έναν αριστοκράτη χαρτοπαίκτη που ονομάζεται «Βαρώνος» και τον αιωνίως πεινασμένο και άξεστο «Φαγάνα».

«ΜΙΚΙ ΜΑΟΥΣ»

Δεν πρέπει να υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος σε όλον τον κόσμο που να μην έχει ξεφυλλίσει ένα «Μίκι Μάους» ή να μην ξέρει τι εστί… Μίκι Μάους. Ο πιο διάσημος χαρακτήρας που έκανε την εμφάνισή του τον Νοέμβριο του 1928 χάρη στη πένα του Ουόλτ Ντίσνεϊ. Το κόμικ ήρθε στην Ελλάδα την 1η Ιουλίου 1966 από τις εκδόσεις Τερζόπουλου και έμελλε να γνωρίσει τεράστια επιτυχία.

Η πρώτη του τιμή ήταν στις 3 δραχμές και περιείχε 52 σελίδες. Το Μίκι συντρόφευε μια ολόκληρη παρέα χαρακτήρων, όπως η Μίνι, ο Γκούφη, ο Πλούτο, ο Ντόναλντ, οι Χιούη-Λιούι-Ντιούι, η Κλάρα, ο Γκαστόνε, ο Θείος Σκρουτζ, ο Κύρος Γρανάζης, η Μάτζικα Ντε Σπελ, ο Μαύρος Πητ, ο Φέθρυ, οι Μουργόλυκοι, ο Ρόμπαξ και πολλοί ακόμα.

Στην Ελλάδα η συμπλήρωση των 2.000 γιορτάστηκε με διάφορες εκδηλώσεις, ενώ στα 40 χρόνια (30 Ιουνίου 2006), εκδόθηκε ένα ακόμη συλλεκτικό τεύχος, 548 σελίδων. Τον Σεπτέμβριο του 2013 κυκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος, ενώ τον Ιούνιο του 2014 έγινε η επανακυκλοφορία με την τιμή του σήμερα να βρίσκεται στο 1,90€.

«ΠΙΝΟΚΙΟ»

Το εβδομαδιαίο εικονογραφημένο περιοδικό «Πινόκιο» περιελάμβανε ιστορίες του γνωστού ήρωα που η μύτη του μεγαλώνει όταν λέει ψέματα. Το περιοδικό γνώρισε 4 εκδοτικές περιόδους ξεκινώντας από το 1975, ενώ οι 2 τελευταίες (91′ και 04′) είναι τετράχρωμες. Μια εναλλακτική εκδοτική προσπάθεια που είχε πολλούς υποστηρικτές.

«ΣΟΥΠΕΡ ΜΙΚΙ»

Το «Σούπερ Μίκι» σε αντίθεση με το «Μίκι Μάους» κυκλοφορούσε σε μεγάλο μέγεθος με τις ιστορίες του να αφορούν στον Μίκι Μάους, τον Ντόναλντ Ντακ, τον Σκρουτζ και τους Μουργολύκους. Στο «Σούπερ Μίκι» μπορούσες να βρεις σπαζοκεφαλιές, παιχνίδια γνώσεων, quiz, Sudoku, διαγωνισμούς και κρυπτόλεξα.

«ΣΟΥΠΕΡ ΜΠΟΫ»

Από τα λιγότερο γνωστά περιοδικά της δεκαετίας του ’80. Για την ακρίβεια κυκλοφόρησαν 88 τεύχη από το 1983 μέχρι και το 1985. Συνήθως στο εξώφυλλο υπήρχαν ιστορίες με αυτοκίνητα, ενώ μεγάλο μερίδιο έκλεβαν οι Ντιουκς και το Star Wars. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρχε ιστορία «η επιστροφή του Τζεντάι» (ναι, ‘των Τζεντάι’ είναι το σωστό, αλλά μέσα στις σελίδες έτσι το έγραφαν) ενώ από τις must ιστορίες ήταν «οι Κάσερς», τα… πρωτοεμφανιζόμενα στην Ελλάδα «Στρουμφάκια», όπως και «οι Οδοστρωτήρες». Οι αφίσες φιλοξενούσαν περισσότερο μηχανοκίνητα, ενώ είχε επανακυκλοφορήσει ως δώρο μαζί με το Μπλεκ στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε τη κυκλοφορία και πολλών ακόμα περιοδικών, όπως τα Κλασσικά, το Κόμιξ, τον Μικρό Σερίφη, το Αλμανάκο, τον Σούπερμαν, τον Σπάιντερμαν, τον Μπόζο, την Πάτι, τον Φελίξ, το σατιρικό MAD, το Πεπίτο, το Βαβέλ, τους Τομ και Τζέρι, την Μικρή Λουλού, τον Ζαγκόρ, τον Κόναν και πολλά ακόμα…

ΥΓ: Για να σας προλάβουμε: Επίτηδες δεν έχουμε συμπεριλάβει τον Ερικ Καστέλ, τον Λούκι Λουκ, τον Αστερίξ, το Storm που ήταν κλασσικότατα κόμικς της εποχής. Απλά η επιλογή έγινε για τα εικονογραφημένα τσέπης (όπως τα αποκαλούσαν) ενώ οι εκδόσεις των συγκεκριμένων ήταν αρκετά μεγάλες!

Γιάννης Γεωργόπουλος, Γιώργος Κούβαρης

www.gazzetta.gr