Τα 7 Θαύματα του Αρχαίου Κόσμου αποτελούν ίσως τα πιο εντυπωσιακά σύμβολα της ανθρώπινης δημιουργικότητας και φαντασίας. Πρόκειται για επτά εξαιρετικά έργα αρχιτεκτονικής και μηχανικής, που κατασκευάστηκαν στην περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής κατά τη διάρκεια των αρχαίων χρόνων. Πώς όμως «χάθηκαν» στον χρόνο τα 6 από αυτά και ποιο είναι το μόνο που παραμένει;

Κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας

Γενικά πιστεύεται ότι οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας χτίστηκαν το 600 π.Χ.από τον βασιλιά Ναβουχοδονόσορα Β’ για τη γυναίκα του. Λέγεται πως καταστράφηκαν από σεισμό το 226 π.Χ. Κάποιες έρευνες προτείνουν ότι ήταν μια εκτενής σειρά κήπων σε ταράτσες. Μια άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι οι κήποι ήταν χτισμένοι στους τοίχους του βασιλικού παλατιού., σύμφωνα με το  και τον Γιάννη Ψύλλια

Αν και γίνονται πολλές λεπτομερείς αφηγήσεις και ποιητικές περιγραφές των κήπων σε έργα της αρχαιότητας, υπάρχουν αρκετές αμφιβολίες για το κατά πόσο υπήρξαν πραγματικά, καθώς εγείρονται ερωτήματα για το πώς μια τόσο πλούσια βλάστηση θα μπορούσε να επιβιώσει στην ξηρασία της ερήμου.

Τα ευρήματα πρόσφατων ανασκαφών που υποστηρίζουν την ύπαρξη των κήπων παρουσιάζουν τη χρήση ενός περίπλοκου συστήματος άρδευσης, με τη βοήθεια ενός υπόγειου πηγαδιού και μιας αντλίας που χρησιμοποιούνταν για την άντληση του νερού.

Ναός της Αρτέμιδος

Ο μεγάλος ναός της Αρτέμιδος χτίστηκε από τον Κροίσο, βασιλιά της Λυδίας, περίπου το 550 π.Χ. στην Έφεσο και ξαναχτίστηκε αφού πυρπολήθηκε από έναν παράφρονα ονόματι Ηρόστρατο το 356 π.Χ. Το Αρτεμίσιο ήταν διάσημο όχι μόνο για το τεράστιο μέγεθός του -περίπου 110 επί 55 μέτρα- αλλά και για τα υπέροχα έργα τέχνης που το διακοσμούσαν.

Μάλιστα μέσα στον ναό βρισκόταν ένα άγαλμα της θεάς Αρτέμιδος που ήταν φτιαγμένο από χρυσό, έβενο, ασήμι και μαύρη πέτρα. Σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια , ο ναός καταστράφηκε από εισβολείς Γότθους το 262 μ.Χ. και δεν ξαναχτίστηκε ποτέ.

Άγαλμα του Ολυμπίου Διός

Το εντυπωσιακό άγαλμα που ήταν ένα από τα δύο αριστουργήματα του Έλληνα γλύπτη Φειδία (το άλλο ήταν το άγαλμα της Αθηνάς στον Παρθενώνα), τοποθετήθηκε στον τεράστιο Ναό του Δία στην Ολυμπία. Το ύψος αυτού του θαύματος της αρχαιότητας έφτανε σχεδόν τα 12 μέτρα και ήταν επενδυμένο με χρυσό και ελεφαντόδοντο. Απεικόνιζε τον θεό καθισμένο σε έναν περίτεχνο θρόνο από ξύλο κέδρου, διακοσμημένο με έβενο, ελεφαντόδοντο, χρυσό και πολύτιμους λίθους. Στο εκτεταμένο δεξί του χέρι βρισκόταν ένα άγαλμα της Νίκης, και στο αριστερό του κρατούσε σκήπτρο πάνω στο οποίο ήταν καθισμένος ένας αετός.

Η εγκυκλοπαίδεια Britannica αναφέρει πως η ανακάλυψη, τη δεκαετία του 1950, του εργαστηρίου του Φειδία στην Ολυμπία επιβεβαίωσε ότι το άγαλμα χρονολογείται γύρω στο 430 π.Χ. 

Το 426 μ.Χ., ο ναός καταστράφηκε από φωτιά στην οποία πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι χάθηκε και το άγαλμα. Ωστόσο, άλλοι πιστεύουν ότι το άγαλμα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου καταστράφηκε περίπου 50 χρόνια αργότερα.

Μαυσωλείο στην Αλικαρνασσό

Το Μαυσωλείο στην Αλικαρνασσό χτίστηκε το 352 π.Χ. Το μνημείο κατασκευάστηκε ως τάφος για τον Μαύσωλο, έναν κυβερνήτη της Περσικής Αυτοκρατορίας. Χωρίς να λογαριάσει τα έξοδα, η χήρα και αδερφή του, Άρτεμις, ανέθεσε σε γνωστούς Έλληνες αρχιτέκτονες και καλλιτέχνες να σχεδιάσουν τον τάφο και τα γλυπτά ανάγλυφα για τις τέσσερις πλευρές του κτιρίου.

