Αεροσκάφη που εξαφανίστηκαν ή έπεσαν χωρίς αιτία και μέχρι σήμερα παραμένουν από τα μεγαλύτερα μυστήρια συγκέντρωσε και παρουσιάζει το Sputnik.
Άγνωστη παραμένει μέχρι και σήμερα η μοίρα 42 ανθρώπων που επέβαιναν σε αεροσκάφος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ. Έχουν περάσει 65 χρόνια από την εξαφάνιση του Lockheed R7V-1 Super Constellation που πετούσε πάνω από τον Ατλαντικό.
Για πάνω από μία εβδομάδα, τα σωστικά συνεργεία, το Λιμενικό και όλες οι αρμόδιες αρχές αναζητούσαν τα συντρίμμια και τους επιβάτες. Μέσα στο αεροπλάνο υπήρχαν 111 σωσίβια και πέντε σωστικές λέμβοι. Δεν βρέθηκε τίποτα.
Το Sputnik συγκέντρωσε και παρουσιάζει κάποιες από τις πιο μυστηριώδεις εξαφανίσεις πολεμικών αεροσκαφών.
Η «Πτήση 19» που εξαφανίστηκε στο Τρίγωνο των Βερμούδων
Το απόγευμα της 5ης Δεκεμβρίου του 1945, πέντε βομβαρδιστικά αεροσκάφη του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, τύπου ΤΒΜ Avenger, με συνολικό πλήρωμα των 14 ατόμων, απογειώθηκαν από τη ναυτική βάση του Φορτ Λόντερντεϊλ (Fort Lauderdale) στην Πολιτεία Φλόριντα. Οι καιρικές συνθήκες ήταν άριστες για να πραγματοποιηθεί η εκπαιδευτική πτήση ρουτίνας, διάρκειας περίπου δύο ωρών. Επικεφαλής του σμήνους ήταν ο υποπλοίαρχος Τσαρλς Τέιλορ, ένας πιλότος με 2.500 ώρες πτήσης και εμπειρία στα μέτωπα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Η αποστολή με τον κωδικό «Πτήση 19», όπως ήταν η επίσημη ονομασία της, περιλάμβανε ασκήσεις περιπολίας και βομβαρδισμού σε μια διαδρομή, που σχεδόν συμπίπτει με την περιοχή που αργότερα ονομάστηκε το «Τρίγωνο των Βερμούδων» (Μαϊάμι - Πουέρτο Ρίκο - Μπαχάμες).
Όλα πήγαιναν σύμφωνα με τον προγραμματισμό μέχρι τις 15:45, όταν ο υποπλοίαρχος Ρόμπερτ Κοξ, από ένα άλλο σμήνος με παρόμοια αποστολή, άκουσε από τη συχνότητα ότι η «Πτήση 19» αντιμετώπιζε κάποιο πρόβλημα. Ο Τέιλορ τον πληροφόρησε ότι και οι δύο πυξίδες του ήταν εκτός λειτουργίας και για αυτό είχε θέμα με τον προσανατολισμό.
«Ψάχνω να βρω το αεροδρόμιο και δεν μπορώ» ακούστηκε να λέει.
Στις 18:20 ο Κοξ άκουσε για τελευταία φορά τον Τέιλορ να λέει:
«Δεν έχουμε καύσιμα. Πέφτουμε.»
Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ οργάνωσε σχεδόν αμέσως μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, που κράτησε έως τις 10 Δεκεμβρίου.
Πάνω από 300 αεροσκάφη του Πολεμικού Ναυτικού και 21 πλοία συμμετείχαν σε αυτήν. «Χτένισαν» στην κυριολεξία πάνω από 250.000 τετραγωνικά μίλια, χωρίς το παραμικρό αποτέλεσμα.
Και τα πέντε αεροπλάνα είχαν εξαφανισθεί από προσώπου γης. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ένα περιπολικό υδροπλάνο τύπου PBM-5 Martin Mariner, με πλήρωμα 13 ατόμων, απογειώθηκε σε αναζήτηση της «Πτήσης 19»και χάθηκε λίγα λεπτά αργότερα. Δεν είχε βρεθεί απολύτως τίποτα, μέχρι το 1991 όταν μία ομάδα κυνηγών θησαυρού εντόπισαν τα «Avenger» κοντά στο Φορτ Λόντερντεϊλ.
Σύμφωνα, πάντως, με το επίσημο πόρισμα του τμήματος ερευνών του Πολεμικού Ναυτικού, που αριθμούσε 500 σελίδες, οι ευθύνες βάρυναν τον επικεφαλής της «Πτήσης 19» υποπλοίαρχο Τέιλορ, ο οποίος έχασε τον προσανατολισμό του, με συνέπεια όλο το σμήνος να καταλήξει στα νερά του Ατλαντικού Ωκεανού λόγω έλλειψης καυσίμων.
