Ο τότε πρωθυπουργός της Σουηδίας Ούλωφ Πάλμε, σοσιαλιστής και παγκοσμίως γνωστός για την ειρηνευτική του δράση, συνήθιζε να μην κυκλοφορεί με συνοδεία σωματοφυλάκων.
Εκείνο το βράδυ επέστρεφε πεζός από έναν κινηματογράφο με την σύζυγό του Λισμπέτ. Στον κεντρικό δρόμο Σβεαβέγκεν της Στοκχόλμης, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, δεν είχε πολύ κίνηση. Ο Σουηδός πρωθυπουργός, πήγαινε προς το σπίτι του, όταν ένας άγνωστος επιτέθηκε στο ζευγάρι με πιστόλι. Ο Ούλωφ Πάλμε έπεσε αιμόφυρτος στο έδαφος με δυο σφαίρες στο στομάχι, ενώ η σύζυγός του, δέχθηκε μια σφαίρα στην πλάτη. Η Σουηδία ήταν τρομοκρατημένη και συγχρόνως απογοητευμένη. Γιατί ο Πάλμε ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς πολιτικούς στην χώρα.
Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αλλά ήταν ήδη νεκρός. Η σύζυγός του ξέφυγε από τον κίνδυνο και σιγά σιγά ανάρρωσε. Από την στιγμή της δολοφονίας του μέχρι και σήμερα, έχει επικρατήσει ένα όργιο φημών και θεωριών ως προς το φλέγον ερώτημα που παραμένει μέχρι σήμερα. «Ποιος σκότωσε τον Ούλωφ Πάλμε»;
Στην δολοφονία του έχουν μπλεχτεί μυστικές υπηρεσίες και διεθνή συμφέροντα. Η σύζυγός του Πάλμε αναγνώρισε τον δολοφόνο στο πρόσωπο του Κρίστερ Πέτερσον, ενός ναρκομανή με πολύ βεβαρυμμένο ποινικό μητρώο. Όμως τελικά ο Πέτερσον αθωώθηκε από το σουηδικό δικαστήριο λόγω έλλειψης στοιχείων. 32 χρόνια μετά και ενώ ο φάκελος της δολοφονίας του έχει ξανανοίξει, η δολοφονία του πιο αγαπητού Σουηδού πρωθυπουργού παραμένει ανεξιχνίαστη και συγκρίνεται με την δολοφονία του εξίσου δημοφιλούς Τζον Κένεντι το 1963.
Ο Ούλωφ Πάλμε παρόλο που προερχόταν από την ανώτερη τάξη, ήταν ένας αληθινός Σοσιαλδημοκράτης. Όταν ως φοιτητικός ηγέτης ταξίδευε σε φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες, δεν κοιτούσε ποτέ αδιάφορα. Ούτε αποστασιοποιημένα. Είδε τι μπορεί να κάνει ο πόλεμος και η φτώχεια και από εκείνη την στιγμή επέλεξε να σταθεί απέναντί τους. Όμως οι θέσεις του πείραξαν πολλούς. Η έντονη κριτική στις ΗΠΑ κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ δημιούργησε εχθρούς. Η καταδίκη του Απαρτχάιντ, ακόμα περισσότερους. Πόσο μάλλον όταν τα έβαλε με τα συμφέροντα και οργάνωσε εκστρατείες κατά των πυρηνικών όπλων.
Παρείχε οικονομική και πολιτική βοήθεια στην «Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» και συναντήθηκε με τον Φιντέλ Κάστρο, όταν κανένας δεν τολμούσε. Οι πράξεις του έκαναν πολλούς να τον λατρέψουν αλλά και να τον μισήσουν. Εκείνοι που ήθελαν να τον βγάλουν από την μέση, δεν ήταν λίγοι.
«Ως πρωθυπουργός ο Ούλωφ Πάλμε αφύπνισε τα δυνατά αισθήματα των συμπατριωτών του», έχει δηλώσει η εισαγγελέας Κέρστιν Σκαρπ. «Λειτουργούσε πολωτικά, είχε πολλούς πολιτικούς εχθρούς». Πάνω από 10.000 άνθρωποι ανακρίθηκαν μετά την δολοφονία του. 134 από αυτούς παραδέχτηκαν πως αυτοί τον σκότωσαν. Οι φάκελοι της υπόθεσής του καλύπτουν ράφια μήκους 250 μέτρων.
Ήταν πρωθυπουργός της Σουηδίας από το 1969 μέχρι το 1976 και από το 1982 μέχρι και τον θάνατό του, στις 28 Φεβρουαρίου του 1986. Η συνωμοσιολογία για τον θάνατό του έχει ξοδέψει χρόνο και μελάνι σε όποιον βάλθηκε να ασχοληθεί με την υπόθεση. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι η δολοφονία του ήταν εντολή του ΠΚΚ, κάποιοι άλλοι πίστεψαν ότι το έκαναν έμποροί όπλων, ενώ πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ήταν έργο ακροδεξιών της σουηδικής αστυνομίας. Κανένας δεν έχει αποκλείσει βέβαια το σενάριο για πληρωμένο δολοφόνο.
Ο Πάλμε είχε μια ιδιαίτερη αγάπη για την Ελλάδα και ιδιαίτερα την Κρήτη όπου είχε και σπίτι. Ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, θεσπίστηκε το «Βραβείο Ούλωφ Πάλμε», που αποδίδεται κάθε χρόνο για ένα εξαιρετικό επίτευγμα στο πνεύμα του αδικοχαμένου Σουηδού πολιτικού.
Ο Ούλωφ Πάλμε ήξερε ότι είχε εχθρούς. Όμως επέμενε να ζει σαν πολίτης και όχι σαν πρωθυπουργός. Σαν απλός άνθρωπος και όχι σαν πολιτικός. Δεν φοβήθηκε ποτέ του, παρόλο που είχε αμέτρητους εχθρούς. Και αυτή είναι η ισχυρότερη κληρονομιά του.