Το μνημείο επιβίωσε για 17 αιώνες, ώσπου τελικά καταστράφηκε από μια σειρά σεισμών το 1404 μ.Χ. Ωστόσο, ο εντυπωσιακός τάφος ήταν τόσο διάσημος που, σύμφωνα με το Πανεπιστήμιο Albany της Νέας Υόρκης, το όνομα του Μαύσωλου έγινε η ρίζα της λέξης που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τους μεγάλους τάφους σε πολλές γλώσσες, π.χ. μαυσωλείο.

Κολοσσός της Ρόδου

Το 294 π.Χ. οι κάτοικοι του νησιού της Ρόδου άρχισαν να χτίζουν ένα κολοσσιαίο άγαλμα του θεού Ήλιου, καθώς πίστευαν ότι χάρη στις ευλογίες του κατάφεραν να αντέξουν μια μακρά πολιορκία στο νησί και να βγουν νικητές.

Ο Κολοσσός κατασκευάστηκε από χαλκό που ήταν ενισχυμένος με σίδηρο. Αν και συχνά απεικονίζεται να στέκεται με τα πόδια ανοιχτά πάνω από το λιμάνι του Μανδρακίου, αυτό πλέον θεωρείται τεχνικά αδύνατο· επομένως, πιθανότατα βρισκόταν δίπλα στο λιμάνι.

Το άγαλμα κατέρρευσε από σεισμό το 226 π.Χ. Ο χρησμός των Δελφών υπέδειξε ότι έπεσε, επειδή οι Ρόδιοι είχαν προσβάλει τον Ήλιο, και έτσι αποφάσισαν να μην το ξαναχτίσουν.

Το άγαλμα παρέμεινε στο έδαφος μέχρι το 654 μ.Χ. και, ακόμα και κατεστραμμένο, ήταν τόσο εντυπωσιακό που πολλοί ταξίδευαν για να το δουν.

Φάρος της Αλεξάνδρειας

Χτισμένος από τον Σώστρατο τον Κνίδιο, πιθανώς για τον Πτολεμαίο Α’ Σωτήρα, ο φάρος ολοκληρώθηκε σύμφωνα με την εγκυκλοπαίδεια Britannica κατά τη διάρκεια της βασιλείας του γιου του Σωτήρα, Πτολεμαίου Β’ της Αιγύπτου, γύρω στο 280 π.Χ.

Βρισκόταν στο νησί Φάρος, στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας, και λέγεται ότι είχε ύψος πάνω από 110 μέτρα. Ήταν κατασκευασμένος σε τρία επίπεδα, όλα με κλίση προς τα μέσα. Η βάση του ήταν τετράγωνη, το μεσαίο τμήμα οκταγωνικό και η κορυφή κυλινδρική.

Στο εσωτερικό του υπήρχε μια ράμπα και ένα «ανυψωτικό» σύστημα (παρόμοιο με ανελκυστήρα), που επέτρεπε τη μεταφορά ξύλων στη φωτιά που έκαιγε τη νύχτα.

Στην ανοιχτή κορυφή του φάρου υπήρχε ένας μεγάλος κυρτός καθρέφτης, ο οποίος αντανακλούσε το ηλιακό φως την ημέρα και το φως της φωτιάς τη νύχτα. Η πιο πιθανή αιτία καταστροφής του θεωρείται μια σειρά από 22 σεισμούς μεταξύ του 320 μ.Χ. και του 1323 μ.Χ., που οδήγησαν στην κατάρρευση και εγκατάλειψή του.

Ο Φάρος της Αλεξάνδρειας ήταν τόσο διάσημος στην αρχαιότητα, που το όνομα του νησιού όπου βρισκόταν, «Φάρος», έγινε η ρίζα της λέξης σε πολλές γλώσσες, όπως τα ελληνικά και γαλλικά. 

Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας

Η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας χτίστηκε το 2570 π.Χ. και εξακολουθεί να στέκεται μέχρι σήμερα. Πιστεύεται ότι χρειάστηκαν 20 χρόνια και έως και 100.000 εργάτες για την ολοκλήρωση του κολοσσιαίου έργου, που χτίστηκε ως τάφος για τον Αιγύπτιο φαραώ Χέοπα. Οι εξωτερικοί λίθοι της πυραμίδας ήταν από λευκό ασβεστόλιθο και ήταν εξαιρετικά γυαλισμένοι.

Αρχικά, είχε ύψος περίπου 147 μέτρα, αλλά η διάβρωση και η αφαίρεση των περισσότερων από τους λειασμένους ασβεστολιθικούς λίθους της επένδυσης για την κατασκευή πόλεων και τζαμιών έχουν μειώσει το ύψος της πυραμίδας στα 137 μέτρα. 

Η βάση και οι τρεις πλευρές έχουν έκταση 230 μέτρων. Οι πλευρές της πυραμίδας ανέρχονται με γωνία 51,87° και είναι ακριβώς προσανατολισμένες προς τα τέσσερα βασικά σημεία του ορίζοντα. Γεγονός που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό, αν αναλογιστεί κανείς πως δημιουργήθηκαν χιλιάδες χρόνια πριν από την εφεύρεση της πυξίδας.

Μπορεί τα περισσότερα από αυτά να έχουν χαθεί με το πέρασμα του χρόνου, ωστόσο τα θαύματα της αρχαιότητας συνεχίζουν να εμπνέουν δέος. Αντιπροσωπεύουν όχι μόνο τα τεχνικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα των αρχαίων πολιτισμών, αλλά και τη διαχρονική ικανότητα του ανθρώπου να υπερβαίνει και να ξεπερνάει τους τεχνολογικούς περιορισμούς και τα όρια κάθε εποχής.