Υπήρξαν όμως και αρκετά άλλα σενάρια, συμπεριλαμβανομένου του μεταφυσικού. Ωστόσο, αυτές οι θεωρίες δεν έχουν λάβει ποτέ κάποια επίσημη επιβεβαίωση. Αυτό το περιστατικό μπήκε στην ιστορία της αεροπορίας ως η πιο μυστήρια αεροπορική εξαφάνιση. Αργότερα, τον Απρίλιο του 1962 άρχισε να δημιουργείται ο θρύλος για το «Τρίγωνο των Βερμούδων», στη μέση του οποίου εξαφανίστηκαν τα αεροπλάνα.
Χαμένες πυρηνικές βόμβες στη Μεσόγειο
Στις 10 Μαρτίου του 1956, ένα βομβαρδιστικό αεροπλάνο της Αεροπορίας τις ΗΠΑ τύπου Β-47 Stratojet με δύο πυρηνικές βόμβες εξαφανίστηκε χωρίς ίχνος.
Εκείνη την ημέρα από την αεροπορική βάση Μακ-Ντιλ της Φλόριντας απογειώθηκαν τέσσερα αεροπλάνα με κατεύθυνση τη βάση Μπεν-Γκερίρ στο Μαρόκο. Το σμήνος διέσχισε επιτυχώς τον Ατλαντικό Ωκεανό και ανεφοδιάστηκε στον αέρα. Ένας δεύτερος ανεφοδιασμός ήταν προγραμματισμένος να γίνει πάνω από τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Οι καιρικές συνθήκες ήταν αρκετά δύσκολες για πτήση με βαριά σύννεφα να επιβαρύνουν την κατάσταση. Όταν κάποια στιγμή ανακτήθηκε το κανονικό επίπεδο ορατότητας, ανακαλύφτηκε ότι έλειπε ένα αεροσκάφος με τα τρία μέλη του πληρώματος.
Οι ομάδες αναζήτησης και διάσωσης στάλθηκαν με βάση τις τελευταίες γνωστές συντεταγμένες του αεροσκάφους. Οι στρατιώτες της Γαλλίας και του Μαρόκου συμμετείχαν στην επιχείρηση διάσωσης στην περιοχή. Τα πλοία του Βασιλικό Ναυτικό του Ηνωμένου Βασιλείου έφτασαν επίσης στην περιοχή. Ωστόσο, δεν βρήκαν τίποτα.
Λάμψη στον ουρανό
Τη νύχτα της 16ης Μαρτίου του 1962 εξαφανίστηκε το αεροσκάφος της Αεροπορίας των ΗΠΑ τύπου Lockheed L-1049 Super Constellation.
Το αεροπλάνο μετέφερε 96 στρατιώτες από την Καλιφόρνια στο Βιετνάμ. Στο ενδιάμεσο της πτήσης, το αεροπλάνο προσγειώθηκε για ανεφοδιασμό στο νησί Γκουάμ απ’ όπου απογειώθηκε, με προορισμό τις Φιλιππίνες.
Παρότι οι καιρικές συνθήκες ήταν εξαιρετικές και ο πιλότος δεν είχε αναφέρει κάποιο πρόβλημα, το αεροπλάνο εξαφανίστηκε πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό μία ώρα πριν την προγραμματισμένη προσγείωσή του στην αεροπορική βάση Κλαρκ τις Φιλιππίνες.
Πάνω από χίλια άτομα, δεκάδες πλοία και αεροσκάφη συμμετείχαν στην επιχείρηση αναζήτησης χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τις εκθέσεις της επιτροπής, «δεν ήταν δυνατόν να βρεθεί η αιτία της εξαφάνισης του αεροσκάφους λόγω της έλλειψης υλικών αποδεικτικών στοιχείων».
Το αεροπλάνο δεν είχε καμία βλάβη, οι καιρικές συνθήκες ήταν ιδανικές, δεν υπήρχαν κάποιες αναφορές από το πλήρωμα του L-1049 για τυχόν καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Η μόνη ένδειξη ήταν η μαρτυρία του πληρώματος του δεξαμενόπλοιου «Lenzen», το οποίο ήταν στην ίδια περίπου περιοχή εκείνη την ώρα. Οι ναυτικοί είπαν ότι είδαν στον ουρανό μια λάμψη, η οποία έμοιαζε με μια έκρηξη.
Οι αναζητήσεις στην περιοχή δεν είχαν κάποια αποτελέσματα. Έντεκα μέλη του πληρώματος και 96 επιβάτες κηρύχτηκαν πεσόντες. Θεωρείται τη μεγαλύτερη εξαφάνιση αεροπλάνου στον 20ο αιώνα σχετικά με τον αριθμό των ανθρώπων που ήταν μέσα.
Χαμένος ταξίαρχος
Στις 23 Μαρτίου του 1951, ένα από τα μεγαλύτερα αμερικανικό αεροπλάνα μεταφοράς τύπου Douglas C-124 εξαφανίστηκε από το σύστημα ραντάρ. Το αεροπλάνο μετέφερε 44 στρατιώτες από το αεροδρόμιο Ρόσγουελ στο Νέο Μεξικό έως τη αεροπορική βάση στο Μιλντενχόλ του Ηνωμένου Βασιλείου. Μεταξύ των επιβατών ήταν ο ταξίαρχος της Αεροπορίας, Πωλ Τόμας Κούλεν (Paul Thomas Cullen), ο οποίος κατευθυνόταν στην Αγγλία με τους υφισταμένους του για να δημιουργήσει εκεί την 7η Μονάδα της Πολεμικής Αεροπορίας.
