Περισσότερο βέβαια τους συνέδεε η κοινή πίστη και αγάπη του Χριστού, που τη διδάχτηκαν στην πατρίδα τους το Βυζάντιο, από τους διδασκάλους τους Πάτροκλο και Μάξιμο, που συγκαταλέγονται στη χορεία των Χριστιανών μαρτύρων.

Η μελέτη του βίου των αγίων Φλώρου και Λαύρου συγκινεί ιδιαίτερα, αλλά και είναι βαθύτατα διδακτική για το πώς, μέσα από την οικογενειακή ή συγγενική σχέση, οι πιστοί πρέπει να αλληλοστηρίζονται και να συμπορεύονται προς τη σωτηρία και την ένωση με τον αναστημένο Ιησού Χριστό.

Οι δύο άγιοι, που ήσαν άριστοι λιθοξόοι, βρέθηκαν για επαγγελματικούς λόγους στο Ιλλυρικό, όπου ο τοπικός άρχοντας Λικίνιος τους έδωσε πολλά χρήματα και τους ανέθεσε την ανέγερση περικαλλούς ειδωλολατρικού ναού. Εκείνοι, αφού μοίρασαν τα χρήματα στους φτωχούς, προσευχήθηκαν στο Χριστό, με τη βοήθεια του Οποίου αποπεράτωσαν το ναό σε ελάχιστες μέρες.

Το γεγονός αυτό ανάγκασε τον ιερέα των ειδώλων Μερέντιο και το γιο του Αθανάσιο να ακολουθήσουν την αληθινή πίστη, όπως έπραξαν και  οι φτωχοί, που είχαν ευεργετηθεί από τους Αγίους.

Όλοι αυτοί λοιπόν, που ευεργετήθηκαν από τους Αγίους Φλώρο και Λαύρο, αφού συγκεντρώθηκαν στο ναό, γκρέμισαν τα είδωλα και ομολόγησαν δημόσια τη χριστιανική τους ιδιότητα, με συνέπεια να υποστούν μαρτυρικό θάνατο από τον ηγεμόνα Λικίνιο. Ακολούθως, οι δύο αδελφοί, ρίχτηκαν σε βαθύ πηγάδι, όπου έλαβαν επίσης τα στεφάνια του μαρτυρίου.

Η γενναιότητα και η παρρησία, των Αγίων Φλώρου και Λαύρου ενώπιον του μαρτυρίου, χαρίζει στον πιστό άνθρωπο την ενίσχυση και το θάρρος να πορεύεται στο δρόμο της τιμιότητας, της αυθεντικότητας και όλα τα υπόλοιπα που συναποτελούν τις δοκιμασίες της καθημερινότητας να τα εμπιστεύεται με αγάπη και ταπείνωση στην πρόνοια του Θεού.