Η ετυμολογία  της  λέξης  ακμή  είναι  η  περίοδος κατά την οποία ακμάζει (φτάνει στο ανώτερο και ακραίο σημείο της ανάπτυξής του) ένας πολιτισμός, ένας τομέας της ανθρώπινης δραστηριότητας ή κάποιο άτομο.

Από  αυτή  τη λέξη  πήρε  το  όνομά  της  μια  πάθηση  του  δέρματος,  η  οποία  εμφανίζεται κυρίως κατά τη διάρκεια της ενηλικίωσης. Αυτό είναι σχετικό, επειδή η  ακμή  μπορεί  να  επηρεάσει τον  άνθρωπο, από  τη  νηπιακή  μέχρι  και  την  ώριμη  ενήλικη  ηλικία. Υπολογίζεται ότι 5% επηρεάζει κατά 5% τους άνω των  45 ετών. Η ψυχολογική  επιβάρυνση της νόσου είναι σημαντική, ανεξάρτητα από  τη  βαρύτητά της. Η κυστική  μορφή της ακμής,  μπορεί να γίνει πολύ επώδυνη καθώς και να αφήσει δύσμορφες  ουλές.

Η  ακμή αποτελεί συνύπαρξη  διαφόρων παραγόντων οι οποίοι είναι:

Πάχυνση κεράτινης στιβάδας και δημιουργία φαγεσώρων
Αύξηση έκκρισης σμήγματος
Αύξηση του προπιονικού βακτηρίου  της ακμής
Και φλεγμονή γύρω από το σμηγματογόνο αδένα.
Στην εμφάνιση ακμής «βοηθούν» επίσης και άλλα αίτια όπως:

Ορμονικά
Κατακράτηση υγρών
Άγχος
Διατροφή
Εξωγενή
Ιατρογενή
Εποχικά
Οι  τύποι ακμής εμφανίζονται με τη διεθνή τους ονομασία:
– Αcne  vulgaris – η πιο κοινή  μορφή που εκτείνεται από την παρουσία φαγεσώρων και  φλύκταινων, μέχρι την παρουσία κυστών με απότερη παρουσία ουλών ατροφικών και υπερτροφικών
-Αcne  excoriee. Είναι προκλητές βλάβες που ο ασθενής αποδίδει σε ακμή για να τις  προκαλεί
– Ιnfantile acne – σε παιδιά  μέχρι και τα 5 έτη
– Αcne conglobate/fulminans. Είναι η πιο σοβαρή μορφή ακμής που εμφανίζεται σε νεαρά  αγόρια, φλύκταινων και οιδήματος, πυρετού και πόνου στις αρθρώσεις.
Η  αντιμετώπιση της ακμής στις μέρες μας, έχει ξεπεράσει την παλαιά θεώρηση του «θα  μεγαλώσεις και θα περάσει».
Η  ψυχολογική επιβάρυνση του ασθενούς και πώς θα επιβαρυνθεί λιγότερο, αποτελεί   προτεραιότητα. Ο διεθνής δείκτης DLQI ( dermatology life quality  index ) προσδιορίζεται  από  ερωτηματολόγιο για την επιβάρυνση του ασθενούς από την ακμή, ανεξαρτήτως της βαρύτητάς της.

Στη φαρέτρα των δερματολόγων για την αντιμετώπιση κάθε μορφής ακμής, αλλά και για τη θεραπεία κάθε ασθενούς ξεχωριστά, με εμπειρία και υπευθυνότητα υπάρχουν πολλά: Καθαριστικά  με  κερατολυτική και  σμηγματορρυθμιστική  δράση, τοπικά σκευάσματα με  ποικιλία δραστικών συστατικών και συστηματικές θεραπείες, όπως ορμονικοί παράγοντες, από το στόμα αντιβιωτικά και από το στόμα.

Δεν  πρέπει κάποιος να αφήνει το πρόβλημα της ακμής σε μη ειδικούς, διότι η κατάληξη  μπορεί να είναι καταστροφική. Και να θυμόμαστε πως δεν υπάρχει η  νόσος,  αλλά υπάρχει  ο ασθενής και είναι η προτεραιότητα του κάθε ιατρού δερματολόγου – αφροδισιολόγου.