Το αεροπλάνο βρισκόταν πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, 1.500 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Ιρλανδίας, όταν ο ασυρματιστής είχε μεταδώσει ένα σήμα κινδύνου λόγω της φωτιάς που ξεκίνησε στο φορτίο. Το πλήρωμα προσθαλάσσωσε το αεροπλάνο στο νερό, όλοι οι επιβάτες μεταφέρθηκαν σε πέντε σωσίβιες σχεδίες.
Ένα βομβαρδιστικό αεροπλάνο τύπου Β-29 μεγάλης εμβέλειας έφυγε από την Αγγλία για να προσφέρει βοήθεια. Το πλήρωμα είδε τις σχεδίες ενώ πετούσε από πάνω μέχρι να τέλειωσε το καύσιμο και στη συνέχεια επέστρεψε στη βάση.
Από τότε ξεκίνησαν τα ανεξήγητα γεγονότα. Τα πλοία διάσωσης και τα αεροσκάφη έφτασαν στην περιοχή προσθαλάσσωσης μόνο μετά από 19 ώρες, στις 25 Μαρτίου.
Δεν βρήκαν ούτε το αεροπλάνο ούτε τις σωσίβιες σχεδίες. Χτένισαν χιλιάδες τετραγωνικά μίλια θάλασσας και επέστρεψαν στη βάση χωρίς να καταφέρουν να βρουν οποιαδήποτε στοιχεία ή να δώσουν κάποια ικανοποιητική λογική εξήγηση για την τύχη και τις συνθήκες εξαφάνισης του αεροπλάνου, του πληρώματος και των επιβατών.
Εκείνη την εποχή μιλούσαν ακόμα και για το «χέρι του Κρεμλίνου» να εμπλέκεται στην υπόθεση, τη δήθεν απαγωγή των αμερικανικών στρατευμάτων από σοβιετικά πλοία, λόγω της υψηλής αξίας του ταξίαρχου Κούλεν για μυστικές υπηρεσίες. Ωστόσο, αυτό ποτέ δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Ένας χρόνος αναζήτησης
Δεν εξαφανιζόταν χωρίς να αφήνουν ίχνος μόνο τα αμερικανικά πολεμικά αεροπλάνα. Στις 12 Αυγούστου του 1937, ένα βομβαρδιστικό αεροπλάνο μεγάλης εμβέλειας της Σοβιετικής Ένωσης τύπου DB-A με τον αριθμό N-209 απογειώθηκε από ένα αεροδρόμιο της Μόσχας και κατευθύνθηκε προς το Αρχάγγελσκ.
Το πλήρωμα υπό την ηγεσία του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης Σιγκιζμούντ Λεβανέβσκι είχε μια υπερανταρκτική πτήση προς την πόλη της Φέρμπανκς στην Αλάσκα.
Κρίνοντας από τα πρώτα ραδιογράμματα τα πράγματα πήγαν καλά. Στις 14 Αυγούστου, ο Λεβανέβσκι όμως δήλωσε ότι πετούσε «με ισχυρό αέρα και πυκνά σύννεφα, τα παράθυρα της καμπίνας καλύπτονταν από παγετό και ένας από τους κινητήρες είχε βλάβη». Το αεροπλάνο βρισκόταν στην Αλάσκα. Μετά από αυτό το μήνυμα, η επικοινωνία με το DB-A διακόπηκε.
Για περίπου ένα χρόνο, πιλότοι από τη Σοβιετική Ένωση, τον Καναδά και τις ΗΠΑ αναζητούσαν το αεροπλάνο του Λεβανέβσκι. Ωστόσο, δεν βρέθηκαν ούτε σωροί, ούτε συντρίμμια του αεροσκάφους.
Υπήρχαν διαφορετικές ερμηνείες του συμβάντος. Σύμφωνα με την μια, το πλήρωμα έκανε έκτακτη προσγείωση στα όρη Έντικοτ στην Αλάσκα.
Αμερικανοί πιλότοι εξέτασαν προσεκτικά την περιοχή, χωρίς όμως κάποια αποτελέσματα. Ίσως το βομβαρδιστικό αεροπλάνο προσγειώθηκε σε ένα κομμάτι πάγου και μεταφέρθηκε στον Ατλαντικό Ωκεανό. Οι Εσκιμώοι φαίνεται ότι είδαν πως ένα αεροπλάνο έπεφτε στο νερό κοντά στο νησί της Θέτις του Καναδά. Αναζητήσεις στην περιοχής και πάλι δεν είχαν κάποια αποτελέσματα. Οι πιλότοι επίσημα ήταν αναγνωρισμένοι πεσόντες.
Πηγή:
