Σε νέα φάση στασιμότητας και μάλιστα στην πιο κρίσιμη μπαίνει ξανά η διαπραγμάτευση για τη δεύτερη αξιολόγηση ξυπνώντας ξανά τον εφιάλτη της απειλής της χρεοκοπίας και του Grexit που γεννήθηκε δύο χρόνια πριν, το καλοκαίρι του 2015.
Η απόφαση της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ που συνεδρίασε εκτάκτως χθες ήταν σαφής στο ότι το κόμμα που αποτελεί τον κορμό του κυβερνητικού συνασπισμού αρνείται να υποχωρήσει στα εργασιακά, την ανασκολόπιση που επιχειρείται και το βαθύ μαχαίρι στις συντάξεις από το 2019 ρίχνοντας την ευθύνη στη Γερμανία και το ΔΝΤ και την αδιάλλακτη στάση τους.
Αν δεν αλλάξει κάτι τις επόμενες μέρες θα πρέπει να αναμένουμε τις αντιδράσεις και του Ταμείου και του Βερολίνου στη νέα στάση που φαίνεται να υιοθετεί η Κυβέρνηση της Αθήνας.
Στο μεταξύ, βέβαια, ο στόχος έστω και για προκαταρκτική συμφωνία μέχρι και το άτυπο Eurogroup της Παρασκευής θα πρέπει να θεωρείται οριστικά χαμένος.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, περιμένει τη δήλωση αποδοχής του συνόλου των μέτρων πριν ακολουθήσει τους υπόλοιπους δανειστές στην Αθήνα για το κλείσιμο της τεχνικής συμφωνίας.
Οι δανειστές ζητούν από την Αθήνα να αποδεχθεί τους όρους που θέτουν στα εργασιακά: απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων χωρίς διαβούλευση και έγκριση από τον εκάστοτε υπουργό, αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου και επαναφορά του επαχθούς μέτρου της ανταπεργίας.
Ακόμα, ζητούν την πώληση σε ιδιώτες μονάδων της ΔΕΗ που παράγουν το 40% του ηλεκτρικού ρεύματος που αποδίδει η επιχείρηση στη δημόσια κατανάλωση και μαζί την ιδιωτικοποίηση του 17% της εταιρίας με στόχο τη απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Η χθεσινή ενημέρωση του υπουργού Οικονομικών, κ. Ευκλείδη Τσακαλώτου και της υπουργού Εργασίας, κ. Εφης Αχτσιόγλου προς τα μέλη της Πολιτικής Γραματείας άναψε τα αίματα.
Οι δύο υπουργοί παραδέχθηκαν πως στην αρχή της προηγούμενης εβδομάδας η συμφωνία ήταν λίγα βήματα πριν από την ολοκλήρωση μέχρι που η Γερμανία και το ΔΝΤ επανήλθαν ζητώντας ακόμη σκληρότερα μέτρα.
Νέο θρίλερ
Το κόστος για την οικονομία από την νέα εμπλοκή που διαφαίνεται στο ελληνικό πρόγραμμα είναι δύσκολο ακόμη να υπολογιστεί.
Αν δεν υπάρξει κάποια πρωτοβουλία επαναπροσέγγισης από την ΕΕ το αμέσως επόμενο διάστημα το παιχνίδι έχει χαθεί.
Η διάθεση για συζήτηση της ελάφρυνσης του χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων θα χαθεί, κυρίως, από τις χώρες που αντιδρούσαν από την αρχή στο θέμα, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία.
Στις πιο άμεσες συνέπειες θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και το γεγονός ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αρχίσει να μαζεύει χρήματα από τα έσοδα για να πληρώνει τις υποχρεώσεις του χρέους της, οι οποίες κορυφώνονται τον Ιούλιο που θα πρέπει να πληρωθούν περίπου 7,4 δισ. ευρώ.
Τούτο με προφανές το κόστος για την πραγματική οικονομία.
Επίσης, ακόμη και αν η τεχνική συμφωνία κλείσει μέσα στον Μάιο ή τον Ιούνιο, η οικονομία θα έχει χάσει το πρώτο εξάμηνο του χρόνου και ο στόχος για τον ρυθμό ανάπτυξης θα αναθεωρηθεί σημαντικά.
Ωστόσο, ακόμα πιο σημαντικό, είναι ότι οι τράπεζες λόγω του ρυθμού αύξησης των κόκκινων δανείων και της εκροής καταθέσεων θα βρεθούν να χρειάζονται ξανά νέα κεφάλαια ενεργοποιώντας την οδηγία για διάσωση εκ των έσω (Bail in) που καταλήγει σε κούρεμα καταθέσεων.
